Иисус Христос и пророк Мухаммед - одно лицо

  

Сегодня уже ни для кого не секрет, что все религии скрывают в себе тайный смысл, эзотерические информации, которые не понятны нынешнему поколению людей. И истинный смысл всех религий скрыт именно в этих тайных информациях. Об этом писали еврейские, христианские, мусульманские и др. ученые.

Религиозные комментаторы отмечают, что священные письмена состоят из 4-х уровней. Человек, достигший этих уровней, прямиком отправляется в рай. В Исламе тайный смысл Корана называется «Батин» (внутренний смысл), которому противопоставляется «Захир», т. е. явный. В книге "Batini-Quran” я раскрыл истинный смысл ислама и других религий и показал, что все религии связаны с одним космическим событием. Об этом событии говорится в древнеегипетских, месопотамских, древнекитайских и др. текстах. Но в связи с тем, что языки людей были смешаны, это событие у каждого народа закодировано по-разному.

Исследования показывают, что языки древних народов были построены только на согласных звуках, которые являются носителем понятия. Чтение согласных направо или налево, не меняет их смысл. Гласные же играют лишь связующую роль. Например, имя древнеегипетского Бога Птах [ПТХ], который состоит из трех согласных, по смыслу идентичен со словом Хотеп [ХТП]. Следовательно, чтобы понять древний текст, надо знать, что означает каждый согласный, который в то же время является символом. В Исламе эта логика древних мудрецов известна как суфизм, а в древности она именовалась софий, т. е. мудрость. В самом суфизме, это учение называется хуруфизмом и относится к шиитам. Все это говорит о том, что только после того, как мы уточним значение каждого согласного и изучим логику мудрецов, можем понять истинный смысл того или иного источника.

Имя христианского Господа Иисуса, как и его исламский вариант Иса происходит из согласного «С». В иудаизме этот символ известен как Иешуа, который пишется с согласным «Ш». В суфизме этот символ пишется как «Исси» и означает «Дух» божий. От этого символа произошел и символ «Уззи», который в арабских источниках является именем одного из Богов. Это говорит о том, что согласные «С», «Ш» и «З» являются идентичными и означают душу Бога.

Имя Иешуа созвучна с древнеегипетским именем Бога Шу, который в источниках пишется и как Сиа. Бог Шу в древних источниках обозначал душу, сердце Бога Ра-Амона. Согласно древнеегипетского варианта учения о сотворении мира, фараон Амон сперва творит Бога Шу, а потом Тефнут. Они в свою очередь творят небо Нут и землю Геб. После чего Шу поднимается и отделяет небо от земли и держит небеса. Следовательно, небесный мир держится благодаря Богу Шу, которого в источниках называют также столпом Шу. Это означает, что символ Иисус/Иешуа является символом души древнеегипетского фараона Амона, который согласно источникам, с помощью жертвоприношений сотворил на небесах царство духов. В книге «Batini-Quran” я описал весь процесс этого сотворения.

В древнеегипетских источниках говорится, что Бог Шу в образе столпа стоит в городе Ермополе (Гермополе) и держит небесный мир. Символ Ермополь, т. е. город Ермо [РМ] в Коране (89:7) пишется как город Ирем [РМ], который называется городом столпов. Согласно легенде, город Ирем был построен демонами, джиннами. Арабские маги верили, что Ирем располагался на другом уровне реальности, а не в физическом месте. По легенде, Шаддад сын Ада построил его из золота и серебра, но не смог туда войти. А согласно текста «Свидетельство Истины», который был найден на территории Наг Хаммади Египта, джиннами построен и Соломоновский дом Бога. Этот 62 метровый дом и все внутренние предметы были сделаны из чистого золота. Здесь находится «Ковчег Завета» и др. предметы Господа. Это говорит о том, что город столпов построенный джиннами и есть небесный Иерусалим, земное отражение которого было сотворено из золота и серебра.

Город Иерусалим в Торе пишется как Салим, царем которого является  Мелхиседек, т. е. образ Мессии – Иисуса Христа. Само название Салим идентичен с символом Соломон – Шеломо [ШЛМ], которого можно читать и как Шу-Олам [Ш-ЛМ], т. е. мир Бога Шу/Иешуа. А это означает, что Иерусалим является небесным миром Господа Иисуса. В Псалме тоже говорится, что жилище иудейского Бога находится в Салиме.

 Символ Салим [СЛМ] в суфизме идентичен  символу Ислам [СЛМ]. Это говорит о том, что Исламский мир также связан с Иерусалимом. Богом Салима был Эль [Л], т. е. символ, которого можно читать и как Али [Л]. Следовательно, образ шиитского имама Али и есть образ Господа Иисуса Христа. Сам символ Шиа подсказывает нам, что и этот символ, как и символ Иешуа, произошел от древнеегипетского символа Шу, означающее душу Бога Амона.

