Bu gün, özlərini kürd əsilli hesab edən bəzi insanlar,
dünyanın müxtəlif ölkələrində yaşayan kürdlərə qan qardaşları kimi baxırlar. Bütün
əcdadları Azərbaycanda yaşamış və yeddi arxa dönəninin kürdcə bir söz belə bilmədiyi
insanların, minlərlə km uzaqda yaşayan və tam ayrı mədəniyyətə, adət ənənəyə və
s. mənsub insanlarla eyni kökdən olması nə dərəcədə doğrudur? Bu sözləri,
danışdığı dilə görə özünü eyni millətdən sayan digər insanlara da aid etmək
olar. Bu gün Azərbaycanda yaşayan Azəri Türk seyid-bəgləri ilə Yakutiyada
yaşayan və danışdığı dilin Altay dil qrupuna aid insanlar həqiqətənmi eyni kökdəndir?
Bu suallara cavab tapmaq üçün məsələyə daha dərindən yanaşmaq lazımdır.
Mənim bu məsələdə kürdlərlə türkləri misal kimi gətirməyim
heç də təsadüfi deyil. Çünki dünyanın ilk dili olan sufi müdriklərinin “quş dilində”
- Türk (TRK) rəmzi ilə Kürd (KRD) rəmzi eyni məna ifadə edir və bir toplumun
kamilləşib Allaha çevrilməsini bildirir. Bu haqda kitab və məqalələrimdə yazdığım
üçün burada əlavə məlumata ehtiyac duymuram.
Nizami Gəncəvi insanı – “dünyanın əşrəfi”
adlandırır. Əflatun isə insanın doğumunu – “ölümlü bədəndə ölümsüz varlığın
yaranması” kimi qeyd edir ki, bu da müqəddəslik deməkdir. Başqa sözlə, qədim
müdriklərə görə insan – ölümsüz, müqəddəs kamil varlıqdır. Lakin bu gün biz
Afrika, Amerika meşələrində və s. ölkələrdə heyvan səviyyəsində yaşayan insanlara
da rast gəlirik. Bunlardamı ölümsüz müqəddəslər nəslidir? Təbii ki, bunları
kamil insan nəsli hesab etmək olmaz. Əks halda onlar min illər ərzində heç
olmasa heyvan səviyyəsindən çıxardılar. Bütün bu suallara cavab tapmaq üçün, qədim
mənbələri qədim müdriklərin öz məntiqlərinə uyğun məntiqlə araşdırmaq lazımdır.
Qədim Misir yazılarına görə Allah yeri-göyü yaradandan
sonra, dünyaya hakim kimi kamil insanı yaradır və Asar/Osiris adlandırır.
Bundan sonra isə Seti və onun 72 tərəfdaşını yaradır. Aleksandriyalı Filona görə
isə Allah, Öz obrazında olan Göy insanını, sonra isə küldən Yer insanını
yaradır. Digər qədim mənbələrə görə də Allah iki növ – kamil və adi insan növü
yaratmışdır və mən bu haqda – “Allah türkləri, onlar isə insanı yaratdılar”
adlı məqaləmdə məlumat vermişəm. Deməli, qədim mənbələrə görə, insanlar iki növ
yaradılmışlar və bunların da ilki, Allahın obrazı və bənzəri kimi yaradılmış - dünyaya
hakim kimi gəlmiş Asar/Osiris nəslidir. Müdriklərin məntiqə görə, bütün mənbələrində
yazılanlar da məhz bu Göy insanının nəslinə aiddir. Adi insanları isə heyvani
qüvvələr idarə etdiyi üçün onlar, yazılarda qeyd olunmağa layiq görülməmişlər.
Başqa sözlə, bütün qədim yazılarda söhbət Allahın obrazı və bənzəri kimi
yaradılmış müqəddəslər nəslindən gedir.
Qədim Misir mənbələrində müqəddəslər nəsli, ölümsüz
Saxu/Sak ruhlarını daşıyan Asar nəslidir ki, onlar Qor fironları nəsli hesab
olunur və “İri-Pati” adlanırlar. “İri-Pati” rəmzi qədim mürdiklərin məntiqində “Ər-Yafət”
deməkdir. Kitabi Dədə Qorqudda “Ər-Yafət” rəmzi – “Yafət-Ərən” kimi qeyd olunur
və Türk bəg-ərənlərinə aid edilir. Bu kitaba görə, bəg-ərənlər özlərini
dünyanın sahibləri saydıqları üçün “Dünya Mənim” deyirmişlər. Kitabi Dədə
Qorqud bu ərənləri - əvrən, yəni yəhudi (“Allahın seçilmişləri”) adlandırır ki,
bütün qədim mənbələrdə bu yəhudilər – Xəzər Türk bəgləri adlandırılır. Sufilər isə
bu bəg-ərənləri – onların İlahla (Hu) vəhdətinə görə “Hu ərənlər” adlandırırlar
və pir, müqəddəs hesab edirlər.
