Cənnət nədir, harada və necə yaranmışdır? Biz bu cənnətə düşə biləcəyikmi?
Bu haqda məlumatları hardan öyrənmək olar və s. suallar, insan yaşlaşdıqca, onu
düşündürməyə başlayan ən əsas suallardır. Bu suallara cavab tapmaq üçün isə, qədim
mənbələri diqqətlə araşdırmaq lazımdır. Lakin bu mənbələr xüsusi məntiqlə
yazılmışdır və onları anlamaq üçün, qədim sirləri bilmək vacibdir. Bu haqda mən,
“Batini-Quran” kitabında, məqalələrimdə geniş məlumat vermişəm və bildirmişəm
ki, bütün qədim yazıların batini, yəni gizli mənaları vardır. Rəmzlərlə yazılan
bu gizli mənalarda, Allahın bu dünyada gördüyü işlər təsvir olunur.
Əflatuna görə, bütün qədim yazılar və digər şeylər, sirli bir hadisəyə
həsr olunmuşdur (1). Bu hadisə isə,
Allahın, insanların tam xoşbəxtliyə çatması üçün göydə yaratdığı Cənnətlə
bağlıdır.
Cənnət haqqında məlumatlara, demək olar ki, bütün xalqların rəvayət və
mifologiyalarında rast gəlinir. Şumer, Misirdən tutmuş Çin, Hind, Kelt, Ərəb,
Rus, Yapon və s. xalqların mənbələrində Cənnət haqqında məlumatlar verilir və
bu məlumatlar heç də fantaziya kimi qeyd olunmur. Bu isə o deməkdir ki, bu məlumatlarda
həqiqət vardır, yəni Cənnət həqiqətən mövcud olmuşdur.
Əflatun “Fedon” əsərində, insanın öləndən sonra o dünyaya düşüb,
orada əbədi yaşamasını reallıq kimi göstərir və qeyd edir ki, “orada da
insanlar yerdə yaşadıqları kimi yaşayırlar. Onların da orada öz məbədləri, müqəddəs
yerləri var və onlar o dünyada, yəni Cənnətdə dərdsiz-qəmsiz ömür sürürlər. O
dünyadakılar yerdəki insanlarla yuxugörmə və s. telepatik yollarla əlaqə
saxlayırlar... Bizim üçün su, dəniz nədirsə, onlar üçün o havadır. Bizim üçün
hava nədirsə, onlar üçün o efirdir. Onlar heç vaxt xəstələnmirlər. Ağılda, görmə
və eşitmədə onlar bizdən hava sudan və efir havadan nə qədər təmizdirsə, bir o
qədər fərqlənirlər” (2). Deməli, qədim dövrün ən görkəmli filosofu olan
Əflatuna görə, Cənnət həqiqətən mövcuddur.
Cənnət haqqında ilk məlumat, hələ 5 min il bundan əvvəlki Şumer
yazılarında verilir. Burada, Allahların əbədi yaşamaları üçün yaratdıqları
Dilmun xoşbəxtlik adasından danışılır. Ümumiyyətlə xoşbəxtlik rəmzi bütün qədim
mənbələrdə, insanın ölümündən sonrakı vəziyyətinə, yəni insan ruhunun düşdüyü məkandakı
vəziyyətinə aid edilir. Qədim yazıların məşhur araşdırıcısı Devid Rolun
yazdığına görə, Dilmun - ölmüşlərin ruhlarının o dünyada xoşbəxtliyi daddığı
yerdir. Burada dəfn olunmaq, insanın həyatı boyu Allahlara sadiqliyinin ən
böyük mükafatıdır. Rolun gətirdiyi sitatlara görə, Dilmun, Zaqros dağ təpələrinin
arxasında, İran ərazisində yerləşir. Günəşin doğduğu yerdə, yəni Şərqdə
yaradılmış Cənnət, mənbələrdə “Ölməzlər ölkəsi” adlandırılır ki, oranın sakinləri
nə xəstəlik, nə ölüm bilməzdilər. Bura xoşbəxtlik, hüzur yeridir və ən əsası təhlükəsiz
yerdir (3).
