среда, 22 августа 2012 г.

Azəri, Azərbaycan nə deməkdir? Sirlər xəzinəsi


Qədim müdriklərin məntiqlərinə görə, on beş yaşına çatan hər bir insan kimliyini, hansı eldən və nəsildən olmasını, haradan gəlib hara getdiyini, yerdəki borcunun nədən ibarət olduğunu və göydəki mükafatın nə olacağını bilməlidir. Bu məlumatlar zərdüştilikdə, qnostik xristian və digər ədəbiyyatlarda hər bir insanın bilməli olduğu vacib şey sayılırdı. Düşünən insanın, necə yarandığını, nəyə və necə sitayiş etdiyini, öləndən sonra necə olacağını əvvəlcədən bilməsi məntiqlidir. Əks halda insanın həyat fəaliyyəti heyvanın yaşayışından fərqlənməz və onun üçün bu dünyada insanlığın əsas meyarı itər. Bu məntiqlə, biz də öz müqəddəs elimizin Azərbaycan adının haradan götürüldüyünü, nə ilə bağlı olduğunu bilməklə öz tariximiz haqqında nə isə öyrənə bilərik.
Azərbaycan adının və onun kökündə duran Azər sözünün nə məna ifadə etməsini bilmək üçün, ilk növbədə qədim dilçilik qanunlarını və bu qanunların hansı məntiqə əsaslandığını öyrənmək lazımdır. Çünki o dövrün dil qanunlarını, məntiqlərini bilmədən, yazılardakı mənanı anlamaq mümkün deyil.
Tövrat  yazır ki, ilk əvvəl şərqdən gəlmiş bir xalq mövcud idi və onlar bir dildə danışırdılar. Bu xalq, özlərinə ad qoymaq üçün, başı göylərə çatan Babil qülləsini tikdilər. Allah onların daha çox işlər görəcəyindən ehtiyat edib, dillərini dəyişərək yer üzünə səpələdi (1). Deməli, Tövrata görə çoxdillilik - başı göylərə çatan Babil qülləsinin tikilməsindən sonra yaranmışdır.
Tədqiqatçıların gəldiyi qənaətə görə, qədim Misir, Finikiya, Yəhudi, Aramey və s. xalqların dilləri xüsusi məna ifadə edən samitlər üzərində qurulmuşdu. Burada sözün kökü olan samitlər əsas fikrin daşıyıcısı hesab olunurdu. Saitlər isə məna ifadə etmirdi (2). Qədim Misir dilçiliyində soldan sağa və əksinə oxunan sözlər eyni məna daşıyırdı. Müxtəlif dillərdə müxtəlif formada səslənən  bəzi samitlər isə eyni məna verirdi. Buradan isə belə nəticə çıxarmaq olar ki, əsas məna samitlərdə gizlənmişdir və bu samitlər bütün dillərdə eyni fikri ifadə edir.
Mənbələrə görə, sufilər də mətnin gizli mənasını dərk etmək üçün, sözün kökünü təyin edərək müqayisələr aparırlar. Sufizmdə, bütün mistik təlimlər sonda vahiddir və onu, müqəddəs fars, hind və s. poemalarında minlərlə metafor və poetik fiqurla izhar edirlər. Əslində isə bütün bunlar hamısı bir şeydir və dilin müxtəlifliyi, sözün kökü ilə bağlıdır (3). Deməli, sufizmə, yəni Batin elminə görə, bütün mənbələrdə bir hadisədən danışılır. Əflatun da bu mənada bildirir ki, qədim mənbələrdə yazılanlar, mahiyyəti unudulmuş yalnız bir sirli hadisəyə həsr olunmuşdur (4). Bu isə o deməkdir ki, qədim yazılarda söhbət Babil qülləsinin tikilməsindən gedir və dillərin dəyişdirilməsi də, Allahın bu hadisə haqqında həqiqətləri gizli saxlamaq istəyi ilə bağlıdır.
Azərbaycan adı mənbələdə Azərbayqan kimi də yazılır ki, Həməviyə görə “Azər” pəhləvicə “od”, “Bayqan” isə “qorumaq” deməkdir. Deməli, Azərbaycan – “İlahi Odun qorunduğu yer” anlamındadır. Azərbaycan elinin digər Atropat adı da qədim fars dilində «odun hökmranı» və ya «İlahi Odun qoruduğu» mənasındadır (5).
Zərdüştilikdə və Avestada Azərbaycan xüsusi məna kəsb edən müqəddəs torpaq sayılır ki, burada dini baxımdan mühüm hadisələr baş vermişdir. İran atəşpərəstlərində Azər – Günəş və mələkdir. İslamda da Azər rəmzi həm mələk və həm də “odun himayəçisi” deməkdir və ədəbiyyatımızdakı “Nuri – Azər”, yəni “Azər odu” ifadəsi qədimdən mövcud olmuşdur. Buradakı Nur [NR] rəmzi sufizmdə və qədim dilçilikdə eyni zamanda Aran/Ərən/İran [RN] kimi də oxunur. İranda, payızın 3-cü ayı Azər adlanır. İslama qədərki Azərbaycanda 5 milli bayram: Azərcaşn, Şəhrivar, Səddə, Çıraqan və Azərqan (Mehriqan) bayramları Azərə həsr edilmişdi (6). Bütün bunlar o deməkdir ki, mənbələrdə Azər adı bilavasitə odla, alovla əlaqəlidir. Bu odun nə məna kəsb etməsini bilmək üçün isə qədim mənbələri diqqətlə araşdırmaq lazımdır.
Əflatun od deyəndə - bütün bəşəriyyətə həyat vermiş ilkin materiyanı nəzərdə tutur və bildirir ki, ilkin materiya – od, su, hava, torpağa da çox asanlıqla çevrilə bilir (7). Heraklitə görə, Od – bir əkslikdən digərinə axan kainatın rəmzidir. Sebeos, İmperator İrakla həsr etdiyi kitabında Allahı - “canlı od” adlandırır. Məşhur sufi Mühiddin İbn Ərəbiyə görə, od, peyğəmbərlərin yaşadığı Cənnətdir (8). Quran yazır ki, oddan İbrahim peyğəmbər üçün bina tikilmişdir və bura Cənnətə çevrilmişdir (9). Kitabi - Dədə Qorquda görə də İbrahim peyğəmbərə xilas kimi verilən bu od – bustana, yəni Cənnəti-gülüstana çevrilmişdir (10). Deməli, qədim mənbələrdə od ifadəsi rəmzi mənadadır və Cənnətlə bağlıdır.
Tövratda od rəmzi Musa peyğəmbərlə əlaqələndirilir. Bu kitabda yazılır ki, yəhudilər səhrada dolaşdığı zaman Allah onların qarşısında - gündüz bulud sütunu formasında, gecə isə odlu sütun formasında gedirmiş. Hər dəfə bulud Vəhy çadırının üstündən qalxanda İsrail oğulları yola düşür və bulud harada dayanırdısa, orada da onlar öz çadırlarını qururdular (11). Ümumiyyətlə, müqəddəs yazılarda od çox halda Allahın Sinay dağında görünməsi ilə əlaqələndirilir (12). Bu od, ruhun göy “səhrasında səyahət”indən sonra Göydən Vəhy çadırının (sakin) təsdiq edilməsi zamanı ilə enmiş və heç vaxt da sönməməlidir. Qurbangahda möcüzəvi surətdə yanmağa başlamış bu müqəddəs od həmişə gözlənilir (13). Belə ki, bura həmişə qurban gətirilir və ora həmişə təzə qan tökülür və bu qurbanın tüstüsü Göyə qalxır. Bu isə o deməkdir ki, od dedikdə, qurbankəsmə ritualı (Teurqiya – Allah yaratma) vasitəsi ilə göydən gətirilmiş İlahi mahiyyət, yəni ilkin materiya nəzərdə tutulmalıdır və bu İlahi Odu yerə Musa peyğəmbər gətirmişdir. Mən, “Türk”, “Türkiyə” nə deməkdir? Ağlasığmaz həqiqətlər” adlı məqalədə Teurqiya haqqında məlumatlar vermişəm.
Ziqmund Freyd “Bu insan Musadır” kitabında Musa peyğəmbəri Kadeş kahinlərinin əcdadı hesab edir. Tarixçi B. A. Turayev amoreylər ölkəsi olan Kadeşi (Kadus) – Aziru, yəni Azəri şahlığı adlandırır (14). Tövratda Azər rəmzi İazər kimi də yazılır və bildirilir ki, Musa peyğəmbər İazər torpaqlarına baxmaq üçün adam göndərdi və onlardan asılı olan kəndləri tutaraq orada olan amoreyləri qovdu (15).
Qafqazda amoreylər [MR] - mar [MR] adı ilə məlumdur və mənbələr onları “ilandan doğulmuş midiyalılar” kimi qeyd edir. Tanınmış alim Devid Rol, Musa peyğəmbərin tayfası olan madiamlıları - midiyalı adlandırır. Midiyanın Azərbaycan ərazisində mövcud olmasını nəzərə alsaq, aydın olar ki, Musa peyğəmbər Azər odunu Azərbaycan torpağında yerə gətirmişdir.
 Amoreylər, yəni marlar Şumer mənbələrində Mar-Tu kimi qeyd olunurlar. Qədim Misir mətnlərində Mar-Tu [MR-T] rəmzi - Mariut [MRT] şəhər adı kimi məlumdur. Eyni mənalı Ta-Meri [T-MR] rəmzi isə Misir ölkəsinin digər adı sayılırdı. Bu isə onu göstərir ki, qədim Misir ölkəsi elə Midiya marlarının ölkəsi olmuşdur. 