Великий суфий Мухиддин ибн Араби называет Печатью абсолютного валайата – Иисуса, вместо имама Али и этим дает понять, что функции имамологии и христологии совпадают. Под символом наследник, Араби, подразумевает Иисуса Христа и его образов, который был сотворен приказом Аллаха «Кун!» (Будь!). Согласно Корана, после Адама, Аллах только Ису (Иисуса) сотворил своим приказом «Кун!». И согласно хадисам, пророк Мухаммед считает близком себе Ису сына Маряма. Это говорит о том, что и Мухаммед воспринимает Иисуса в образе Имама Али.

Исследования показывают, что христианский Господь Иисус Христос во многих источниках заменяется  мусульманским имамом Али, которого шиитское течение Али-Аллахи также считают Господом. Себеос, говоря об Иисусе Христе, особо отмечает, что он был получеловеком и полубогом. Согласно Корана (43:63), Иса (Иисус) явился с ясными знамениями, т. е. с мудростью для того, чтобы разъяснить людям то, о чем они расходились во мнениях. Следовательно, Иисус раскроет древние тайны и решит спорные вопросы. И в христианских источниках отмечается, что «Христос – истинный свет и солнце жизни. Ведь как солнце является, чтобы давать свет глазам плоти, так Христос просвещает всякий ум и сердце». Другими словами, Иисус-Мессия будет знать божественные тайны.

В Коране, в суре «Пещера» говорится, что люди, знавшие эзотерические науки жили на Востоке – в месте «слияния двух морей» и Аллах не сотворил между ними и  Собой занавес. В Исламе знающих божественные тайны называют батинидами. Батиниды являются исмаилитскими шиитами, которые известны и как низариты. Источники сообщают, что столица государства низаритов находилась в крепости Аламут Ирана. Согласно исмаилитским поверьям, Низар - гордость расы и он живой, но его невидно. Он вечно живет и царствует. Следовательно, Низар является образом древнеегипетского Бога Ра-Амона, который получив бессмертие, живет на небесах.

Низариты [НЗР] в Библии известны как назареи [НЗР], которые посвятили свою жизнь Богу. В исламской эзотерике считается, что шиитское сообщество низаритов управляется самим Аллахом. Они являются избранными, хранителями божественных тайн. Их высокое учение о Свете, является идентичным учения Платона и его предшественников.

Глубокий анализ показывает, что низариты являются древнеегипетским родом Бога Озири (Усири/Осирис), которые жили в городе Ну. И от символа Ну-Озири, произошел символ Низар [НЗР]. А от символа Низар произошел и символ Назарет. Следовательно, род Иисуса назаретянина является родом древнеегипетского Бога Осириса, который живет в городе Ну (Иуну).

Следует отметить, что согласно некоторым учёным, напр. английского египтолога Хорнблауэра, Осирис/Озири не исконно египетское божество, а «пришелец» из Передней Азии т. е. из Кавказа. Исследователь Д. Рол в книге «Утраченный Завет» отмечает, что легендарные египетские «Последователи Гора», вели свою родословную от величайшего из героев Месопотамии.

В источниках символ Гор пишется и как Хорис/Хрис, означающее «душа Хора», т. е. душа древнеегипетского Бога Гора. В древнеегипетских текстах есть образ Бекнеранфу, которого греки называют Бакхорис - о мудрости которого ходили рассказы, отразившиеся на помпейских росписях (Б. А. Тураев Древний Египет. изд. "Огни", Петроград., 1922, стр. 123). Если учесть, что символ Бекхорис расшифровывается как Бек-Христос, т. е. Бог-Христос, то будет понятно, что Бог Иисус Христос является низаритским беком. Выходит, Господь Иисус является образом духа древнеегипетского Бога Ра-Амона и связан с Кавказом. В источниках род Гора называется племенем Ири-Паут, который расшифровывается как Ра-Пта. В армянских источниках этот символ пишется как Аран-Япет и относится к великому роду Гелов, т. е. ГеларКуни.

Древнеегипетский город Гель, т. е. Гелиополь в источниках также называется Ну или Иуну. В «Книге мертвых» подчеркивается, что дом Богов был построен именно в Иуну. Согласно этой книги, дом старого Ра находился в Иуну и Бог Пта, который вышел из города Гель, живет по сей день. И тело Бога Усири (Осирис) спит в городе Иуну. А в конце света здесь воскреснет Бог Усири. Это говорит о том, что Ну-Усири/Ну-Озири, т. е. Насар/Назарет является тем местом, где было сотворено небесное жилище Бога и здесь же должно произойти воскрешение Бога Усири, т. е. Осириса.

В древнеегипетском тексте говорится, что небеса Нут превратились в небесного быка и взвалив солнце Ра на спину увезла в город Мариют, на котором находится нога Бога Осириса. В Ветхом Завете Господь называет небо своим престолом, а землю - подножие ног Своих и здесь же упоминает о Своем доме и месте покоя (Исайя 66:1). И в книге пророка Иезекиила (43:7), дом Господа называется местом Его престола и местом Его стопы, где Он живет среди сынов Израилевых во веки. И согласно древнерусского памятника «Книга Велеса», престол Всевышнего находится на Кавказе, у подножия Алатырской горы, где стояли величественные храмы солнца и никто не умирал. Следовательно, город Гель и есть город Мариют (гора Мориа) в котором находится нога Бога Осириса.