Məşhur arxeoloq və alim
Piter Kornuellə görə, Dilmun/Tilmun adasının digər adı Tilosdur ki, bizə bu rəmz
Tolis kimi məlumdur (4). Mənbələrdə
Tolis (Toliş) rəmzi Göytürk xaqanlığına aid edilir və Türk Budunu adlandırılır.
“Moyun Çor” abidəsində türk xanı Tolis iddia edir ki, o Tanrıda olmuş və orada
El yaratmışdır. Orxon Yenisey abidələrindəki Mogilyan və Gültəkin mətnlərinin
ilk sətirlərində isə türk xanı iddia edir ki, məhz O, Tanrıtək Tanrı yaratmış və
Tanrıtək Göydə yaranmış bilici türk xanıdır (5). Türklərin göydə Tanrı, yəni
Allah yaratması mənbələrlə də təsdiqlənir.
Bu mənbələrdə “türk” sözü “teurq” kimi yazılır ki, Batin elmində bunlar
eyni mənalı sözlərdir. Xalkidli Yamvlix, özünün əsas kitabı olan “Misir sirləri
haqqında” kitabında teurqları Misir maqları kimi göstərir və bildirir ki,
onların son məqsədləri - ruhlarının yaradıcı Allahla vəhdətidir (6). O, teurqun Allahla vəhdəti
üçün keçirdiyi ayinləri “teurqiya” adlandırır. Qəbul olunmuşdur ki, “teurqiya” sözü
- Allahla vəhdətə nail olmaq üçün kahinlərin keçirdiyi qurban mərasimi, ayin
deməkdir və onu “Allah yaratma” kimi də tərcümə edirlər. Deməli, türk sözü ən qədim
mənbələrdə - “göydə Allah yaradan müdrik” mənasında olmuşdur. Teurqların göydə
Allah yaratma prosesinin texnologiyası hind mənbələri olan Upanişadalarda qeyd
olunur. Burada brahman və kahinlər - himn, qurbanlıq formulu və magik hərəkətlərlə,
qurbanlıq heyvanların ruhlarının göydə toplanmasına və onların iradələrini həyata
keçirən kosmik varlığa, yəni Elə çevrilməsinə nail olurlar. Bu o deməkdir ki, Göytürk xaqanlığı - Göydə,
qurbanlıq heyvanların ruhlarından, magiya vasitəsi ilə yaradılmış El mənasındadır
və bu Eli – Tolis (Toliş) Türk Budunu yaratmışdır. Devid Rolun Dilmun
adlandırdığı, ölmüşlərin ruhlarının o dünyada xoşbəxtliyi daddığı ölkə də - elə
türklərin Göydə yaratdığı Göytürk xaqanlığıdır.
Hindlərin məşhur “Bxaqavad-Gita” (Bhaqavad-Gita) kitabına görə ruhlar
dünyası - Dxarmakşetradakı Kuru sahəsində yaradılmışdır ki, burada Allahlar
qurban mərasimi keçirirlər. Məhz buradakı “döyüş”dən sonra – ruhlar dünyası, yəni
günahlardan, bədbəxtlikdən kənar brahman dünyası yaranır ki, bu da əbədi xoşbəxtlik
dünyası mənasındadır (7).
Dilmun rəmzi Sebeosun əsərində Delum kimi yazılır və onun Midiya
dağları ilə bağlı olduğu göstərilir (8). İran ərazisində bu rəmz Deyləm kimi məlumdur
və bura İsmaili dövlətinə daxil olmuşdur. Əbu əl-Ala İbn Xassul, “Türklərin digər
döyüşçülərdən üstünlüyü və böyük sultanın mövcudluğunun qədir qiyməti” əsərində,
İbrahim əs-Sabinin “Ət-Taci” kitabına əsasən, Deyləmilərin geneologiyasını,
onların dövlətlərini, ləyaqətlərini xüsusi qeyd edir və onların tam xoşbəxtliyə
çatmalarının sirlərini və onların zamanı qabaqlamalarını xüsusi vurğulayır (9).
Deməli, zamanı qabaqlamış və tam xoşbəxtliyə çatmış Deyləmlər - Dilmun adasında
ölümsüzlük və xoşbəxtlik qazanmış Tolis türkləridir. Buradakı ada rəmzi, Dilmun
Cənnətinin göy okeanında ada kimi təsəvvür edilməsi mənasındadır.