Qədim Midiya, Fars yazılarında fironların “Qor” (“Hu-Ər”)
rəmzi - “Kara” kimi qeyd olunurdu və onlar – “xalq-ordu” kimi çıxış edirdilər.
Kara (Qor) rəmzini müxtəlif alimlər “ali zadəganlıq”, “ağa sarayı” və s. kimi tərcümə
edirlər. Tanınmış araşdırıcı Q. Qeybullayevə görə, Bisütun yazılarında “Kara
Mada” sözü var ki, bu da “Kara” rəmzinin Midiyaya aid edilməsi deməkdir. Midiya
ərazisində Kara/Qor rəmzi – “Bit-Kari” kimi məlumdur və bu rəmz “Kari evi”
(Beyti-Qor) mənasını verir. Digər mənbələrdə isə “Bit-Kari” rəmzi – “Bet-Kardu”
kimi də yazılır. Kürd rəmzi ilə eyni olan “Kardu” (KRD) və ona bənzər (XRD və
s.) rəmzlərin ən qədim mənbələrdə geniş qeyd olunmasını nəzərə alaraq, biz bu rəmzi
dəqiq araşdırmalı olacağıq.
Qədim Misir mətnlərində “Kürd” rəmzi ilə eyni mənalı
Kerti, Xertu və s. rəmzinə çox rast gəlinir. Roma dövrünə aid “Ölülər
kitabı”ndakı qəbirüstü Xertu (XRT) mətnində deyilir: “Burada söhbət, sözləri qanun
olan Osiris Xertu-dan gedəcək. Mən, Ra-nın çıxdığı məqamam. Mən Atumun qürub
etdiyi məqamam… Mən sizin atanız Xeru-Xutiyəm (Xorxut/Qorqud – F.G.B.),
hansından ki zamanın başlanğıcında siz yaranmısınız. Mən, əbədi öz taxtını
tutan İsida və Osiris oğlu Qoram. Mən
Xer-uruyam (yəni böyük Qor), Ra-nın əzalarına ləzzət gətirən Cənubun
hökmranıyam və Qoru öz atasının taxtında yerləşdirənəm… Mən Neter-Xertdən çıxan
böyük Allaham, mən Ra-nın şüasıyam. Amonun nəfəsi – əbədilik üçündür…”. “Ölülər kitabı”nın başlıqlarının birindən isə
aydın olur ki, ölüm şahlığı olan gözəl Amenti elə Neter-Xert adlanan “aşağı müqəddəs
vilayət”dir, yəni yeraltı dünyadır (Е. А. Уоллис Бадж, «Египетская книга
мёртвых», М-СПб., Ексмо, 2005, səh.752, 756, 338). Buradakı “Neter” rəmzinin həm
Allah və həm də “ruhun xüsusi vəziyyəti” mənasını verməsini nəzərə alsaq
anlayarıq ki, Osiris/Asar Allahına aid edilən Xerti rəmzi - tərikə (türklük)
yolunu keçib, Qor Allahına çevrilmiş müqəddəslərin Asar/Azər nəslinə aid olması
deməkdir. Başqa sözlə, Xerti rəmzi - Osiris/Azər Allahının xüsusi məna bildirən
adlarından biridir və bu ad Amenti ölüm şahlığı ilə bağlıdır. Digər mətnlərdə
isə Kerti rəmzi – hər şeyi yaradan dirilik suyunu (Nun, Nil rəmzləri), bu
dirilik suyundan yaradılmış “Dünya ağacını”, onun sahibi olan Amon Allahını və
bu Allahın ayağının altında qalan mağaranı bildirir. Başqa bir mətndə isə,
böyük Göy okeanından bu dünyaya tökülən dirilik suyu - “İki Kerti” adlanır və
bu iki döşdən axan süd kimi rəmzləndirilmişdir. Ümumilikdə götürəndə Kerti –
Amenti ölüm şahlığı mənasında qeyd olunur (Orada; 115, 548). Bütün bunlar o deməkdir
ki, Kürd/Türk rəmzləri ilə eyni mənalı olan Kerti rəmzi - qədim Misirdə
Asar/Osiris Allahı ilə eyni mənalı olub, yeraltı ölüm şahlığını, bu şahlığın
göylərində yaradılmış kosmik insanı – Atum Allahını və onun daxilində
yaradılmış ruhlar dünyasını, cənnəti bildirir. Başqa sözlə, Kerti – dirilik
suyundan yaradılmış Atum Allahının digər adıdır.