Имя Израиль в Торе является другим названием Иакова, который в Харране видел во сне дом Божий и назвал это место Бетел (Бейт-Эль). Если учесть, что символ Иаков [КВ] в суфизме идентичен с символом Геб [ГБ], то будет понятно, что дом и престол Господа находится в Харране. В текстах Харран пишется и как Арран/Аран. Согласно источников, главным городом Аррана является Габала, т. е. древнеегипетское Геб-Эль. А это говорит о том, что под символом Израиль (Озири-Эль) подразумевается земля Бога Озири, которого сегодня называют Азер-Эли, т. е. страна Азербайджан.

Согласно Корана, эта книга ниспослана именно для сынов Израиля, которых Бог пpeвoзнec нaд миpaми. Бог дал им книгу, мудрость, пророчество, блага и cдeлaл их пpeeмникaми нa зeмлe и вoзвыcил. Они избраны по знанию над мирами (Коран, 27:76,77, 45:16, 2:47,122,40, 44:32, 45:16, 6:165). Стало быть, сыны Израиля являются теми батинидами-низаритами, т. е. назаретянами, которые живут на Кавказе и знают божественные тайны.

Известно, что батинийское течение Ислама начинается с племени Гель (Гулат). И согласно Страбону, именно в городе Гель жили жрецы, которые занимались философией и астрономией. Самые древние заклинания были составлены именно Гелиопольскими жрецами. Следовательно, батиниды-назаретяне  и есть потомки Гелиопольских жрецов.

Геродот (IV, 8) пишет, что Геракл в городе Гилея, т. е. Гелиополе «переспал» с полуженщиной-полузмеем Ехидной. В источниках особо отмечается, что именно от этой связи родились род ангелов - змеерожденные (драконорожденные) мидийцы. Арабские источники называют этих жителей крепости Аламут – мелахами (мелек/малик), аль-мулхидами (мелекут) т. е. ангелы и страна ангелов Малакут (еврей. Мальхут). Символы ангел, архангел, Евангелие также связаны именно с родом Гель.

Моисей Хоренский в книге «История Армении» пишет, что после строительства Иерусалима он был переименован в «Гель». А от символа Гель произошел и символ Галилей. Символ Галилей (Халил/Хулул), который относится к Иисусу, в суфизме означает воплощение Бога, вливание и единение с ним. Это говорит о том, что Иисуса называют Галилейским потому, что он является воплощением Бога и составляет единство с первичной материей. В суфизме, достижения уровня единства с Богом называется Бака, которое означает вечное пребывания в Боге. И от символа Бака произошел древнеиранский и русский символ Бага/Бог (Бек). А из этого следует, что и Иисус Христос происходит из рода исмаилитских-шиитских беков Гель, Гулат.

Согласно Корана (37:83), первыми шиитами были пророк Ной и патриарх евреев Авраам. Но и мусульманство начинается не с пророка Мухаммеда, а с Авраама и Иакова, которые завещали Ислам своим сыновьям.

В Торе измаилтянами, т. е. исмаилитами называют следующих из Галаада (Быт.37:25,28). B Библии этот город является особым местом Господа и Он называет его - «Мой Галаад». В книге Судей под измаилтянами подразумеваются мадиамитяне, т. е. мидийцы. Если учесть, что Галаад/Гелат [ГЛД/ГЛТ] – это дом крайних шиитов Гулат [ГЛТ], которые считают Али Аллахом, то согласимся, что род Мидийских исмаилитов является родом крайних шиитов Али.

С другой стороны, согласно хадису Бухари, дом Мухаммеда является домом его двоюродного брата Агела (Акил), т. е. тем же домом Гель. Жителей дома пророка в исламе называют ал-Бейт [Л-БТ], что идентичен с символом Левит [ЛВТ]. В Торе Бог говорит: «… Вот, Я взял левитов из сынов Израилевых, вместо всех первенцев, разверзающих ложесна из сынов Израилевых: Левиты должны быть Мои…» (Чис.3:12). Это означает, что исмаилиты и есть то племя, которых избрал Бог. Если учесть, что в арабских и др. источниках под символом евреи подразумевается Хазарский тюркский хакан и беки, то будет понятно, что истинными евреями являются беки племени Гель жившие на территории древней Мидии, т. е. в нынешнем Азербайджане. Это их в арабских источниках называют племенем (Дейлемы) опередившим время и достигшим полного счастья.

Многочисленные шиитские авторы, в т. ч. Хайдар Амоли и Камаль Кашани, ссылаясь на Евангелие от Иоанна, идентифицируют пришествие 12-го Имама с чаемым пришествием Параклета. В трактовке Православной Церкви Параклет - третья ипостась Троицы - Святой Дух. Символ «Параклет» в суфизме расшифровывается как Пир-Келат, который означает «фараон Галаад». В русских источниках символ Келат/Галаад [КЛТ/ГЛД] пишется как Коляда [КЛД] и известно, что Мессия выйдет именно из Коляды. Следовательно, образ шиитской Мессии Али и есть образ Господа Иисуса Христа, которому предстоит выйти из Коляды. А под символами Галаад/Коляда подразумевается древнеегипетский город Гель, т. е. Гелиополь, где были сотворены все таинства древнего мира.