Əhdi-Ətiqə görə, Misir və Assur ölkələri eynidir və Dünya ağacı timsalında Allahın göydəki, yəni ilkin materiyadaki eli mənasındadır (16). Qədim Misirdə Dünya (həyat) ağacı eyni zamanda Xator İlahəsi ilə də assosiasiya olunurdu və mənbələrinin birində Ra Allahı Xatoru - “Amit” adlandırır. Mariut gölünə tökülən yerdə yerləşən bu şəhərdə isə Osiris/Oziri Allahının ayağı saxlanılır (17). Devid Rol yazır ki, Misir kəlməsi – “M-Əsər”, yəni “Əsərdən doğulmuş” (Osiris/Oziri) mənasındadır və bu da Misir rəmzinin bilavasitə Assur/Osiris/Azər elinə aid edilməsi deməkdir. Belə çıxır ki, qədim mənbələrdəki Misir, Assur, Aşşur və s. rəmzləri göydə ağac rəmzində yaradılmış ruhlar dünyasına, yəni Cənnətə aiddir.
Sufizmdə Amit [MT] rəmzi ilə Midiya (Mada) [MD] rəmzi eyni mənalı rəmzlərdir. Kitabi - Dədə Qorqudda, əsərin qəhrəmanı Qazan xan - Amit soyunun aslanı adlandırılır və bu da Qazan xanın, göydə dünya ağacı rəmzində olan Misirlə bağlılığı deməkdir (18). Qorqud (Qor-Xuda – Qor Allahı) rəmzinin özünü də dahi alimimiz Mirəli Seyidov –  “xoşbəxtlik odu”, “bəxt odu”, “həyat qüvvəsi odu”, “həyatverici od” və s. kimi mənalandırmışdı (19).
Araşdırıcılara görə, Oziri (Osiris) Allahı ön Asiyadan gəlmədir. Devid Rol “İtirilmiş Əhd” kitabında yazır ki, sivilizasiyanın əsasının qoyuluşu qədim Misir rəvayətlərinə görə, Nil vadisi ilə bağlı olmamışdır. Bu “Qor yoluyla gedənlər” olmuşlar ki, uzaqdan gələrək öz elm və mədəniyyətlərini qədim Misirə gətirmişdilər. D. Rol əfsanəvi “Qor yoluyla gedənlər” nəslinin soykökünü, Mesopotamiyanın böyük qəhrəmanlarından başlanmasını bildirir. Misirin yaranış haqqındakı rəvayətlərində bu yer, günəşin doğduğu şərqdəki uzaq yer adlanır ki, bura ilkin sonsuzluq sularından qalxmış Od adasıdır. Od adası dedikdə isə göyləri təşkil edən ilkin materiyadan yaranmış ada formalı ərazi təsəvvür olunmalıdır.
Tanınmış alim A. Oppenheym bildirir ki, Mesopotamiyanın məhşur “Çarlar (şahlar) siyahısı”, yəni kutilər sülaləsinin hakimiyyəti, mifik dövrlərdən – “çar hakimiyyətinin Göydən yerə endiyi dövrlərdən başlanır” (20). Babil tarixçisi Berossa görə, kutilərin 21 şah sülaləsi midiyalıdır və onların içində Zərdüşt də var. Bu isə o deməkdir ki, Misirin Oziri Allahının vətəni Azərbaycandır və Azər adı da mənbələrdə Osiris, Oziri, Əsər, Usiri və s. kimi yazılan rəmzlə bağlıdır. 
Qədim Misir mənbələrinə görə, Osiris/Oziri Allahı İlahi Oddan yaranmışdır. Osiris - öləndən sonra özünü diriltmiş və öz cavanlığını qaytarmış əbədilik hökmranıdır. Mətnlərdə Osiris Allahı - Odlu göldən gəlmiş “Od oğlu Od” adlandırılır. Onu eyni zamanda “öz odunda yaşayan” mistik ilan kimi də qeyd edirlər (21). Mar rəmzinin də ilan mənasında olmasını nəzərə alsaq, razılaşarıq ki, Osiris/Oziri, yəni Azər rəmzi ən qədim zamanlarda marlar, yəni Midiya elinə aid edilmişdir.
Qədim Misir kahinlərinin təliminə görə, firon (pir) - Allahın təcəssümü sayılırdı. Çünki onda insani və İlahi mahiyyət birləşmişdi. Öləndən sonra isə firon Osirisə çevrilirdi və onun ruhu göydə yaradılmış ölüm şahlığında əbədilik, yəni ölümsüzlük qazanırdı. İlk əvvəllər yalnız Qor fironlarının nəsli Osiris adlanırdısa, sonradan onların yerdəki bütün törəmələri də Osiris/Oziri adlanmağa başladı. Bu isə o deməkdir ki, mənbələrdə Azəri dedikdə qədim Misirin Osiri/Oziri Allahının nəsli təsəvvür olunmalıdır.
Qədim Misir rəvayətinə görə, Allahın ilkini olan Oziri (Azər) dünyaya hakim kimi gəlir və ondan sonra Allah Seti və onun 72 dostunu yaradır. Oziri insanları heyvan səviyyəsindən çıxarıb, onlara buğda əkməyi, şərab çəkməyi və s. mədəniyyət öyrədir. Lakin kiçik qardaşı Set ona həsəd apararaq, öz 72 yoldaşı ilə onu xaincəsinə öldürür. Ozirinin arvadı İsida isə, oğlu Qorla yenidən Oziri Allahını dirildir və o əvvəlki kimi dünyaya hakimlik etməyə başlayır. Rəvayətin açması müəllifi olduğum «Batini-Quran» kitabında geniş verilmişdir.
Belə çıxır ki, Azər nəsli digər insanlardan əvvəl yaradılmışdır və onlar hökmranlar nəslidirlər. Ondan sonra isə adi insanlar yaradılmışlar. Mən, “Allah türkləri, onlar isə insanı yaratdılar” adlı məqalədə göstərdim ki, Allah iki növ insan yaratmışdır. Birinci növ insanı Allah ilkin materiyadan yaratmışdır və onlar ölümsüzdürlər. İkinci növ insanı isə, bu ölümsüzlər nəsli öz əlləri ilə yaratmışlar. Deməli, adi insanlara həyatı – İlahi nurdan yaranmış Azəri pirləri vermişlər.
Quranda, İbrahim peyğəmbərin atası Azər, büt düzəldib onlara can verən Allah kimi qeyd olunur (22). Yunan mifologiyasında bu obrazda, göydən İlahi Od gətirən Yafət oğlu Prometey (Pir-Midiya), yəni Midiya piri göstərilir ki, o da insan düzəldib, Allahın ona ruh verməsini xahiş edir.
Zərdüştilikdə İlahi Od Atar [TR] adlanır ki, bu rəmz qədim Misir yazılarında «Ta-ur» [TR] kimi də yazılır və «böyük torpaq» mənasında Abidos (Abtu/Beyt) şəhərinə aid edilir. Mənbələrə görə, məhz bu şəhərdə Allahla söhbət baş tutmuş və burada firon I Seti, Misirin yeddi Allahına həsr edilmiş məbədgah tikmişdir. Abidos rəmzi “bodi” rəmzindən yaranmışdır və sufizmdə bu rəmzi - tam kamilliyə çatma, dərk olunmayan şeyləri dərk edən, ekstaz vəziyyətində “görən”, ilkin materiyadan informasiya alma və s. deməkdir. Deməli, “Allahla söhbət” dedikdə - sufinin, ekstaz durumunda ilkin materiyadan istədiyi informasiyanı alması nəzərdə tutulur.
Misirşünas U. Bacın, «Nesi Amsu-nun papirusu»ndan etdiyi tərcümədə bildirilir ki, özünü ilkin materiyanın toxumu - Auseres (Osiris) adlandıran firon Amon, ekstaz vəziyyətində ilkin materiyaya “daxil olur” və burada torpaq yaradır (23). Belə çıxır ki, Ta-ur - “bodi” vəziyyətində göydə yaradılmış torpaq mənasındadır ki, bu torpaq ilkin materiyadan, yəni İlahi Oddan yaranmışdır. “Ölülər kitabı”nda  qeyd olunur ki, Amon Allahı Abidosda qurban gətirərək, taxtı üçün su yaradır (24). Qurbanlarının ruhlarını Beytdə yerləşdirən Allah, göydəki Qeb (Qeyb) dünyası yaradılanda artıq Abidosda peyğəmbəri idi. Bu isə o deməkdir ki, Ta-ur torpağı - teurqların teurqiya vasitəsi ilə, yəni türklərin Allah yaratma mərasimi ilə göydə yaradılmış ölkədir.
Dilimizdə Allah mənasında olan Tarı (Tanrı) kəlməsi də məhz göydə, ilkin materiyadan yaradılmış El deməkdir. Azərbaycanın adının qədim variantları olan Adarbadaqan, Adirbidjan, Azərbidjan kəlməsindəki “bada”, “bid” rəmzləri də “bodi” mənasında - “Allahla söhbətin baş tutduğu yer”, “ekstaz vəziyyətində yaradılmış torpaq”, “qurban ruhlarından yaradılmış Ev” və s. anlamındadır.
Azərbaycanın digər qədim adı olan Atropaten (Atar-Paten) adında, Atar İlahi Odundan sonrakı Paten sözü sufizmdə “Pat-Nu” mənasında “Nu (İunu) şəhərindəki Pta Allahı” fikrini ifadə edir. Paten rəmzi eyni zamanda Azərbaycan ərazisində mövcud olmuş “Ani (Gel) şəhərindəki Yafət” kimi də oxunur. Mənbələrdə bu söz Nifatu kimi də yazılır ki, Strabona görə, Zaqr və Nifatu dağlarında kadus və amard (Mar-Tu) tayfaları səpələnmişlər (25). Qədim Misir mənbələrində isə Nifatu rəmzi - Napat kimi yazılırdı və bütün Allahların atası sayılan Amon Allahı da Napatlı Amon adlandırılırdı.