Kerti (KRT) rəmzi mənbələrdə “Uqarit” (QRT) kimi də
yazılır ki, Uqaritin Kartu (KRT) qəhrəmanı haqqındakı epos mənbələrdən məlumdur.
Kartu eyni zamanda şəhərdir ki, o Akkad dilinə Alu, yəni El kimi tərcümə
edilir. Alu rəmzi isə Albaniyanın digər adıdır. Deməli, Kerti rəmzini biz Alban
tarixindən də araşdırmalyq.
Tarixçi M. Xorenatsi yazır: “Artaşesin cəsur oğlu
Artavazd, Artaşat şəhərinin özülünün qoyuluşunda öz sarayı üçün yer tapmayanda
gedib marlar (ölkəsində) Marakerti tikdi, hansı ki, Şərur adlanan düzənlikdə
yerləşir” (М. Хоренци, Книга1, səh.30). Marlar ölkəsi dedikdə təbii ki, Azəri
seyid-bəglərinin qədim Midiya Eli nəzərdə tutulur. Başqa sözlə, qədim Misirin ən
əsas abidəsi olan Ament ölüm şahlığı, yəni Kerti “Dünya”sı məhz Midiya ərazisində
tikilmişdir. “Batini-Quran” kitabımda mən bunu elmi sübut etmişəm. Alban mənbələrində
“Kert” rəmzi “Karkatio” rəmzinə aid edilərək
“Karkatiokert” kimi də yazılır (Н. Адонц, «Армения в эпоху Юстиниана», Ерев.,
1971, səh.30-31). “Karkatio” rəmzi isə elə qədim Misirin “Xeru-Xuti”, yəni
“Qorqud” (Xorxud) rəmzidir. Deməli, “Karkatiokert” dedikdə, Qor Allahının –
Qorqudun Kürd/Türk “Dünyası” nəzərdə tutulur ki, bu da üç hissədən - yəni Göy,
Yeraltı və Yerüstü dünyadan ibarətdir. Batini İslamda bu üçlik: Cəbərut, Mülk və
Mələküt kimi məlumdur və bu haqda mən -
“Azəri, Azərbaycan nə deməkdir? Sirlər xəzinəsi” adlı məqaləmdə izah
vermişəm.
Digər tərəfdən, qeyd etdiyim kimi ən qədim
dilçilikdə və sufizmdə Kert/Kerti rəmzi eyni zamanda Türk deməkdir. Başqa sözlə,
qədim Misirin Kerti “Dünya”sı həmdə Türk dünyasıdır – Türküstandır. A. A.
Bakıxanov yazır: “Türk - atanın varisi və böyük oğlu, insansevər və ədalətli
Şah idi. Onun adına görə Yafət nəslinin bütün tayfaları türk adlanır. Atasının
ölümündən sonra o Türküstanda özünə, çoxlu isti və soyuq bulaqları olan yer
seçdi. Əvvəl o özünə qamışdan və otdan koma, sonra isə heyvan dərisindən çadır
tikdi. Bu yer Suluq, “Zəfərnamədə” isə Suluqay adlanır”. Türküstanda heyvan
dərisindən çadır tikilməsi və onun “suluq” adlandırılması o deməkdir ki, Türküstan eli - Tövrata görə Yafət
övladlarına verilmiş “Sim”, yəni Səma elidir (Библия, Быт.9:27). Sufizmdə “suluq”
rəmzi – “Allaha səyahət və Allahda səyahət” deməkdir. Çadırın “suluq”
adlandırılması, onun “Dar əs-sulx” rəmzi mənasında olmasıdır ki, bu da – “çadır
ərazisindəki Allahda hərəkət edənlər” fikrini ifadə edir. Deməli, bu çadırın
daxilində İlah, yəni ilkin materiya mövcuddur. Bu isə yəhudilərin “Vəhy çadırı”
mənasındadır. Dar rəmzinin Dairə/Deyr rəmzləri ilə eyniliyi isə onu bildirir
ki, Allahın mövcud olduğu çadırın ərazisi eyni zamanda monastır, kilsə kimi də
təsəvvür olunmalıdır. Çadır əhalisi isə “əhli əl-Sulx”, yəni “suluq çadırında
yaşayanlar” mənasında, Göydəki ruhlar dünyasının – cənnətin əhalisi deməkdir. Çadır
rəmzindən Kitabi Dədə Qorqudda geniş danışılır və bu Göy çadırı – “Ağ ban” və “Ala
ban” adlandırılır ki, bu da “ağ və qırmızı çadır” mənasındadır. Lakin
Aqban/Aqvan və Alaban rəmzləri elə Albaniya ölkəsi deməkdir. Bu isə qədim
Misirin “Benu-Eli” mənasında Ba ruhlarının göydəki “Dünya”sı deməkdir.