Итак, мы выяснили, что образ Иисуса Христа является идентичным с шиитским имамом Али. В источниках Пророк Мухаммед тоже идентифицируется Иисусом Христом. Исследователи отмечают, что в жизнеописании пророка Мухаммеда есть достаточно яркие параллели с жизнеописаниями Иисуса Христа, Моисея и т. д. А согласно одного мусульманского рассказа, пророк Мухаммед и Иса - братья (Г. В. Носовский, А. Т. Фоменко «Пророк завоеватель», М. 2009, səh.46,37)

В «Записках янычара» говорится, что пророк Мухаммед лежа на смертном одре, созвал всех своих последователей и повелел им: «Устройте мне погребение и будьте подле меня, пока я не воскресну... Будьте божьими избранниками для меня, как Израиль. А мое погребение совершите в Медине, слушаясь моего Али, ибо я в судный день встану и поведу вас туда, где все мы будем радоваться». Это говорит о том, что пророк Мухаммед, как и Иисус Христос, является образом умирающего и воскресающего древнеегипетского Бога Осириса. В Малой Азии, церемония посвященная смерти и воскрешения Бога Аттиса (Адонис, Таммуз, Кибелы) называлась праздником Гилари (Ем. Ярославский, «Как родятся, живут и умирают Боги», М.,1941, стр.83,86).

В хадисах пророк Мухаммед называется «царем обоих миров». Это означает, что он является образом царя Нижнего (земного) и Верхнего (небесного) Египта. Согласно суфийского гения аль Газали, пророк Мухаммед является большим небесным человеком и считается космической силой, от которой зависят порядок и сохранение вселенной (Абу Хамид Ал-Газали, «Воскрешение наук о вере», M., 1980, стр.284). Ибн Араби под символом «Большой человек»  подразумевает космического Адама, т. е. древнеегипетского Бога Атума, тело которого охватывает весь мир (Ибн Араби, «Геммы мудрости», гл.1). В исламе он называется Аллаху-Акбар, который произошел от символа Кабир, т. е. большой. А святой род пророка является массовым типом этого Совершенного Человека. Это означает, что пророк Мухаммед является Шумерским лугалом, т. е. космическим человеком, который в древних источниках называется Богом, т. е. Аллахом.

Все это говорит о том, что все древние Боги, пророки являются образами древнеегипетского Бога Ра-Амона (в исламе Рахман), который сотворил на небесах царство духов и Сам же получил там бессмертие. В конце света, явится Мессия - новый образ этого Бога, в котором будет дух Бога Амона. Он, раскрыв все древние тайны, объяснит людям спорные вопросы. А после смерти, как и Бог Ра-Амон, превратится в всемогущего Бога Эль, т. е. в имама Али и будет правит миром праведно. Обо всем этом и о многом другом можно прочитать в моих книгах и статьях.

                                                          Фирудин Гилар Бек

                                                          www.gilarbeg.com

”Vahdeti Vucud” sembolunun bilimsel izahi (Türkce)

İslam'ın en sırlı sembollerinden biri "Vahdeti Vücud" simgesidir. Bu sembolü tam anlamak için Allah'ın ve onun dininin gerçek anlamını, onların esas mahiyetini bilmek önemlidir. Bunları ise bir makalede kapsamak imkansızdır. Yazarı olduğum "Batıni-Kur'an" kitabımda ben bütün bu sistemi tam açarak her her simgeye ayrıca geniş izah verdim. İnternetteki makalelerimde de bu semboller hakkında bilgiler vardır. Bu makalede ise İslam tarihinde ilk kez Allah ve onunla bağlı olan "Vahdeti Vücud" sembolünün kısa bilimsel izahını vermeye çalışacağım.

"Vahdeti Vücud" sistemini anlamak için öncelikle bilmek gerekir ki, güneş sistemi harekete geldiği zaman, bu sistemde "ilkin materiya" denilen ana madde oluşmuştur. İlkin materiya, tüm canlılara hayat vermiş, yerküreyi saran ve burulğanvari şekilde harekette olan cevherdir. Bu enerji-kanunun bir "damlası" nın belli varlığa "düşmesi", onun oluşmasına veya canlanmasına neden oluyor. Bu nedenle eski kaynaklarda onu "dirilik suyu", "İlahi ateş", "yaşam enerjisi" ve b. adlandırıyorlar. Sufiler "Hu" deyince insanlığa hayat vermiş bu İlahi substansiyanı kastediyorlar. Aynı zamanda kanun olan bu enerji beş temelden: ışık, ses, hareket, maginin (sihir) «benzer benzer yaratır" (C. Frezer göre «homeopatik magi») ve «ilişkide olmuş cisimler, ayrıldıktan sonra da ilişkiyi barındırıyor» (C. Frezerə göre «kontagioz magi») kanunlar topluluğundan oluşmaktadır (bak. "Batıni-Kur'an"). İlkin materiya dört unsure (su, hava, toprak, ateş) kolaylıkla çevrilen substansiyadır. Fakat ondan canlı varlık veya diğer bir şey yaratmak için mutlaka benzer nesne olmalıdır. Ünlü sufi Aziz Ad-din İbn Muhammed Nesefi (XIII asr), kendisinin «Zübdad al-hakaik» eserinde ilkin materiyanın bazı özelliklerini geniş şekilde izah etmiştir.