Atropat sözündəki Pat sözü, Mesopotamiya, Equpet adlarındakı Pot/Pet rəmzləri kimi qədim Misirin Pta (Ptah) Allahı ilə bağlıdır. Qədim Misir mətnlərinə görə, özünü Pta (Apet/Yapet/Yafət) adlandıran firon Amon, söz və magiya vasitəsi ilə, bütün yer kürəsini əhatə edən kosmik ölçülü insan yaradır ki, onun bədəni yerdəki bütün varlıqları əhatə edir. Deməli, Atropat rəmzi – “İlahi Oddan göydə Allah yaradan Yafət” deməkdir. Qeyd etmək istərdim ki, rusların Qospod rəmzi – “Oğuz-Pta”, dilimizdəki padişah rəmzi isə - “Pta-Sak” mənasındadır.
Tanınmış alim M. Boys İlahi Odu Farbağın odu sayır ki, Farbaq rəmzi də «Farnanın yiyəsi» və ya «Farnanın hesabına uğur qazanan» kimi mənalandırılır. İran mifologiyasında Farn – var-dövlət, hakimiyyət və qüdrət gətirən İlahi mahiyyətdir və bu da Farna rəmzinin efir (ilkin materiya) mənasında olması deməkdir (26). Farbaq rəmzinin Adur (Adur-Farnbaq), yəni Atar rəmzi ilə birlikdə çəkilməsi, Farbağın Atar rəmzi ilə eyni mənalı olması deməkdir.
Batin elmində Farbağ rəmzi firon-bəg (pir-bəg) anlamına da gəlir ki, buradakı bəg (baqa) rəmzi qədimdə, meditasiya ilə sufi silsiləsini keçərək ilkin materiyaya daxil olmuş və onu idarə etmək qabiliyyəti qazanmış insana aid edilirdi. “Bəqa” adlanan bu səviyyədə, insan ruhu ilə sufilərin “Hu” adlandırdığı ilkin materiya birləşir və onunla vəhdət əmələ gətirir ki, bu da insanın Allaha çevrilməsi deməkdir. Deməli, Farbağ rəmzi “Allaha çevrilmiş pir, firon” deməkdir ki, bu səviyyədə insan İlahi Odla vəhdət təşkil edir və Allah kimi istədiyini yaratmaq elminə sahib olur.
Sebeosa görə, İlahi Qrat odu Atrpatakan ölkəsində yerləşirdi ki, şahlar - Atəş adlandırılan bu odu həmişə «özü ilə gəzdirirdilər». Araşdırıcı R. Fray yazır ki, Sebeos, Ammian Marsellin və başqa mənbələrin verdiyi məlumata görə, hər şahın öz odu var idi ki, onun şahlığının əvvəlində yandırılırdı və daşınan mehrabda saxlanılırdı (27). Bildirmək istərdim ki, burada – “şahlığın əvvəlində yandırılan hər şahın öz odu” deyəndə, məhz Rəhman Allah və axirətdəki Mehdi obrazı nəzərdə tutulur ki, bilavasitə onlar Göylərə sahib olanda İlahi Od Göydən yerə enir. Şahların bu “odu özü ilə gəzdirməsi” dedikdə isə pir, bəg, seyid, şıx və s. Azər müqəddəslərinin ən qədim dövrlərdə sahib olduğu İlahi qüdrət nəzərdə tutulmalıdır ki, onlar bu vergi vasitəsi ilə, sözlə təbiətə və varlıqlara təsir edə bilirdilər.
Ammian Marsellin bildirir ki, maqlar özlərində heç vaxt sönməyən və Göydən düşmüş od qoruyurlar. Asiya şahlarına təqdim edilmiş bu odun kiçik hissəsi xoşbəxtlik gətirir (28). Prokopiy də qeyd edir ki, «Adarviqanda (Adərbecan) farsların Allahdan çox sitayiş etdikləri böyük Pirion vardır. Maqlar burada sönməz odu qoruyur, müqəddəs qaydalara dəqiq riayət edirlər və vacib işlərdə buradan baxıcılıq mənasında istifadə edirlər (29). İsidor Xarakskiy də yazır ki, əbədi od, «Arsakın ilk dəfə şah elan olunduğu» Asaak şəhərində saxlanılırdı (30). Əl Kufi isə, «Kitab əl Fütuh» əsərində bildirir ki, Arşak (Arsak) yeri Ərdəbil şəhərindən təxminən 45 km. yol məsafəsindədir. Bu yer isə qədimdə Midiya, indi isə Azərbaycan adlanan ölkənin ərazisinə düşür.
Azərbaycan, Atarpatakan, Adarbadaqan və s. adlardakı can, kan, qan rəmzləri qədim dünyanın ən qüdrətli rəmzi sayılan Kün rəmzi mənasındadır. Fyursta görə, Kün rəmzi Saturnun adına uyğun gəlir ki, bu şəhərdə Saturn Allahı insanları vahid dildən məhrum etmiş və dünyaya səpələmişdir (31). İslamda Kün rəmzi Allahın “Ol!” əmrini bildirir və Allah bu əmri ilə Adəmi və İsa peyğəmbəri yaratmışdır.
Mesopotamiya, Şumer mətnlərində Kün rəmzi - “Ki-Nun” [K-NN] və ya “Nun-Ki” kimi qeyd olunur ki, bu da Eridu [RD] şəhəridir və sufizmdə bu rəmz Adər [DR] kimi də oxunur. D. Rola görə, şərqdən, ilkin sonsuzluq sularından qalxmış Od adasından gələn annunakilər Eridu adlanan və “Qüdrət yeri” mənasında olan ilk məbədi tikdilər. “Çarlar siyahısı”nda bildirilir ki, şah hakimiyyət rəmzlərinin göydən yerə endiyi zaman ilk şahlıq məhz Eriduda yaradıldı. Mənbələrdə məhz bu şəhər Babil, yəni Allahın qapısı adlanırdı. Şumerlər onu Nun-Ki, Enki, Etemenanki, Damkin və s. kimi də adlandırırdılar. Deməli, Azərbaycan adı ilə bağlı olan Can, Kan rəmzi - Eridu, Babil şəhərinin adlarından biridir və bura İlahi Odun saxlanıldığı yer mənasındadır.
D. Rol bildirir ki, şumerlilər,  Zaqros dağlarından gəlmiş Enmer-Karanı [NMR-KR], yəni Qor-Ra-Amonu [QR-R-MN], İlahilik statusu olan Enkinin oğlu Əsərə (Osiris) qədər ucaltdılar. Əsər (Oziri) rəmzi sufizmdə “İssi-Ra” (“Uzzi-Ra”) kimi izah olunur və “Ra günəş Allahının ruhu” fikrini bildirir. Qor (Horos) rəmzi də Batin elmində “Hu” ilkin materiyasından yaranmış Ra günəşi” deməkdir və qızılquş formasında Ra-Amon Allahının ölümsüzlük qazanmış ruhu mənasındadır. Deməli, burada Ra-Amon Allahının Qor qızılquş simasında olan ruhunun sonradan Əsər, yəni Osiris adlanması nəzərə çatdırılır.
Mən, “Rəhman Allahın ağlasığmaz sirləri” adlı məqalədə qeyd etmişəm ki, qədim Misir yazılarına görə, pir (firon) Amon öldükdən sonra, onun ruhu göyə qalxaraq, sağlığında göydə yaratdığı Ra günəş diski ilə birləşmiş və Ra-Amon, yəni Rəhman Allaha çevrilmişdir. Mənbələrdə “Qor yoluyla gedənlər” dedikdə, məhz bu mənada, ölən pirin ruhunun göyə qalxaraq, o doğulduğu zaman göydə yaranmış Günəş obrazlı disklə birləşib, Qeb (Qeyb) aləmində ölümsüzlük qazanması təsəvvür edilməlidir. Bu müqəddəslik yalnız, Allahın İlahi nurdan yaratdığı Oziri nəslinə verilmişdir. Mənbələrdə bu nəsil - Nu (İunu/On/Ani) şəhərindəki Oziri, yəni Nu-Oziri (Nu-Osiris) kimi qeyd olunur ki, qədim yəhudilər bu nəsli Nazorey, xristianlar – Nazaretli, müsəlmanlar isə Nizarilər adlandırırlar. Kitab və məqalələrimdə mən, bu nəsilin, bütün dinlərin müqəddəslərinin nəsli olması sübut etmişəm.
 Hədislərə görə, Hz. Məhəmməd bildirmişdir ki, yəhudi, xristian və müsəlmanların hərəsinin yetmişdən çox olan təriqətlərinin yalnız biri Cənnətə düşəcəkdir və onlar da Mənim və Səhabələrimin yolu ilə gedənlərdir. Bu o deməkdir ki, yeganə bir xalq var ki, onlar hər üç dinin müqəddəslərinin nəslidir. Bu xalq da, qədim mənbələrdə “Qor yoluyla gedənlər” adlanır ki, Hz. Məhəmməd onları “Mənim və Səhabələrimin yolu ilə gedənlər” adlandırır. Quranda bu xalq “İsrail oğulları” kimi qeyd olunur və bu da Usiri-El, yəni “Azər Elinin oğulları” deməkdir. Quran açıq yazır ki, bu kitab, Allahın aləmlərdən üstün etdiyi İsrail oğullarına göndərilmişdir. Allah onlara müdriklik, peyğəmbərlik və bərəkət vermişdir. Onlar elm və biliklərinə görə seçilmişlər və varislər olaraq ucaldılmışlar (32). Onlara elm və bilik verilməsi dedikdə, onların “Beyt əl-elm vəl-marifət vəl-hikmət”ə aid olması, yəni “elm, bilik və hikmət Evi”nin üzvü olması nəzərdə tutulur ki, bu da elə Əhli-Beyt deməkdir. Nikolay Rerix də, özünün “Nur saçan Şambala” əsərində qədim sirləri bilən Azəriləri - “Böyük sirləri bilən Böyük Azərilər” adlandırır və qeyd edir ki, bu sirlər insanlara açıldıqdan sonra həyat tam dəyişəcəkdir.