Deyləm ərazisi mənbələrdə Gilan adlanır ki, Herodot bu ərazini Gelon
kimi qeyd edir və əhalisini də skif/sak tayfası olan Budinlər adlandırır. Budinlər
isə elə Tolis (Toliş) Türk Budunu mənasındadır. Mənbələrdə saklar deyəndə, adlı-sanlı
tayfa olan Sisaka nəsli nəzərdə tutulur və Gel eli olan Gelarküniyə aid edilir.
Deyləm (Delum) rəmzi də Gelarkünidə yaradılmış Telami tikilisidir (10). Deməli, Gilan, Gelon, Deyləm, Delum və s.
dedikdə, Gel Eli olan Gelarküni başa düşülməlidir. Gel şəhəri, yəni Geliopol - qədim
Misir yazılarında, Allahın “Dünya”nı yaratmağa başladığı yer sayılır və mənbələrə
görə, Asar/Osiris Allahının bədəni burada uyuyur. Qədim Misir mənbələrində
Asar/Osiris/Azər şahlığı - ölüm şahlığı, yəni Cənnət adlanırdı ki, ölənlərin
ruhu burada həyatlarını davam etdirirdilər.
Qədim Misirlilərin “Ölülər kitabı”nda, ölüm şahlığı Sexet-xotepet, və
ya “Dinclik (hüzur) sahələri” (Yelisey sahələri) adlandırılır. Bu kitabdakı bir
bölümün mətni belədir: “Buradan Sexet-Xotepet və işığa çıxma haqqında bölüm başlanır:
Ölüm şahlığına giriş və çıxış haqqında bölüm: Sexet-Aaru-da görünmə: Küləklər
hökmdarı, Qüdrətli şəhər Sexet-Xotepetdə qalma: Orada güc qazanma: Orada Hu-ya
çevrilmə: O torpaqlarda əkin əkmə: Orada məhsul yığma: Orada qidalanma: Orada
susuzluğu dəf etmə: Orada cismani məhəbbətlə məşğul olma: Və yerdə edilənləri
hamısının orada edilməsi” (11). Bu isə o deməkdir ki, Dilmun cənnəti, bizim
yaşadığımız fiziki məkan kimi yaradılmışdır və insanların ruhları, orada da bu dünyadakı
kimi yaşayırlar.
Məşhur alim Devid Rol, Dilmun xoşbəxtlik adasını eyni zamanda nəhəng
ilan obrazında göstərir və onu eyni zamanda Atum-Xarakti obrazında böyük Günəş Allahı
və Ra-Atum Allahı adlandırır (12). Buradakı Atum rəmzi, Şumer yazılarında
Etemenanki, yəni Atum-Nunki formasında yazılır ki, bu da Babildə tikilmiş “yerlə
göyün təməl evi” mənasındadır. Tövrata görə, məhz Babil qülləsinin tikilməsindən
sonra Allah insanların dillərini dəyişib, dünyaya səpələdi ki, bu tikinti
haqqında məlumatlar insanlar üçün gizli qalsın. Deməli, başı göylərə çatan
Babil qülləsi elə Dilmun Cənnətinin rəmzidir.
Devid Rol, Cənnətin yaradıldığı yeri Edin adlandırır ki, Quranda da Cənnətin
adlarından biri Ədn kimi qeyd olunur. Quran yazır: “Allah mömin kişi və
qadınlara əbədi qalmaq üçün altından çaylar axan bağlar və Ədn cənnətində gözəl
yaşayış yeri vəd etmişdir. Allahın bu xoş niyyəti daha böyükdür: bu – böyük
xoşbəxtlikdir… Onların Allah yanındakı mükafatı – altında çaylar axan Ədn cənnətidir
ki, onlar orada əbədi qalacaqdır…” (13).
Batin elmində Ədn/Edin rəmzi eyni zamanda Din rəmzidir və bu da
insanın etiqadını, inancını bildirir. Məşhur İslam alimi Mühiddin ibn Ərəbinin
yazdığına görə, İslam dini də Göydə yaradılmış dünya mənasındadır və onu qəbul
edən insanın ruhu, o dünyada ömrünü davam etdirəcəkdir. İbn Ərəbi bildirir ki,
Allah İslam dinini və müsəlman kimi ölməyi İbrahim və Yaqub oğullarına vəsiyyət
etmişdir. Burada “Din” rəmzi - “El” (“Əl”) rəmzi ilə qeyd edilir (14). Bu isə o
deməkdir ki, İslam Dini elə Deyləm türklərinin göydə yaratdığı Göytürk
xaqanlığıdır və bu Cənnət də Allah tərəfindən Azər oğlu İbrahim peyğəmbərin nəslinə
vəd edilmişdir.