Eski Mısır kaynaklarında bu cevher, tepesi halka şeklindeki kulplu haç gibi gösteriliyordu ve "ank" (anh/ankh) adlandırılıyordu. Her sessiz harfin bir sembol olduğu sufizmde "ank" sembolü - "Hu" İlahi substansiyası anlamındadır. "Hu" [H] denilen bu enerjinin her belli "anı" bir varlığa verilen hayat olduğu için "An" [N] sembolü, eski Mısır kaynaklarında ilkin materiya anlamında - ilkin "Nun” [NN] suları gibi yazılıyor. Ank sembolü de sufizmde "An-Hu", yani "Hu-anı", "Hu makamı" gibi açıklanıyor. Mezopotamya, Sümer metinlerinde bu sembol "Ki-Nun" [K-NN] (veya "Nun-Ki") gibi gösteriliyor  ki, Kanun/Kenan [QNN / KNN] ve b. sözler bu semboldan oluşmuştur.

İslam'da Ki-Nun [K-NN] sembolü Kün [KN] gibi bellidir ve Allah'ın "Ol!" emrini bildiriyor. Bu ise o demektir ki, ilkin materiya, kendisine verilen emri gerçekleştiren yaratıcı kuvvettir. Kün sembolü en eski kaynaklarda, birim dille bağlı olan Satürn Tanrısı'nın şehrine ve "başı göklere ulaşan" Babil kulesine ait ediliyordu. Diğer kaynaklarda, Marduk Tanrısı'nın tapınağı olarak geçen Babil Kulesi - "Gök ve Yerin temel evi" adlandırılıyor ve belli ki, ilk insanlar burada "Etemenanki" adlı zigurat dikmiştiler. Etemenanki [TM-NNK] sembolü "Atum" [TM] ve "Nun-Ki" [NNK] sembollerinden oluşmuştur ve "ilkin materiyadan oluşmuş Atum" demektir.

Sümer ve akkadlar da Nun-Ki [NN-K] simgesini "kudret yeri" isimlendirerek Babil kulesi ile bağlıyordular. Demek ki, "Allah'ın kapısı" anlamına gelen Babil kulesi, ilkin materiya denilen "dirilik suyu" nun Dünya'ya dahil olduğu tek kapıdır ve burada, eski Mısır'da Atum denilen Allah yaratılmıştır.

Eski Mısır metinlerine göre, kendini Pta (Yafet) adlandıran firavun Amon, söz ve magi vasıtasıyla, bütün yerküreyi kapsayan Atum isimli kozmik boyutlu insan yaratıyor ki, onun vücudu yerdeki tüm varlıkları kapsar. Sonraki kaynaklarda Atum [TM] adı Adem [DM] gibi gösteriliyor ve araştırmacı David Rol da özel olarak bunun altını çiziyor.

Belirtmek isterim ki, yerdeki canlı-cansız bütün varlıklar ilkin materiyadan oluşmuştur. Taş parçasından tutmuş metale, minerallere kadar her şey ilkin materiyanın maddileşmesinden, yani var olmasından meydana gelmiştir. Bugün artık bilinmektedir ki, cisimlerin de energetik alanları vardır ve bu alanlar, ilkin materiyanın ve onun bir parçası olan ışığın hızının azalması ile ortaya çıkmıştır. Canlılarda bu alan ruhla bağlı olan sinir sistemidir ve ruhun bedenden çıkması ile canlı yok olur. Demek ki, yeryüzündeki bütün varlıklar ilkin materiyanın maddileşmesinden meydana gelmişlerdir. Bir başka deyişle, her şey ilkin materiyanın belli şartlarda etkiye maruz kalması ile ortaya çıkmıştır. Böyle anlaşılıyor ki, her bir varlık, sufilerin “Hu” adlandırdıkları ve Allah anlamında olan ilkin materiyadan ibarettir. Kuran'da (2:115) bu fikir şöyle yazılıyor: " Doğu da batı da Allah’ındır, nereye dönerseniz Allah’ın yönü orasıdır. Doğrusu Allah her yeri kaplar ve her şeyi bilir". Bu da demektir ki, sûfîler dahisi Muhiddin İbn Arabi - "her şey Allah'tır" deyince - "her şey ilkin materiyadan ibarettir" veya "her şey ilkin materiyadır" fikrini öngörüyor.