Bütün bunlar o deməkdir ki, Əsər, Osiris dedikdə, pirin göydə ölümsüzlük qazanmış ruhu nəzərdə tutulmalıdır ki, bu da yerin altında gizlədilən Nun-Ki məbədinin hesabına mümkün olur. Nun-Ki, yəni Kan rəmzli məbəd, fironun ruhunun göydə Qor Allahı obrazında yaşamasını təmin edən məbəddir. Babillilər bu məbədi Esagil, yəni “Sak eli” adlandırdılar ki, mənbələrdə bu məbəd “Yer və göyün təməl evi” hesab olunurdu. Misirşünas U. Baca görə, insanın öləndən sonra ruhu yeni Saxu (Sak) forması alıb göyə qalxır (33). Deməli, Esagil məbədi, insan ruhunun yeni forma alaraq göylərdə ömrünü davam etdirməsi üçün tikilmiş məbəddir.
D. Rol xüsusi qeyd edir ki, Marduk və Assur Allahları, Eridudan olan “Enki və Damkinin oğlu” Əsərdən və ya Əsər-Luxidən yaranmışlar. Marduk (Merodax) rəmzi Mar-Xuda mənasında Mar Allahı deməkdir. Mardukun əsas ləqəbi Asar-Luxidir ki, bu da İlahi-Azərin amoreylərin (midiyalıların) əsas Allahı olması deməkdir. Bu rəmzləri yaxşı başa düşmək üçün, qədim sirləri bilmək lazımdır.
Qurana görə, Allah Adəmi “Kün!” əmrindən yaratmışdır ki, Adəm obrazı qədim Misir yazılarında Atum Allahı kimi qeyd olunur və Etemenanki, Damkin rəmzləri də Adəm-Kün rəmzi mənasındadır. Nun-Ki, Kün rəmzli məbəd - qızıl və gümüşdən tikilmiş 62 m. hündürlüyündə olan məbəddir ki, o nəhəng zikkuratın içindədir və bu abidə də yerin altında gizlədilmişdir. Bu məbədin tikilişi ilə eyni zamanda göydə, ilkin materiyadan, məbədin obrazı ilə ruhlar dünyası yaradılmışdır.
Misir mənbələrində bildirilir ki, fironların Ba ruhları, bədəni tərk etdikdən sonra Benu quşuna çevrilir və göyə qalxaraq, burada yaradılmış Eldə ölümsüzlük qazanırlar. Deməli, firon, yəni pirlərin ruhları Elbenuda [LBN], yəni Alban [LBN] ölkəsində ömürlərini davam etdirirlər. Alban [LBN] rəmzi sufizmdə Nəbi-Eli [NB-L] kimi oxunur ki, bu da peyğəmbərlər eli mənasındadır.
Əbu Həmid əl-Qəzaliyə görə, Dünya üç hissəyə bölünür. Birinci – görünən və hiss olunan «aləm əl-Mülk və-Şəhad», ikinci – mənəvi olan «aləm əl-Cəbərut», üçüncü isə – gözəgörünməz o biri dünyadır ki, «aləm əl qeyb vəl-Mələküt» adlanır. Mülk dedikdə Ra-Amon, yəni Rəhman Allahın yerdəki eli, Cəbərut dedikdə yerin altında gizlədilmiş Etemenanki, Damkin və s. adlanan qızıldan yaradılmış Esagil məbədi, Mələküt aləmi dedikdə isə, peyğəmbərlərin Alban dünyası təsəvvür olunmalıdır. İstəhri məhz bu mənada “İqlim” (Gelam/Kəlam rəmzi) rəmzini Azərbaycan, Ermənistan və Arrana aid edərək bildirir ki, «biz xəritədə bu üç ölkəni birləşdirib onlara bir iqlim kimi baxırıq» (34). Müqəddəsi bu üç ölkəni «İqlim ər-Rihab» adlandırır (35). Belə çıxır ki, burada Azərbaycan dedikdə Ra-Amon (Rəhman) Allahın yerdəki Mülkü, Arran dedikdə yerin altında gizlədilmiş Cəbərut aləmi, Mələküt (mələklər eli) dedikdə isə Ərmən, yəni Ra-Amonun göy dünyası təsəvvür olunmalıdır. Erməni mifologiyasına görə, Ermənistana (Ra-Amon Allahının göydəki elinə) köçmək üçün insan Araqildə (Gel-ar) «qanad geyib», bu aləmə uçur. Erməni mənbələrində Ermənistan Albaniya kimi göstərilir ki, bu da Ra-Amon dünyasının elə Nəbilər Eli olması deməkdir. Qeyd etmək istərdim ki, indi erməni adlanan adi insanların Ermənistan tarixinə qətiyyən aidiyyəti yoxdur. Danışdığı dil, insanın mahiyyətinə aidiyyəti yoxdur. Ermənistan tarixi Azəri türk bəglərinə aid mənbədir və mən “Армения навечно дана азербайджанским бекам» adlı məqalədə bu haqda təkzibolunmaz faktlar gətirmişəm. Belə çıxır ki, Nun-Ki, Kün məbədi yerin altında gizlədilmiş keçid dünyasının rəmzidir.
 Tövratda Alban [LBN] rəmzi Lbnun [LBNN] kimi, onun yerin altındakı obrazı olan Nun-ki (Kün) məbədi isə Knun (Kənan) kimi qeyd edilir. Burada bildirilir ki, Allah and içərək Knun (Xanaan) və Lbnun torpaqlarını İbrahimə, İsaqa, Yaquba və onların törəmələrinə miras kimi vermişdir (36). Tarixçi M. Xorenatsinin “Ermənistan tarixi” kitabına görə, Albaniya ölkəsi vərəsəliklə GelarKüni nəslindən kiməsə əbədi verilmişdir (37). Knun rəmzi burada Küni kimi qeyd olunur və Gel elinə aid edilir. Mühiddin ibn Ərəbiyə görə, İslam dini də Göydə yaradılmış dünya mənasındadır və onu qəbul edən insanın ruhu o dünyada ömrünü davam etdirəcəkdir. Ərəbi bildirir ki, Allah, İslam dinini və müsəlman kimi ölməyi İbrahim və Yaqub oğullarına vəsiyyət etmişdir. Burada Din rəmzi əlif və lam səsləri ilə, yəni “Əl” kimi qeyd olunur ki, bu da Dinin göydəki El mənasında olmasını bildirir (38). Deməli, Ərəbiyə görə, Din rəmzi göydəki El (Albaniya) anlamındadır və Allah bu Eli, yəhudi peyğəmbərləri olan İbrahim və Yaqub oğullarına vəsiyyət etmişdir. Mən, “Qurandakı İsrail oğulları – Azəri türk bəgləridir” adlı məqalədə İsrail rəmzinin Oziri/Əsər/Osiris, yəni Azər Eli mənasında olmasını göstərmişəm.
Bütün bunlar o deməkdir ki, Azərbaycan adındakı Can, Kan rəmzləri bütün dinlərin mənbəyi olan İlahi Odun qorunduğu yeri bildirir. Azərbaycan adındakı Bay (Bi) rəmzi isə qədim Misir pirlərinin ölümsüz Ba ruhları mənasındadır. İslamda Amon Allahının Ba ruhu - Billah kimi məlumdur ki, Quranda Billah rəmzi Amenu (Amon), Aməntü rəmzləri ilə birgə çəkilir. Bu rəmz “Bi-Allah” (Vallah – Va-Allah) mənasındadır və Bismillah rəmzinin qısa variantıdır. İmam Əliyə görə, Bəsmələ Ba hərfindən başlanır. Batin elmində Bismillah rəmzi -  «Göylərin sahibi olan Allahın ruhu» və ya «Göy çadırının sahibi olan Amon (Əman) Allahın ruhu» fikrini ifadə edir. Yazdığımız kimi qədim Misir yazılarında Ba rəmzi quş mənasında fironun göydə ölümsüzlük qazanmış ruhunu bildirirdi. Deməli, “Amenu Billahi” dedikdə Amon Allahının göydə, Allah obrazında olan Ba ruhu başa düşülməlidir (38). Belə çıxır ki, bədənin fiziki ölümündən sonra Cənnətdə ölümsüzlük qazanan müqəddəslərin ruhları, Amon Allahının göydə yaratdığı dünyaya köçürlər. İslamda iman gətirmək, yəni “Amenu olmaq” dedikdə də, Amon Allahının keçdiyi yolu təkrarlayaraq, onun kimi ölümsüzlük qazanmaq başa düşülməlidir.
Yer kürəsini əhatə edən və bəşəriyyətə həyat vermiş ilkin materiyanın “bənzər bənzər yaradar” qanununa görə (qomeopatik magiya), bu mühitdə bir iş görmək üçün mütləq təqlid obyekti olmalıdır. Yəni mütləq bənzər bir şey olmalıdır ki, insanın ruhu da buna əsasən onun kimi etsin. “Amenu olmaq” da, Amon Allahı kimi olub, göydə gözəgörünməz quş formasında ömrünü davam etdirmək deməkdir. Adi insanın “Amenu olması”, İslamın qanunlarını yerinə yetirməsi deməkdir ki, yalnız bu halda adi insan ilkin materiyanı “aldadaraq”, özünü Amon kimi qələmə verib, Amonun yaratdığı göy Cənnətinə düşə bilər. Bunun üçün namaz və dəstamazın batini mənalarını anlamaq vacibdir. Əks halda adi insanın ruhunun Cənnətin qapısına qədər gedib çatması mümkün deyil.