Türk eli, Türküstan haqda Bartold da xəbər verir: “Əl-Müqəffa
“Dünyanın dördüncü hissəsi” kitabında bildirir ki, Nuh peyğəmbər gəmidən
çıxdığı vaxt dünya əhalisiz idi. Nuhun 3 oğlu var idi… Türklərin, slavyanların,
Yəcuc və Məcucların (Qoq və Maqoqlar) torpağı Çinə qədər Yafətə çatdı.
Türküstanının ərazisi yaşayış məskənindən uzaq olduğu üçün ona Türk adı verildi”
(В. В. Бартольд, «Сочинения», том VIII, М., 1973, səh.42). Buradakı Yəcuc və Məcuclar - ilk ölümsüz ruhlar
olan Əzraillər mənasındadır. Yunan mənbələrində bu Əzraillər – “Kuret” adlanır
ki, bu da elə Kert/Kerti rəmzi ilə eynidir. Bunlar o deməkdir ki, Kürd/Kerti və
eyni mənalı Türk rəmzləri ən qədim mənbələrdəki Amenti (Amon Ata) dünyasına və
onun İlahi oddan yaradılmış ilk varlıqlarına aid edilirdi. Marlar ölkəsində
yaradılmış “Marakert” rəmzi isə onu göstərir ki, bu Asar/Osiris Allahları
bilavasitə Azəri Türk seyid-bəglərinin əcdadlarıdır.
Bütün bu
yazılardan belə bir nəticə çıxarmaq olar ki, bu gün özünü “Kürd” adlandırıb və
Azərbaycandan minlərlə km uzaqda yaşayan adi insanların qədim kürdlərə heç bir
aidiyyəti yoxdur. Kürd və Türk adları – bir xalqın müxtəlif adlarıdır. Əsl
Kürd, əsl İsrail (AzərEli) oğulları olan Xəzər/Azəri Türk seyid-bəgləri kimi
adi insanlardan fərqli yaradılmışlar. Onlar İlahla vəhdətdə olan seyid-peyğəmbər
övladlarıdırlar. Qurana görə Allah onları gözəl bir yurdda yerləşdirmiş, onları
elmlərinə görə adi insanlardan üstün yaratmış, onlara kitab, müdriklik və peyğəmbərlik
vermişdir. Onlara təmiz nemətlərdən ruzi vermiş Allah, onlara on iki başçı göndərmiş
və onları varislər etmişdir. Allah, qoyduğu qanunlara əməl edənin günahlarının
bağışlanması haqda onlarla müqavilə bağlamış və onları cənnətdə, yəni
Osiris-Kerti dünyasında əbədi yaşadacağına söz vermişdir.
“Türk” və ya
“Kürd” rəmzləri batinilikdə eyni mənalı rəmzlərdir. Əgər “Türk” (TRK/TRH) rəmzi
sufizmdə - “Hu ilkin materiyasından yaradılmış Ra” günəşini bildirirsə, “Kürd”
rəmzi bu (“Kor+Ata”) bu günəş Allahının törəmələri olan Qor (Hu+Ra) pir-bəglərini,
yəni firon-bəglərini (mənb. farbaq, farnbaq) bildirir. Əgər “Türk” rəmzi qədim
Assur, Misir və s. yazılarında “Teurq” kimi yazılaraq – “qurbanla göydə Allah
yaradanlar” mənasını verirsə, “Kürd” rəmzi bu Allah nəslinin Kor/Qor pirləri/fironları
nəsli olmasını bildirir. Bu nəsil isə adi nəsil yox, marlar, mirilər nəsli olan
Türk seyid-bəglərinin nəslidir. Başqa
dildə danışıb, özünü “Kürd” sayanlar təbii ki, sonradan “kürdləşmiş” adi
insanlardır.
Bütün bunlar
haqda daha geniş məlumatlar, müəllifi olduğum “Batini-Quran” kitabında
verilmişdir.
Firudin Gilar Bəg
Комментариев нет:
Отправить комментарий