İbn Arabî, kendisinin "Füsus ül Hikem" kitabında yazıyor ki, Allah, tüm sayıları aşan Kendi şanlı isimlerinin sahibi gibi, onların tecessümünü, varolma atributunu taşıyan kompakt bir varlıkta görmek ve onun vasıtasıyla kendisine Kendi sırrını açmak istedi. Bu yüzden de ilk önce Büyük İnsan, yani kozmik boyutlu Adem'i yarattı. Sonra bu Adem'e nefes vermek için ilkin materiyanın ona akmasını (Feyd sembolü ) düzenledi. Tasavvuf arifləri bunu "gizli hazine" adlandırıyorlar: "Ben gizli bir hazine idim, anlaşılmaya meyil ettim,"Halk edilmiş"I (Ademi) bilinmek için yarattım. Böylece kendimi onlara tanıttım, onlar da beni tanıdılar, bildiler ".

Arabî'nin yazdıklarından böyle anlaşılıyor ki, firavun Amon kendi biçiminde Büyük İnsan (Kebir) yaratmış ve onu Adem adlandırmıştır. Adem'in, Allah'ın bütün isimlerinin tecessümü ve bütün varlıkları kapsayan ilkin materiyadan ibaret olması, onun Allah'la aynılığı demektir. Arabi, yaratılmış bu kozmik Adem'i – “Halk edilmiş” adlandırır ve Allah'la aynılaştırıyor. Burada esas olan o ki, eğer ilkin materiya firavun Amona kadar doğal ortam sonucunda varlıkları yaratıyordusa, Adem biçimini alan ilkin materiya artık varlıkları firavun Amon'un isteği ile yaratmaya başlıyor. Demek ki, Adem'in oluşumu ile ilkin materiya bilavasıta firavun Amon'un isteğine tabi oluyor. Böyle anlaşılıyor ki, kaynaklarda Allah deyince, ilkin materiya ile Halk edilmişin, yani Adem'in vehdeti öngörülüyor. Araştırmacılar bildiriyorlar ki, dervişlerin öğretisine göre de dünya - kendini içeride yaratmış Allahın kendisidir: «Evren - Allah'ın varlığına düşürdüğü nazarın ürünüdür. Evrenin ürünü ise, Allah'ın kendisinde gördüğü yokluk ve varlıktır. Evrenin ürününde O kendisini doğanın her bir varlığında - varlığı yansıtan aynadakı gibi gördü".

Eski Mısır metinlerine göre, ilk önce firavun Amon ilkin materiyadan gökte Ra güneş diski oluşturuyor. Bir yıl tamam olduğunda artık ilkin materiyadan oluşmuş Ra diski gökte nur saçıyordu. Firavun Amon öldükten sonra ise, onun ruhu göğe kalkarak bu Ra diskle birleşir ve böylece Ra-Amon (Ra-Aman) Allah'ı oluşuyor, İslam'da bu sembol Rahman ismi ile bilinmektedir. Mısır yazılarına göre Adem'in, yani Atum Tanrısı'nın siması Ra güneş diskidir. Hurufi deyimlerinin birinde Ra güneş diski "vahdetin Güneşi" adlandırılıyor: "Zatımı Tebriz'de keşfettim. Vahdetin Güneş'i ilk kes Azerbaycan'da göründü. Çünkü Tanrı bu ülkeyi kutlamışdir. Peygamberlerin ve Ermişlerin parlayan elmasıdır ». Demek ki, sûfîler "vahdet" derken, ilkin materiyadan yaratılmış Ra güneş diski ile birleşen firavun Amon'un ruhunu kastediyorlar ki, bu da Adem'in siması (başı), yani onu yöneten ruhu anlamındadır. Adem kendisi de ilkin materiyadan yaratıldığı için, onu Allah'ın Vücudu ile vahdet teşkil eden varlık olarak tarif ediyorlar. Bütün bunlar demek oluyor ki, "Vahdeti Vücut" sembolü, Allah anlamında olan ilkin materiyanın Vücudu ile vahdet teşkil eden firavun Amon'un ruhu demektir.

İslam'da ve diğer dinlerde Adem'i yaratmış firavun Amon'un [MN] adı Amin [MN] olarak kalmıştır ki sufiliyə göre bunlar aynı anlamlıdır. Amin sembolü  dinlerin çoğunda "Allah'a şükürler», «Allah, kabul öyle» anlamına geliyor. Aynı anlamlı "İman" [MN] sembolü de Amon/Aman [MN] adı ile aynı anlamlıdır. İmanın köklerinin ve temelinin Amentü [MN-T] adlanması, Allah deyince Eman-Ata [MN-T] kastedilmesi anlaşılmalıdır. Allah'ın 99 şerefli isimlerinden olan Mani [MN], Mund [MN] adları da işte Aman [MN] Tanrısı'nın adı ile bağlıdır. Amanullah isminin Eman-Allah anlamında olması yazdıklarımıza kanıt gibi kabul edilmelidir.