Yazdıqlarımızı ümumiləşdirsək, qərara gələrik ki, Azəri dedikdə - Allahın aləmlərdən üstün etdiyi, müdriklik, peyğəmbərlik, bərəkət, ölümsüzlük verdiyi, elm və biliklərinə görə seçilmiş adlandırdığı, varislər olaraq ucaltdığı, Cənnət yolunu açıq etdiyi, sözlə təbiətə və varlıqlara fiziki təsir etmə qabiliyyəti verdiyi müqəddəslər nəzərdə tutulmalıdır. Əgər nəzərə alsaq ki Azər sözünə mənbələrdə İlahi (Azər-İlahi) rəmzi də əlavə olunurdu və Rəsulullah sözünün batini mənası da “Azər Allahının eli” kimi açıqlanır, razılaşarıq ki, Azəri nə deməkdir? sualına   “Allahın obrazı ilə yaranmışlar”, “Rəhmanın Allahın törəmələri”, “Allahın sevimli bəndələri” və s. kimi cavab versək, yanılmarıq. 
Azərbaycan adı isə – “Göydə ölümsüzlük qazanaraq, Azərə (Oziriyə) çevrilmiş pirin Ba ruhunun yerdəki Mülkü” deməkdir. Ba ruhunun Allah mənasında, yəni Billah olmasını da nəzərə alsaq, Azərbaycan rəmzinin açması – “Azər Allahının yerdəki Mülkü” kimi məna verər. Əgər söhbətin, İslamın Bir olan Rəhman Allahının ruhundan getdiyini də nəzərdən qaçırmasaq, Azərbaycan adını  - “Tək olan Allahın yurdu” kimi də deyə bilərik. Bu məqalədə yaza bilmədiyim digər faktları da nəzərə alsaq, Azərbaycan adını qısa olaraq  “Allah Eli” kimi ifadə etmək olar.
 Bütün bunlar haqqında daha geniş məlumatlar və təkzibolunmaz faktlar, müəllifi olduğum “Batini-Quran” kitabında və məqalələrimdə vardır.


                     Ədəbiyyat

1.       Библия, Быт.11
2.       «Культура древнего Египта», М., 1976, səh.301
3.       Ernst Karl, «Sufizm», sayt: http://www.universalinternetlibrary.ru/book/ernst/2.shtml
4.       Platon, «Politik», 269s
5.       И. М. Дьяконов, «История Мидии», М-Л., 1956, səh. 260, 262
6.       B. R. İmaməliyev, «İslam ensiklopediyası», B., 1997, səh. 97
7.       Platon, «Timey», 51v
8.       Ibn Arabi, «Qemmı mudrosti», böl.14, sayt:  http://www.iph.ras.ru/~orient/win/publictn/bezels/ogl.htm
9.       Quran, 37:97, 21:69, 2:126-128
10.  Kitabi - Dədə Qorqud, B., 1988, səh. 109
11.  Библия, М., 1994, Исх.13:21, Числ.9:15-23, Исх.40:38
12.  Библия, М., 1994, Быт.19:24, 22:6, Исх.3:2
13.  Библия, М., 1994, Лев.6:12,13
14.  Б.А.Тураев, «История древнего востока», 1935, Л., I cild, səh.304
15.  Библия, М., 1994, Чис.21:32
16.  Библия, М., 1994,  Езек.31:3,4,7
17.  Е. А. Уоллис Бадж, «Египетская книга мёртвых», М-СПб, Ексмо, 2005, səh.81,21
18.  Kitabi - Dədə Qorqud, B., 1988, səh.44
19.  M. Seyidov, “Azərbaycan mifik təfəkkürünün qaynaqları”, B., 1983, səh.143
20.  А. Оппенхейм, “Древняя Месопотамия”, М., 1980, səh.146
21.  Е. А. Уоллис Бадж, «Египетская книга мёртвых», М-СПб, Ексмо, 2005, səh.579,580,439,403,515
22.  Quran, 6:74
23.  У. Бадж, «Египетская религия. Египетская магия», М., 2000, səh. 30,31
24.  «Египетская книга мёртвых», böl. 1, 117
25.   Strabon, ХI, 13, 3
26.  М. Бойс, «Зороастрийцы», М., 1987, səh.150
27.  Р. Фрай, «Наследие Ирана», М., 1972, səh.286
28.  История Иранского государства и културы, М., 1971, səh.216
29.  Себеос, «История Императора Иракла», sayt: www.vehi.net/istoriya/armenia/sebeos/
30.  М. Бойс, «Зороастрийцы», М., 1987, səh.107
31.  Библейский словарь, sayt: http://www.god-one.ru/Pol_fil.html
32.  Quran, 27:76,77, 45:16, 2:47,122,40, 44:32, 45:16, 6:165
33.  У. Бадж, «Египетская религия. Египетская магия», M., 2000, səh.143
34.    Azərbaycan tarixi üzrə qaynaqlar, B., 1989, səh.111
35.    Историческая география Азербайджана, Б., 1987, səh.58
36.    Библия, М., 1994, Втор.1:6-8
37.    М. Хоренаци «История Амении», I kitab, böl.12
38.    İbn Ərəbi, “Füsus ül Hikəm”, böl. 8
39.    Quran, 49:15




                                                                                      Firudin Gilar Bəg
                                                                                      www.gilarbeg.com


воскресенье, 12 августа 2012 г.

Ledün ilminde İmam Ali karakteri


İslam'ın en gizemli karakterlerinden biri de imam Ali karakteridir. Muhammed peygamberin damadı sayılan imam Ali, Şah İsmail Hatainin "Divan"ında Allah gibi kaydediliyor. Buradakı teoriye göre, Hz. Muhammed sadece peygamberdirse, imam Ali - "Allah gerçeğinin göstergesidir" ("mazhar-i Hakk" dir) (O. Əfəndiyev, «Azərbaycan Səfəvilər dövləti», B., 1993, sayf.47). İmam Ali'yi Allah olarak kabul eden bâtınî Şiileri ise kaynaklarda "AliAllahiler" veya "Ehli-Hakk" da adlandırılıyorlar. Ortaya şöyle bir soru çıkıyor: "İslâm'da Allah'a ortak koşmanın büyük günah sayıldığı halde, neden Şiiler imam Ali'yi Allah adlandırıyorlar?" Bu soruya cevap bulmak için batınilerin kendi ilmine başvurmak gerekir.
Bugün artık malumdur ki, Kur'an'ın herkes için anlaşılan zahiri anlamından başka, onun batıni, yani gizli anlamı da vardır. Bu gizli manayı ise sadece sufiler, arifler soyu sayılan bâtıniler bilmişlerdir. Batın ilmi de, kaynaklarda Ledün, Tevil, Tasavvuf, Sufizm, Ezoterizm, Germetizm, Mistisizm ve b. olarak tanınan bu gizli ilmin çeşitli isimlerinden biridir. Bu bilim kaynaklarda Hurufilik de adlandırılıyor ki, burada her bir sessiz harf özel anlam ifade eden sembol olarak kabul edilmiştir. Demek ki, Bâtın ilmi, sadece sessiz harfların anlam ifade ettiği ilimdir ve burada her sessiz harfların ne anlam ifade etmesini bilmekle neden bahs edildiyini belirlemek mümkündür.
Araştırmacıların geldiği kanaate gore, eski Mısır, Finikiya, Yahudi, Aramey ve b. halkların dilleri de özel anlam ifade eden sessiz harfler üzerinde kurulmuştu. Burada da kelimenin kökü olan sessiz harfler esas fikrin taşıyıcısı olarak görülüyordu. Sesli harflar ise anlam ifade etmiyordu («Культура древнего Египта», М., 1976, sayf.301). Bu ise o demek oluyor ki, tüm eski yazılar da Batın (Ledün) iliminin ilkeleri ile yazılmıştır ve onları anlamak için bu ilmi bilmek gerekir.
Kaynaklarda Ledün ilmi de adlandırılan Batın ilminde Ali sembolü, sadece bir "L" sessiz harfından ibarettir ve bu sessiz harf eski Sümer, Akkad veb kaynaklarında Alû, İlu ve b. gibi yazılarak, il, oba, arazi ve bu arazide yaşayan halk anlamında işleniyordu. Eski Mısır yazıtlarında bu sembol - Yalu (Ya - alkış anlamındadır) alanları olarak anılırdı ve bu da ölenlerin ruhlarının yaşadığı dünya, cennet anlamına geliyordu.
Ermeni kaynaklarında Alû sembolü Alban devletinin diğer adı gibi kaydediliyor. Ermeni dilinde "L" simgesi önceleri "Q" sesi gibi kaydedildiği için Alû sembolü kaynaklarda Aqu gibi yazılıyordu (Г. А. Гейбуллаев, «К этногенезу Азербайджанцев», Б. 1991, sayf. 435). Aqu sembolü, yani "Q" sesi ise Kitabi-Dede Korkut anıtının son boyunda Oq gibi yazılarak Oğuz kelimesinin yerine kullanılıyor. Bu ise o demektir ki, İl, Ali, Alû sembolleri Oğuz İli ile bağlıdır ve bu sembolleri anlamak için Oğuz sembolünün sırlarını bilmek gerekir.
Asur kaynaklarında İl sembolü "Al" gibi yazılarak şehir ve onun topluluğu anlamında kaydediliyor. Asur şehir devleti ise - "Al libbi Ale", yani "şehir içinde şehir" gibi kaydediliyor ("История древнего Востока" М. 1988, II cild, sayf.94, 95). Bu fikir Kitabi-Dede Korkut anıtının Vatikan seçeneğinde - "Oğuz'un içinde Temam vilayeti zahir olmuştu" gibi kaydediliyor ve bu da "bir İlin içinde ikinci İl oluşmuştu" anlamındadır. Demek ki, anıtda belirtilen Taş İl - Oğuz İli (Taş Oğuz), onun içinde oluşmuş İl ise İç İldir (İç Oğuz). Burada «vilayet» kelimesinin işlenmesi ise onu gösteriyor ki, "Temam vilayeti" kavramı sufizmle bağlıdır. Sufizmde "vilaye", "vilayet" sözleri (evliya, veli sözleri ile aynıdır), sufi kutsallarının kalitesi, onların Allah'a yakınlığı anlamındadır. Bu görüşleri daha iyi anlayabilmek için Orhun-Yenisey anıtlarına başvurmak gerekir.