Mühiddin ibn Ərəbi, insan
öləndən sonra ruhunun düşdüyü məkanı od, atəş kimi qeyd edir. Bu od İbrahim
peyğəmbərin atıldığı İlahi oddur. İbn Ərəbi insan ruhunun bu odda yaşamasını
reallıq kimi göstərir və bildirir ki, Allah, öləndən sonra insanın ruhunun bura
düşməsinin vahid qanununu yaratmışdır (15). Mən, “Azərbaycan – Azər odunun
yaradıldığı yerdir” adlı məqaləmdə, İlahi odun bilavasitə Azərbaycan və Azərilərlə
bağlı olmasını faktlarla göstərmişəm.
İlahi od haqqında Ammian
Marsellin yazır: «Danışırlar ki, əgər buna inanmaq mümkünsə, maqlar özlərində heç
vaxt sönməyən və Göydən düşmüş od qoruyurlar. Asiya şahlarına təqdim edilmiş bu
odun kiçik hissəsi xoşbəxtlik gətirir (16). Bu o deməkdir ki, Asiya şahlarının
nəsli elə Azər oğlu İbrahim peyğəmbərin nəslidir və Cənnət də məhz onların nəslinə
vəd edilmişdir.
Tövratda, Allahın İbrahimə, İsaqa, Yaquba və onların törəmələrinə
miras kimi vəd edilən Cənnət - Knun və Lbnun, yəni Kənan və Albaniya kimi qeyd
edilir (17). Burada Knun rəmzi – yer altında tikilmiş Etemenanki məbədi, Lbnun
rəmzi isə, bu məbədin göylərində yaradılmış və Cənnət mənasında olan Albaniya ölkəsidir.
Tarixçi M. Xorenatsinin “Ermənistan tarixi” kitabına görə, Albaniya ölkəsi - vərəsəliklə
Gelarküni nəslindən kiməsə əbədi verilmişdir (18). M. Xorenatsi Gelarkünini Gel
adlandırır ki, bu da onun, qədim Misirin Geliopol şəhəri mənasında olması deməkdir.
Göy türklərin Gel şəhərinin göylərində yaratdığı El, yəni “Gel-Eli” rəmzi
mənbələrdə Qalil/Xəlil və s. kimi yazılaraq, İsa və İbrahim peyğəmbərlərə aid
edilir. Lakin Qalil/Xəlil rəmzi digər mənbələrdə Qolelu/Xalul kimi də yazılaraq
Karluklara aid edilir. Mənbələrə görə, Şərqi karluklar gellərdir və alimlərin
çoxu gelləri və qelolu tayfasını karluk hesab edirdilər (19). Batin elmində
karluk rəmzi “Qor-İlahi” (Qor Allahı), müqəddəs Gelar və s. mənalar daşıyır.
Xalul/qolelu, yəni xəlil rəmzi təsəvvüf elmində Allahla vəhdət təşkil
etmək, Allaha qovuşmaq (xulul) mənasındadır. Batin elmində bu rəmzlər “Allah”
sözü ilə də eyni mənalıdır və Xəlilullah dedikdə də bu rəmzin bilavasitə Allaha
aid olması nəzərə çatdırılır. Allahla vəhdətə nail olanlar sufizmdə eyni
zamanda Bəg adlanır ki, bu da onun tərikə yolunun “bəqa” səviyyəsini yüksəlməsini
və bu səviyyədə Allahla (ilkin materiya) vəhdətini bildirir. Karluk şahlarının
titullarının da Yabqu, yəni Ya-Bəg olması, Karlukların Allahla vəhdətinə işarədir.
Bu isə o deməkdir ki, Xalul/Qolelu adlandırılan Karluk Yabquları – M.
Xorenatsinin Gel adlandırdığı Gelarküni bəgləridir.