Tevrat'a göre Allah Adem'i yarattıktan sonra onun kaburgasından Havva'yı yaratır. Belirtmek isterim ki, sufizm olarak bilinen dünyanın en eski birim dilinde, kadın simgesi varlığın yaratıcısı (doğması) anlamında ilkin materiyanın sembolü olarak kabul edilmiştir. Bu yaratıcılık kudreti yerde ilk insanlar nesli olan peygamberler tayfasına verilmiştir. "Batıni-Kur'an" kitabımda ve məkalelerimde ben bildirdim ki, Allah iki çeşit insan yaratmıştır. İlk insanları Allah'ın kendisi, Adem'in karakteri ile kalıpda oluşturulmuş ve üzerine dirilik suyu "axıtmaqla"(akıtmakla) ruh verilmiştir. Sayı yüz yirmi bin olan bu ilk varlıklar, sırası gelince sıradan insanları yaratmışlar. Demek, Havva deyince kadın karakteri deyil, Allah'ın özellikleri ile aynı olan ilk insanlar göz önünde tutulmalıdır.

Belirtmek gerekir ki, sufi dahisi olam Gazali'ye göre Muhammed peygamber, Allah'ın karakteri ile oluşturulmuş ve kozmik güç sayılan Gök insanıdır. Evrenin kural-kanunu ve korunması ondan aslıdır. İbn Arabî, Muhammed peygamberin İlahi gücü kaldırarak harekete getirdiğini bildiriyor. Demek ki, Muhammed peygamber Adem biçiminde olan kozmik insanın obrazıdır. Onun yerdeki töremeleri olan seyyidler, yani nizari-ensariler O'nun prototipidir. Böyle anlaşılıyor ki, kutsallar nesli, mucizeler göstermek kudretine, onların, Allah'ın karakteri ile yaratıldığı için sahip olmuşlardır. Kaynaklarda, yaratıcı kudrete sahip olan bu kutsalları "enareyler" adlandırıyorlar. Bu ise o demektir ki, bugün seyyid, şıx, bey ve b. adlandırılan kutsallar nesli Adem'in, yani Allah'ın karakteri ile vahdetde olan ilk varlıkların türevleridir.

Allah sembolündeki "L" sessiz harfi eski kaynaklarda el-oba, memleket, vilayet anlamında kullanılmıştır. Türklerin ünlü «Moyun Çor» anıtı'nda türk hanı iddia ediyor ki, işte O: «Tanrı'da olmuş, El yaratmış bilge hakandır". «Bilge Kağan» yazısında ise gökte yaratılmış bu el kendisi - Tanrı, yani Allah adlandırılıyor: "Tanrı tek Tanrı yaratmış Türk Bilge hakanı ...». Demek, işte türk hanı ilkin materiyaya "dahil olmuş" ve orayı El-e dönüştürmüştür.

Allah rəmzindəki «LL» sembolleri ise iki El-in, yani iki dünyanın - yerdeki fiziksel alemle, Gökteki ruhlar dünyasının birleşmesi anlamındadır. «Kitabi - Dede Korkut" da «LL» sembolü  - çadıra ait edilerek «ban al-ala», yani iki eli birleştirmiş çadır, âlem anlamındadır. Eski Ahit'te (Bibliya) bu çadır Vahiy çadırı adlandırılıyor ve Allah'ın sakin olduğu (yahud. skiniya) çadır anlamındadır. Eski Ahit'te «LL» sembolü  - Eleale, El-El, El-Aaal (Allah büyüktür) gibi de yazılıyor ve Kenan şehri ile aynılaştırılıyor.

Kenan sembolünün "Ki-Nun" anlamında olmasını ve Kün [KN] sembolü gibi Allah'ın "Ol!" emrini bildirmesini ben önce belirttim. Kaynaklarda bu yerin - «Gök ve Yerin temel evi» adlandırılması ve «Etemenanki», yani "Atum" [TM] ve "Nun-Ki" [NNK] simgelerinin burada birleşmesini dikkate alırsak, kabul ederiz ki, iki dünyayı birleştiren Vahiy çadırı Atum Allah'ı, yani kozmik insan olan Adem anlamındadır.

Yazdıklarımızdan şöyle anlaşılıyor ki, “İlahi” sembolü  - “El-Hu”, yani “ilkin materiya Eli” (ana maddeden yaratılmış El) anlamında yerdeki fiziksel aleme ait edilmelidir. Çünkü, ilkin materiya firavun Amona kadar sadece bu fiziki alemi yaratmıştır. Firavun Amon ise yerdeki fiziksel alemde yeni varlıklar yaratmakla beraber, ek olarak ilkin materiyanın kendi içinde Qeb/Gayb denilen ruhlar dünyası yaratmıştır. Bu ise o demektir ki, Allah deyince genellikle iki dünyayı formalaşdırmış Ra-Amon Allah'ı göz önünde tutulmalıdır.