Türklerin Moyun Çor anıtında Türk hanı Tolis bildiriyor ki, o Tanrı'da olmuş ve orada İl yaratmıştır. Mogilyan ve Gül-Tekin metinlerinin ilk dizelerinde ise Türk hanı iddia ediyor ki, O, Tanrıtek Tanrı yaratmış ve Tanrıtek Gökte yaranmış bilici Türk hanıdır (Ə. Rəcəbov, Y. Məmmədov, “Orxon – Yenisey abidələri”, B, 1993, sayf. 134,104). Bu ise o demektir ki, "Oğuz'un içinde Temam vilayeti zahir olmuştu" ifadesi - "Oğuz İlinin göklerinde Cennet anlamında olan İl oluşmuştu" gibi anlaşılmalıdır. Buradaki Oğuz [GZ] sembolü eski kaynaklarda Kaos [KS] gibi kaydediliyor ve bu da gökleri kapsayan ana madde anlamındadır. Eğer biz eski Mısır yazılarındaki - Yalu alanlarının, ölenlerin ruhlarının yaşadığı gök cenneti anlamında olmasını dikkate alırsak, anlaşılıyor ki, Oğuz İli de gökte yaratılmış ruhlar dünyasıdır.
Gül-Tekin anıtı'nda belirtiliyor ki, Türk hakanları - İl ve Töresini, yani kanunlarını yaratarak uçup gitmişlerdir (Köl Tigin Yazıtı, Sayt: http://www.dilimiz.com/dil/kultiginyaziti.htm). Metindeki "uçmak" kelimesi onu gösteriyor ki, burada da eski Mısır yazılarında olduğu gibi, ölen insanın ruhunun kuşa dönüp cennete uçmasından bahs ediliyor. Kitabi-Dede Korkut anıtında da erenler hakkında konuşurken onlar kuş gibi tarif ediliyorler ve onların bir araya toparlanması “kondu" sözü ile ifade ediliyor («Kitabi - Dədə Qorqud», B., 1988, sayf.40,41,79,104). Kuran'da insan ruhu anlamında olan kuşun, her insanın kendi boynuna " bağlanması" kaydediliyor (Kur'an, 17:13). Bu ise o demektir ki, kaynaklardaki Oğuz İli - ruhlar için gökte yaratılmış İl anlamındadır.
Oğuz kelimesinin kısa seçeneği olan Oq sembolü - sufilerin "Hu" adlandırdıkları ana maddenin sembolüdür ve bu sembol bütün insanlığa hayat vermiş dirilik suyu, yaşam enerjisi anlamındadır. Ledün ilminde Allah kelimesi de "Alla-Hu" anlamında "Hayat enerjisinden oluşmuş İki İl", veya "İki İlin yaşam enerjisi" (İç Oğuz, Taş Oğuz) görüşünü ifade ediyor. Ermeni dilinde "L" sembolünün eskiden "Q" gibi kaydedilmesi, gökte yaratılmış bu İlin önceleri ana madde ("Q", "H" sembolleri) olması ile ilgilidir.
Ermeni kaynaklarına göre, Alunun, yani Albaniyanın Sünik topraklarında "Büyük sahra inşa edilmiştir" ve bu Sahra'yı inşa edenler kitaplarda "kutsal Atalar" olarak adlandırılıyor. Kaynaklarda açık yazılıyor ki, insanlar burada ikinci hayat kazanıyorlar ve ömürlerini bu melekler diyarında sürdürüyorlar (А.Даврижеци, «Книга историй», М.,1973, böl. 24,51). Bu ise o demektir ki, Alû sembolü – ana madde, çölde kurulmuş cennet anlamındadır ve ölen insanların ruhları da burada yaşıyorlar.
Yunan kaynaklarına göre, Kaostan (Oğuz) Ereb oluşmuştur ki, bu da "gökte yaratılmış il" görüşünü ifade ediyor. Demek ki, sufiler Arabistan derken gökte yaratılmış Oğuz İlini kastediyorlar. Oğuzla ilgili destanlarda bildiriliyor ki, Oğuz'un Gök hakimine (Tanrı'ya) tapınması sonucunda Gökten Gök bir ışın düşüyor ve bu ışının içinden kız çıkıyor. Oğuz'un birinci ve ikinci karısı ile izdivacından ise Evren oluşuyor (M. Seyidov, «Azərbaycan mifik təfəkkürünün qaynaqları», B., 1983, sayf.26). Oğuz Kağan destanında denir: "Güneş bizim bayrağımız, Gök ise çadırımız olsun". Burada gök çadırı deyince, Allahın mevcut olduğu "Vahiy çadırı" tasavvur edilmelidir. Tevrat'a göre "Vahiy çadırı"nı, Musa peygamber gök sahralarında kırk yıllık "seyahatten" sonra, gökten getirdiği İlahi nurdan yaratmıştır. Tüm bunlar ise o demektir ki, Oğuz İli gökten getirilmiş İlahi enerjiden, yani ana maddeden yaratılmış İl anlamındadır.
 Kitap ve makalelerimde ben yazdım ki, ruhlar için gökte yaratılmış İl - kozmik insan Adem'in, yani Mısır'ın Atum Tanrısı'nın vücudundadır. Eski Mısır kaynaklarına göre, kendini Ptah (Türklerde Fatih sembolü) adlandıran Mısır piri Amon (firavun Eman), ana maddeden - vücudu ile tüm dünyayı kuşatmış Atum Tanrısını yaratıyor. Dokuz Tanrının kalbi ve sözleri anlamında olan Ptah - teurqiya (Tanrı yaratma) aracılığıyla Atum karakterinde zuhur ediyor (Г.Франкфорт, Г.А.Франкфорт, Дж. А.Уилсон, Т.Якобсен, «В преддверии философии», М., 1984, sayf. 67-68). Böylece, genel olarak Atum Tanrısı adlandırılan "Dokuz Tanrı" (Enneada) oluşuyor ve bu zamandan sonra tüm dünyayı bu Atum vasıtası ile pir Amon yönetiyor. Türklerde bu "Dokuz Tanrı" - "Dokuz Oğuz" olarak kalmıştır.
Ünlü sufi Muhittin İbn Arabi Adem'i Allah gibi sunuyor ve onun vücudunun her şeyi kapsadığını yazıyor. Fazlullah Astarabadinin "Cavidanname" kitabına göre ise, Beytü'l-Mukaddes, Darüs-Selam ve Kâbe - Adem'in vücudundadır. Muhammed peygamber ise, Tevrat'ta altı güne oluşturulan "Dünya", "İl" anlamındadır ve o ahirette yeniden oluşacaktır. El Gazali'ye göre ise Muhammed peygamber, Allah'ın karakteri ile yaratılmış ve kozmik güç sayılan Gök insanıdır. Evrenin kural-kanunu ve korunması ondan asılıdır. Eflatun'un, Horenatsinin eserlerinde, induizm ve b. kaynaklarda da kozmik insanın bedeni - devlet, yani kendi kanunları olan gök ülkesi olarak tarif ediliyor (Г.М.Бонгард-Левин, Г.Ф.Ильин, «Индия в древности», М., 1985, sayf. 563). Bu ise o demekdir ki, Ali, İl karakteri, eski Mısır'da Atum, sonraki kaynaklarda ise Adem denilen kozmik insanın karakteridir.
Kaynaklara göre, yahudilerin Yahve Tanrısı'nın diğer isimleri El-Şadday ve El-Amurrudur. Şadday sembolü Akkad kaynaklarında Şadu [ŞD] olarak da kaydediliyor ve bu sembol, eski Mısır'da Kaos 'un, yani ana maddenin tecessümü olan Set [ST] sembolünden oluşmuştur. Demek ki, El-Şadday sembolü de "ana maddeden yaratılmış gökteki İl" anlamındadır.
Tevrat'ta yahudilerin El Allah'ı - Selim [SLM] şahı adlandırılıyor ki, bu da İslam [SLM] şahı demektir. Sümer, Mezopotamya kaynaklarında El (İl) sembolünün "İl-Amurru" gibi yazılması, onun Ali-Emir (Ali-Emir el müminin) anlamında olması demektir. Araştırmacı David Rol "Kayıp Ahit" kitabında yazıyor ki, kaynaklarda "İl-Amurru" gibi de yazılan Eski Ahit'teki El sembolü, eski dönemde doğal olarak Harrandan olan Ay Tanrısı Sin ile aynı gösteriliyor. Ay simgesi ise bildiğimiz gibi İslam'ın simgesidir. Böyle anlaşılıyor ki, Selim, yani İslam şahı olan yahudilerin El Tanrısı -  imam Alidir.
Muhittin İbn Arabî'ye göre, İslam dini de Gökte yaratılmış dünya anlamındadır ve onu kabul eden insanın ruhu o dünyada ömrünü sürdürecektir. Arabi bildiriyor ki, Allah İslâm dinini ve müslüman gibi ölmeyi İbrahim ve Yakup oğullarına vasiyet etmiştir. Burada Din sembolü “elif” ve “lam” sesleri ile, yani "El" olarak kaydediliyor ki, bu da Dinin gökteki İl anlamında olması demektir (İbn Arabî, "Füsus ül Hikem", 8).
Bugün artık bilinmektedir ki, eski kaynaklarda yahudi deyince Hazar Türk hakanı ve Türk beğleri öngörülüyor ve Kitabi-Dede Korkut da Türk beğleri - "erenler evreni", "Ademiler evreni", yani "erenler yahudisi", "Ademiler yahudisi" olarak adlandırılıyor. Ben - "Kur'an'daki İsrailoğulları - Azeri Türk beyleridir" adlı makalede ispat ettim ki, kaynaklarda İsrailoğulları simgesi altında pirler, beğler, seyyidler, şıhlar ve b. Türk kutsalları öngörülüyor. Demek ki, yahudilerin El Allah'ı - Türk Şii beglerinin Ali Allahıdır.