Qeyd etmək lazımdır ki, islamdakı “behişt” rəmzi – “bəg- şiyat” kimi
açıqlanır ki, “şiyat” rəmzi qədim mənbələrdə şənlik, xoşbəxtlik, səadət,
inkişaf, bolluq və s. mənasında olmuşdur. Deməli behişt – “bəglik səviyyəsində
yaradılmış xoşbəxt həyat” deməkdir. Mənbələrdəki “baqi İrəm” rəmzi də sufizmdə -“bəglik
səviyyəsində yaradılmış İrəm” fikrini ifadə edir və İrəm bağının Cənnət mənasında
olmasını bildirir. Batin elminin qanunlarına görə, dilimizdəki Vəhy (“Vahiy”) sözü
də - Bəqa/Bəg rəmzindən yaranmışdır. Vəhy – bəqa səviyyəsində ilkin materiyadan
və onunla vəhdət təşkil edən Rəhman Allahdan qəbul edilən informasiya deməkdir.
Bütün bunlar onu göstərir ki, Cənnət - ölmüş insanlarının ruhlarının
məhv olmaması üçün göydə yaradılmış dünyadır və bu dünyanı da Talış dağlarının
sakinləri olan Gelar türk bəgləri yaratmışlar. İslam dini də Mühiddin ibn Ərəbiyə
görə bilavasitə onlara verilmişdir.
Qədim Misir yazılarında Cənnət mənasında olan ölüm şahlığı - Asar/Osiris/Azər
Allahının şahlığı adlandırılır ki, bu şahlıq da məhz Gel elində, yəni
Gelarkünidə yaradılmışdır. Mətnlərə görə, axirətə yaxın Asar/Osiris/Azər Allahı
ölür və yalnız sonradan arvadı İsida və oğlu Qor onu dirildirlər. Asar/Osiris/Azər
Allahının ölümü, göydəki Cənnətin axirətdə məhv olması və sonradan onun əvəzində
yeni ruhlar dünyasının yaranması mənasındadır. Bütün Misir yazılarının əsas
mövzularından biri də axirətdə yeni Asar/Osiris/Azər Allahının doğulması
mövzusudur. Bu doğumun rəmzlərlə təsviri, Ölüm şahlığı olan Sokaris (Arsak)
mağarasında göstərilir. İnsan kimi doğulmuş Asar/Osiris/Azər ölən kimi, onun
ruhu Ra-Amon Allahın hüzuruna qalxır və burada Yuxarı Misirin, yəni Cənnətin
tacını Ra-Amon Allahından qəbul edir. Bundan sonrakı dövrün sahibi isə artıq
Günəş Allahı olan Ra-Amon yox, onun ruhunu daşıyan Ay Allahı Tot olur. Müdrikliyi
ilə seçilən Tot, digər yerdə müdrik Bekxoris adlandırılır ki, bu da onun Qor fironlarının
Bəg nəslindən olması deməkdir.
Qor rəmzi mənbələrdə Xoris/Horus və s. kimi yazılır və xristianların
Xrist/Xristos, yəni Hz. İsa da Qor Allahı deməkdir. Belə çıxır ki, axirətdə gələn
Qalileyli (Gel-Eli) İsa peyğəmbər elə qədim Misirin Qor Allahıdır. İsa rəmzi - qədim
Misir yazılaırnda “Allah ruhu” mənasını verən Şu Allahı kimi, yəhudilərdə
Yeşua, müsəlmanlarda isə Şiə kimi qalmışdır. Mühiddin ibn Ərəbi, İsa peyğəmbəri
- “mütləq vilayətin möhürü” adlandırır ki, bu da onun imam Əli ilə eyni obrazda
olması, imamlığın və xristianlığın funksiyalarının üst-üstə düşməsi deməkdir (20). Bu isə o nəticəyə gətirib çıxarır ki, axirətdə
Cənnət – imam Əli nəslindən olan müdrik bir nəfərə veriləcəkdir. İmam Əli fədailəri
isə mənbələrdə Gel/Gelat ifrat batini şiələridir və bu haqda mən “Batini-Quran”
kitabında və məqalələrimdə geniş məlumat vermişəm. Gelat rəmzinin Xüld kimi
yazılışı və Quranda Cənnətə aid edilməsi, Xüld Cənnətinin bilavasitə Gel türk bəglərinə
vəd edilməsi deməkdir (21).