Yazdıklarımdan böyle anlaşılıyor ki, Bâtın ilminde Muhammed peygamber - Mısır'ın Atum Tanrısı'nın karakteridir. Atum ise her şeyi kuşatan ve insan (Kamil İnsan) biçiminde olan kozmik Varlıktır. Bu Allah'ın ruhu ise İslam'ın Rahman, eski mısırlıların Ra-Amon adlandırdığı Tek Allah'tır. Demek ki, Muhammed peygamber Rahman Allah'ın karakteridir. Eski sırları bilmeyenlerin dikkatine özel olarak onu iletmek isterim ki, Bâtın ilminde sadece bir Allah vardır ve bu Allah da Rahman Allah'tır. Tüm diğer Allah isimleri, gökteki Dünyayı yaratmak için kullanılan karakterlerin isimleridir.
İslam'a göre, imam Ali Muhammed peygamberin mirasçısıdır. Ledün ilminde Ali'nin mirasçı olarak kabul edilmesi, Muhammed peygamberin yerine, yeni ruhlar İli anlamında Ali karakterinin gelmesi demektir. Kuran'da (14:48) bu kalıtım - "Toprağın başka Toprakla değiştirilmesi" gibi kaydediliyor.
Eski Mısır kaynaklarına göre ahirette, gökte yaratılmış birinci İlin yerinde ikinci İl oluşacak ki, bundan sonra iki dünyayı da ahirette beklediğimiz Mehdi karakteri kontrol edecektir. İmam Ali'nin kaynaklarda Vilayet adlandırılması da onun gökteki İl, yani ruhlar dünyası anlamında olmasına işarettir. Bu ise o demektir ki, ahirette beklediğimiz Mehdi karakteri, Hazar Türk beylerinin El Allah'ı adlandırdığı İmam Ali'nin karakteridir.
Bunlar hakkında daha geniş bilgi, yazarı olduğum "Batıni-Kur'an" kitabında ve makalelerimde verilmiştir. Burada tüm dinlerin bir olması ve Türk begleri ile bağlılığı kesin olgularla kanıtlanmıştır.
Makale Azerice'den Türkçe'ye Google aracılığıyla tercüme edilmiştir.

Firudin Gilar Beg
                    http://gilarbek.blogspot.com


суббота, 11 августа 2012 г.

Ledun elmində İmam Əli obrazı


İslamın ən sirli obrazlardan biri də imam Əli obrazıdır. Məhəmməd peyğəmbərin kürəkəni sayılan imam Əli, Şah İsmail Xətainin “Divan”ında Allah kimi qeyd olunur. Burada öz əksini tapmış Qızılbaş nəzəriyyəsinə görə, Hz. Məhəmməd yalnız peyğəmbərdirsə, imam Əli «Allah həqiqətinin təzahürüdür» («məzhər-i həqq»dir) (O. Əfəndiyev, «Azərbaycan Səfəvilər dövləti», B., 1993, səh.47). İmam Əlini Allah kimi qəbul edən batini şiələri isə mənbələrdə “ƏliAllahilər” və ya “Əhli-Haq” da adlandırılırlar. Ortaya belə bir sual çıxır:“İslamda Allaha şərik qoşmanın böyük günah sayıldığı halda, nəyə görə şiələr imam Əlini Allah adlandırırlar?”  Bu suala cavab tapmaq üçün batinilərin öz elminə müraciət etmək lazımdır.
Bu gün artıq hamıya məlumdur ki, Quranın, hamı üçün aydın olan zahiri mənasından başqa, onun batini, yəni gizli mənası da vardır. Bu gizli mənanı isə yalnız sufilər, ariflər nəsli sayılan batinilər bilmişlər. Batin elmi də, mənbələrdə Ledun, Təvil, Təsəvvüf, Sufizm, Ezoterizm, Germetizm, Mistisizm və s. kimi qeyd olunan bu gizli elmin müxtəlif adlarından biridir. Bu elm mənbələrdə Hürufilik də adlandırılır ki, burada hər bir samit xüsusi məna ifadə edən rəmz kimi qəbul olunmuşdur. Deməli, Batin elmi, yalnız samitlərin məna ifadə etdiyi elmdir və burada hər bir samitin nə məna ifadə etməsini bilməklə söhbətin nədən getdiyini təyin etmək olar.
Tədqiqatçıların gəldiyi qənaətə görə qədim Misir, Finikiya, Yəhudi, Aramey və s. xalqlarının dilləri də xüsusi məna ifadə edən samitlər üzərində qurulmuşdu. Burada da sözün kökü olan samitlər əsas fikrin daşıyıcısı hesab olunurdu. Saitlər isə məna ifadə etmirdi («Культура древнего Египта», М., 1976, səh.301). Bu isə o deməkdir ki, bütün qədim yazılar da Batin (Ledun) elminin qanunları ilə yazılmışdır və onları başa düşmək üçün bu elmi bilmək lazımdır.
Mənbələrdə Ledun elmi adlandırılan batinilikdə Əli rəmzi, yalnız bir “L” samitindən ibarətdir və bu samit ən qədim Şumer, Akkad və s mənbələrində Alu, İlu və s. kimi yazılaraq el-oba, ərazi və bu ərazidə yaşayan xalq mənasında işlənirdi. Qədim Misir yazılarında bu rəmz - Yalu (Ya – alqış mənasındadır) sahələri kimi qeyd olunurdu ki, bu da ölənlərin ruhlarının yaşadığı dünya, cənnət anlamına gəlirdi.
Erməni mənbələrdə Alu rəmzi Alban dövlətinin digər adı kimi qeyd olunur. Erməni dilində “L” rəmzi əvvəllər “Q” səsi kimi qeyd edildiyi üçün Albaniya, Alu rəmzi mənbələrdə Aqu kimi yazılırdı (Г. А. Гейбуллаев, «К этногенезу Азербайджанцев», Б. 1991, səh. 435). Aqu rəmzi, yəni “Q” səsi isə Kitabi - Dədə Qorqud abidəsinin axırıncı boyunda Oq kimi yazılaraq Oğuz sözünün əvəzində işlədilir. Bu isə o deməkdir ki, El, Əli, Alu rəmzləri Oğuz eli ilə bağlıdır və bu rəmzləri anlamaq üçün Oğuz rəmzinin sirlərini bilmək lazımdır.
Aşşur mənbələrində El rəmzi “Al” kimi yazılaraq şəhər və onun icması mənasında qeyd olunur. Aşşur şəhər-dövləti isə -  “Al libbi Ale” , yəni “şəhər içində şəhər” kimi qeyd olunur ("История древнего Востока" М. 1988, II cild, səh.94, 95). Bu fikir Kitabi-Dədə Qorqud abidəsinin Vatikan variantında - “Oğuzun içində Təmam vilayəti zahir olmuşdu” kimi qeyd olunur ki, bu da “bir elin içində ikinci el yaranmışdı”  mənasındadır. Deməli, abidədə qeyd olunan Taş el - Oğuz eli (Taş Oğuz), onun içində yaranmış el isə İç eldir (İç Oğuz). Burada «vilayət» sözünün işlənməsi isə onu göstərir ki, “Təmam vilayəti” anlayışı bilavasitə sufizmlə bağlıdır. Sufizmdə “vilayə”, “vilayət” sözləri (övliya, vəli sözləri ilə eynidir), sufi müqəddəslərinin keyfiyyəti, onların Allaha yaxınlığı mənasındadır. Bu fikirləri daha yaxşı başa düşmək üçün Orxon-Yenisey abidələrinə müraciət etmək lazımdır.
Türklərin Moyun Çor abidəsində türk xanı Tolis bildirir ki, o Tanrıda olmuş və orada El yaratmışdır. Mogilyan və Gültəkin mətnlərinin ilk sətirlərində isə türk xanı iddia edir ki, məhz O, Tanrıtək Tanrı yaratmış və Tanrıtək Göydə yaranmış bilici türk xanıdır (Ə. Rəcəbov, Y. Məmmədov, “Orxon – Yenisey abidələri”, B, 1993, səh. 134,104). Bu isə o deməkdir ki, “Oğuzun içində Təmam vilayəti zahir olmuşdu” ifadəsi – “Oğuz elinin göylərində Cənnət mənasında olan El yaranmışdı” kimi başa düşülməlidir. Buradakı Oğuz [ĞZ] rəmzi qədim mənbələrdə Xaos [XS] kimi qeyd olunur və bu da göyləri əhatə edən ilkin materiya mənasındadır. Əgər biz qədim Misir yazılarındaki - Yalu sahələrinin, ölənlərin ruhlarının yaşadığı göy cənnəti mənasında olmasını nəzərə alsaq, razılaşırıq ki, Oğuz Eli də göydə yaradılmış ruhlar dünyasıdır.
Gül Təkin abidəsində bildirilir ki, türk xaqanları El və onun Törəsini, yəni qanunlarını yaradaraq uçub getmişlər (Köl Tigin Yazıtı, Sayt: http://www.dilimiz.com/dil/kultiginyaziti.htm). Mətndəki “uçmaq” sözü onu göstərir ki, burada da qədim Misir yazılarında olduğu kimi, söhbət ölən insanın ruhunun quşa çevrilib cənnətə uçmasından gedir. Kitabi - Dədə Qorqud abidəsində də ərənlər haqqında danışarkən onlar quş kimi təsvir edilirlər və onların bir yerə yığışması «qondu» sözü ilə ifadə olunur («Kitabi - Dədə Qorqud», B., 1988, səh.40,41,79,104). Quranda insan ruhu mənasında olan quşun, hər bir insanın öz boynunda “bərkidilməsi” qeyd olunur (Quran, 17:13). Bu isə o deməkdir ki, mənbələrdəki Oğuz Eli - ruhlar üçün göydə yaradılmış El mənasındadır.
Oğuz sözünün qısa variantı olan Oq rəmzi - sufilərin “Hu” adlandırdıqları ilkin materiyanın rəmzidir və bu rəmz bütün bəşəriyyətə həyat vermiş dirilik suyu, həyat enerjisi anlamındadır. Ledun elmində Allah sözü də “Alla-Hu” mənasında “Həyat enerjisindən yaranmış İki El”, və ya “İki Elin həyat enerjisi” fikrini ifadə edir. Erməni dilində “L” rəmzinin əvvəllər “Q” kimi qeyd olunması, göydə yaradılmış bu Elin əvvəllər ilkin materiya (“Q”,“H” rəmzləri) olması ilə əlaqədardır.
Erməni mənbələrinə görə, Alunun, yəni Albaniyanın Sünik ərazisində “Böyük səhra tikilmişdir” və bu səhranı tikənlər kitablarda “müqəddəs Atalar” adlandırılır. Mənbələrdə açıq yazılır ki, insanlar burada ikinci həyat qazanırlar və ömürlərini bu mələklər diyarında davam etdirirlər (А.Даврижеци, «Книга историй», М.,1973, böl. 24,51). Bu isə o deməkdir ki, Alu rəmzi – ilkin materiya, səhrada yaradılmış cənnət mənasındadır və ölən insanların ruhları da burada yaşayırlar.
Yunan mənbələrinə görə, Xaosdan (Oğuz) Ereb yaranmışdır ki, bu da “göydə yaradılmış el” fikrini ifadə edir. Deməli, sufilər Ərəbistan deyəndə göydə yaradılmış Oğuz Elini nəzərdə tuturlar. Oğuzla bağlı dastanlarda bildirilir ki, Oğuzun Göy hakiminə (Tanrıya) tapınması nəticəsində Göydən Göy bir şüa düşür və bu şüanın içindən qız çıxır. Oğuzun birinci və ikinci arvadı ilə izdivacından isə Kainat yaranır (M. Seyidov, «Azərbaycan mifik təfəkkürünün qaynaqları», B., 1983, səh.26). Oğuz Xaqan dastanında deyilir: “Qoy Günəş bizim bayrağımız, Göy isə çadırımız olsun” . Burada göy çadırı dedikdə, Allahın sakinliyi (mövcudluğu) olan “vəhy çadırı” nəzərdə tutulmalıdır. Tövrata görə “vəhy çadırı”nı, Musa peyğəmbər göy səhralarında qırx illik “səyahətdən” sonra, göydən gətirdiyi İlahi nurdan yaratmışdır. Bütün bunlar isə o deməkdir ki, Oğuz Eli göydən gətirilmiş İlahi enerjidən, yəni ilkin materiyadan yaradılmış El mənasındadır.
 Kitab və məqalələrimdə mən yazmışam ki, ruhlar üçün göydə yaradılmış El kosmik insan Adəmin, yəni qədim Misirin Atum Allahının bədənindədir. Qədim Misir mənbələrinə görə, özünü Ptah (türklərdə Fateh rəmzi) adlandıran Misir piri Amon (firon Əman), ilkin materiyadan - bədəni ilə bütün dünyanı əhatə etmiş Atum Allahını yaradır. Doqquz Allahın ürəyi və sözləri mənasında olan Ptah – teurqiya (Tanrı yaratma) vasitəsilə Atum obrazında zühur edir (Г.Франкфорт, Г.А.Франкфорт, Дж. А.Уилсон, Т.Якобсен, «В преддверии философии», М., 1984, səh. 67-68). Beləliklə, ümumilikdə Atum Allahı adlandırılan “Doqquz Allah” (Enneada) yaranır və bu zamandan sonra bütün dünyanı məhz bu Atum vasitəsi ilə pir Amon idarə edir. Türklərdə bu “Doqquz Allah” – “Doqquz Oğuz” kimi qalmışdır.
Məşhur sufi Mühiddin İbn Ərəbi Adəmi Allah kimi təqdim edir və onun bədəninin hər şeyi əhatə etdiyini yazır. Fəzlullah Astarabadinin “Cavidannamə” kitabına görə isə, Beytül-Müqəddəs, Darüs-Səlam və Kəbə - Adəmin bədənindədir. Məhəmməd peyğəmbər isə, Tövratda altı günə yaradılan ”Dünya”, “El” mənasındadır və o axirətdə yenidən yaranacaqdır. Əl-Qəzaliyə görə isə Məhəmməd peyğəmbər, Allahın obrazı ilə yaradılmış və kosmik güc hesab edilən Göy insanıdır. Kainatın qayda-qanunu və qorunması ondan asılıdır. Əflatunun, Xorenatsinin əsərlərində, induizm və s. mənbələrdə də kosmik insanın bədəni - dövlət, yəni öz qanunları olan göy ölkəsi kimi təsvir edilir (Г.М.Бонгард-Левин, Г.Ф.Ильин, «Индия в древности», М., 1985, səh. 563). Bu isə onu göstərir ki, Əli, El obrazı, qədim Misirdə Atum, sonrakı mənbələrdə isə Adəm adlanan kosmik insanın obrazıdır.
Mənbələrə görə, Yəhudilərin Yaxve Allahının digər adları  El-Şadday və El-Amurrudur. Şadday rəmzi akkad mənbələrində Şadu [ŞD] kimi qeyd olunur və bu rəmz, qədim Misirdə Xaos-un, yəni ilkin materiyanın təcəssümü olan Set [ST] rəmzindən yaranmışdır. Deməli, El-Şadday rəmzi də “ilkin materiyadan yaradılmış göydəki El” mənasındadır.
Tövratda yəhudilərin El Allahı - Səlim [SLM] şahı adlandırılır ki, bu da elə İslam [SLM] şahı deməkdir. Şumer, Mesopotamiya mənbələrdə El (İl) rəmzinin “El-Amurru” kimi yazılması, onun Əli-Əmir (Əli –Əmir əl möminin) mənasında olması deməkdir. Tədqiqatçı Devid Rol “İtirilmiş Əhd” kitabında qeyd edir ki, mənbələrdə “İl-Amurru” kimi də yazılan Əhdi-Ətiqdəki El rəmzi, patriarxal dövrdə təbii olaraq Xarrandan olan Ay Allahı Sin ilə eyniləşdirilirdi. Ay rəmzi isə bildiyimiz kimi İslamın rəmzidir. Belə çıxır ki, Səlim, yəni İslam şahı olan yəhudilərin El Allahı - imam Əlidir.
Mühiddin ibn Ərəbiyə görə, İslam dini də Göydə yaradılmış dünya mənasındadır və onu qəbul edən insanın ruhu o dünyada ömrünü davam etdirəcəkdir. Ərəbi bildirir ki, Allah İslam dinini və müsəlman kimi ölməyi İbrahim və Yaqub oğullarına vəsiyyət etmişdir. Burada Din rəmzi əlif və lam səsləri ilə, yəni “Əl” kimi qeyd olunur ki, bu da Dinin göydəki El mənasında olması deməkdir (İbn Ərəbi, “Füsus ül Hikəm”,8).
Bu gün artıq məlumdur ki, qədim mənbələrdə yəhudi dedikdə Xəzər türk xaqanı və türk bəgləri nəzərdə tutulur və Kitabi - Dədə Qorqudda da türk bəgləri – “ərənlər əvrəni”, “Adəmilər əvrəni”, yəni “ərənlər yəhudisi”, “Adəmilər yəhudisi” adlandırılır. Mən - “Qurandakı İsrail oğulları – Azəri türk bəyləridir” adlı məqaləmdə göstərmişəm ki, mənbələrdə İsrail oğulları rəmzi altında pirlər, bəglər, seyidlər, şıxlar və s. türk müqəddəsləri nəzərdə tutulur. Deməli yəhudilərin El Allahı, türk bəglərinin Əli Allahıdır.
Yazdıqlarımdan belə çıxır ki, Batin elmində Məhəmməd peyğəmbər - qədim Misirin Atum Allahının obrazıdır. Atum isə hər şeyi əhatə edən və insan (Kamil İnsan) formasında olan kosmik Varlıqdır. Bu Allahın ruhu isə İslamın Rəhman, qədim misirlilərin Ra-Amon adlandırdığı Tək Allahdır. Deməli, Məhəmməd peyğəmbər Rəhman Allahın obrazıdır. Qədim sirləri bilməyənlərin nəzərinə xüsusi olaraq onu çatdırmaq  istərdim ki, Batin elmində yalnız bir Allah vardır və bu Allah da Rəhman Allahdır. Bütün digər Allah adları, göydəki Dünyanı yaratmaq üçün istifadə edilən obrazların adlarıdır.
İslama görə, imam Əli Məhəmməd peyğəmbərin varisidir. Ledun elmində Əlinin varis kimi qəbul edilməsi, Məhəmməd peyğəmbərin yerinə, yeni ruhlar Eli mənasında Əli obrazının gəlməsi deməkdir. Quranda (14:48) bu varislik – “Torpağın başqa Torpaqla dəyişdirilməsi” kimi qeyd olunur.
Qədim Misir mənbələrinə görə axirətdə, göydə yaradılmış birinci El-in yerində ikinci El yaranacaq ki, bundan sonra iki dünyanı da məhz axirətdə gəlməli olan bu Mehdi obrazı idarə edəcəkdir. İmam Əlinin mənbələrdə Vilayət adlandırılması da onun göydəki El, yəni ruhlar dünyası mənasında olmasına işarədir. Bu isə o deməkdir ki, axirətdə gəlməli olan Mehdi obrazı, elə Xəzər türk bəylərinin El Allahı adlandırdığı İmam Əlinin obrazıdır.
Bunlar haqqında daha geniş məlumat müəllifi olduğum “Batini-Quran” kitabında və məqalələrimdə verilmişdir. Burada bütün dinlərin bir olması və bilavasitə türk bəgləri ilə bağlılığı təkzibolunmaz faktlarla sübut edilmişdir.




Firudin Gilar Bəg
                    http://gilarbek.blogspot.com