Quranda Cənnətin axirətdə yenisi ilə əvəz olunması açıq yazılır. Burada
qeyd olunur ki, vəd edilən Cənnət axirətdə yenidən yaranacaq və öz vəzifəsini
yerinə yetirən varisə qismət olacaq. Heç kim onun qarşısını ala bilməyəcək.
Axirət məhkəməsində bu Cənnətə yalnız günahsız insanlar düşəcəklər. Ədalətsiz
insanlar isə təbii ki, əbədi xoşbəxtlik sayılan Cənnəti görməyəcəklər (22).
Qurana görə varis də öldürüb-diriltmək qabiliyyətinə malik olacaq: “Sənin
Allahın mələklərə: Mən yer üzündə bir “xəlifə” (canişin) təyin edəcəyəm” dedi…
Məhz Biz – Biz öldürür və dirildirik və Biz varislərik… Musa öz xalqına dedi: “Allahdan
kömək istəyin və dözün! Axı Yer Allahındır: O onu, öz qullarından istədiyinə vərəsəliklə
verir, Allahdan qorxanların axırı yaxşıdır!... Bu bağı biz qullarımız arasında
Allahdan qorxana vərəsəliklə verəcəyik!.... Biz Zəburda da yazmışdıq ki, torpaq
vərəsəliklə mənim mömin qullarıma çatacaq!... (Ya Allah) Məni Nəim cənnətinin
varisi et!” (23).
Yazdıqlarımdan çıxan nəticə odur ki, Cənnət - əcdadlarımız tərəfindən
göydə yaradılmış ruhlar dünyasıdır. Bu ruhlar dünya Azərbaycan göylərində,
qurban və magik rituallar vasitəsi ilə yaradılmışdır. Axirətdə bu dünya yenisi
ilə əvəz olunacaq və vərəsəliklə varisə, yəni Azəri türk bəylərindən bir nəfərə
çatacaqdır.
Bütün bunlar haqqında daha geniş məlumat və təkzibolunmaz faktlar, müəllifi
olduğum “Batini-Quran” kitabında və məqalələrimdə verilmişdir.
Ədəbiyyat
1.
Platon, «Politik», 269s
2.
Platon, «Fedon» 110, 111
3.
Д. Рол, «Генезис цивилизации. Откуда мы
произошли…», Ексмо, М., 2002, səh. 267, 271
4.
Д.
Рол, «Генезис цивилизации. Откуда мы произошли…», Ексмо, М.,
2002, səh. 275
5.
Ə.
Rəcəbov, Y. Məmmədov, “Orxon – Yenisey abidələri”, B, 1993, səh. 104,134
7.
Упанишады,
М., 2000, səh. 252
8. Себеос. История императора Иракла. 37, отд. III,
böl. 37
9. Ф. М.
Асадов, «Арабские источники о тюрках в раннее средневековье», Б., 1993, səh. 104-107
10. М. Хоренаци, kit., II, böl.. 8
11. Уоллес Бадж Э.
А. – “Египетская книга мертвых”, М-СПб, Ексмо, 2005, səh. 523, 524
12. Д. Рол, «Генезис цивилизации. Откуда мы произошли…», Ексмо, М.,
2002, səh. 438, 439
13. Quran, 9:72, 98:8
14. Mühiddin ibn Ərəbi, “Füsus ül Hikəm”,böl. 8
15. Mühiddin ibn Ərəbi, “Füsus ül Hikəm”,böl. 18
16. «История Иранского государства и культуры, М., 1971, səh. 216
17. Библия, Втор.1:6-8
18. М. Хоренаци «История Армении», I kitab, böl.12
19. L. Qumilyov, «Qədim türklər», B., 1993, səh. 473
20. Анри Корбэн, История Исламской философии, səh.40, sayt: http://ruh.kz/blog/anri-korben-istoriya-islamskoi-filosofii
21. Quran, 25:15
22. Quran, 14:48, 55:46,62, 6:134,135, 7:8,9
23. Quran, 2:30, 15:23, 7:128, 19:63, 21:105, 26:85
Firudin
Gilar Bəg
Комментариев нет:
Отправить комментарий