Tasavvuf ilminde insanla Allah'ın vahdeti derken «Hulûl» sembolü ortaya çıkıyor. Hulûl sembolü islamda «ittihad» - «birleşme», «akma» anlamına gelen terimle eş anlamlı sayılır. İttihad, yani «ittihad el-lahut bi-n-nasut» sembolü , insanın, ilahi mahiyet olan ilkin materiya ile birleşmesi demektir. Bu sembol, bütün sufi sembolleri gibi birkaç anlamda kullanılmaktadır ki, bunlara ben "Batıni-Kur'an" kitabımda geniş yer verdim.

Sufizmdə ve en eski dilçilikde, Hulûl [Hll] sembolü - Allah [LLH] semboli ile aynı anlamlıdır. Bu ise o demektir ki, Hulûl/Halil ve b. bu anlamda olan semboller işte Allah'a aittir. Yani, İbrahim Halilullah deyince sıradan insan deyil, Allah'ın obrazı tasavvur olunmalıdır. İslam'da Halil sembolü aynı zamanda Muhammed'e ait ediliyor. Bu ise şu demektir ki, Muhammed peygamber de Adem'in, yani kozmik insan olan Atum Tanrısı'nın obrazıdır.

İslam'a göre, imam Ali Muhammed peygamberin varisidir. Ali'nin varis olarak kabul edilmesi, Muhammed peygamberin yerine, yeni kozmik insan obrazında olan ikinci Adem'in oluşması demektir ki, bu da gökteki El [L] anlamında Ali [L] imgesinin gelmesi demektir. Ben kitap ve makalelerimde bildirdim ki, en eski kaynaklarda Ali sembolü El gibi kayıt ediliyordu. Tevrat'ta El Allah'ı Selim [SLM] şahı adlandırılıyor ki, bu da İslam [SLM] şahı demektir. Sümer, Mezopotamya kaynaklarda Ali anlamında olan El (İl) sembolü  "El-Amurru" gibi yazılarak Ali-Emir (Ali-Emir el müminin) fikrini belirtiyor. En eski kaynaklara göre Adem'in bedeni aynı zamanda Edem cennetidir. Bu o demek ki, yeni oluşan ve gökteki El anlamında olan Ali vilayeti de ikinci cennet anlamındadır. İmam Ali'nin kaynaklarda Vilayet adlandırılması da onun gökteki El, yani ruhlar dünyası anlamında olmasına işarettir. Demek ki, ahirette beklediğimiz Mehdi karakteri, nizari Şiilerin Allah'ı anlamında olan İmam Ali'nin obrazıdır ve O ahirette ilkin materiya ile vahdet teşkil edecektir.

”Vahdeti Vucud” sembolunun bilimsel izahi

makalesi Azerice'den Türkçe'ye Google aracılığıyla tercüme edilmiştir.

Firudin Gilar Beg

www.gilarbeg.com

Namaz ve abdestin batıni anlamı (Türkce)

    

İslam'ın önemli amellerinden biri namaz sayılıyor. Bu gün namaz - spor, sağlık, temizlik ve başka  amellerle ilişkilendiriliyor ve bu da namazın zahiri manasına ait hesap edilmelidir. Namazın gizli anlamı ise çok derin bir ilimle bağlıdır ki, islamda buna batın ilmi denir. Bütün kutsal kitapların, özellikle Kur'an'ın da batıni manası vardır ve bunlar en eski zamanlarda yaşanan mistik bir olayın sembollerle ifadesidir. Ben "Batıni-Kur'an" kitabında ve makalelerimde bütün dinlerin bir olduğunu ve onların bir olay ile ilgili olduğunu kanıtladım. Dolayısıyla bu makalede gizli-bâtın ilminin genel sonuçlarını kayıt edeceğim.

Belirttiğim gibi, bütün eski yazılar en eski zamanda yaşanan gizemli bir olay ile bağlıdır ve kaynaklarda bu olay "Dünya" nın kurulması gibi kutlanıyor. Fakat burada - yaşadığımız bu dünyadan deyil, tarihten Mısır firavunu gibi tanıdığımız Amon (Aman) tarafından gökte yaratılmış Qeb âleminden, yani ruhlar dünyasından bahs ediliyor. Mısır kaynaklarına göre bu "Dünya", gökleri kuşatmış Adem'in vücudunda bulunuyor. Tevrat'a göre, Adem yaratıldıkda kozmik boyutlu, yani dünyanın bir ucundan o biri ucuna kadar olmuştur. Ünlü sufi alimi Muhiddin İbn Arabi Adem'i Allah anlamında kozmik insan gibi göstererek, onu Kamil İnsan adlandırır. Diğer sufi dahisi El Gazali ise bu gök insanını Muhammed (s.a.v.) adlandırır ve bu da peygamberimizin eski Mısır'da yaratılmış Adem, yani Atum (Atam) Allah'ı obrazında olması demektir.

"Dünya" nın yaranışının eski Mısır seçeneğine göre, önce gökle-yer (Nut - Qeb) bir olmuştur. Firavun Amon kendisini Adem isimlendirerek bu obrazda Qeb toprağını Nut göyünden ayırıyor ve gökleri elleriyle tutuyor. Kuran'da (21:30-34) da Allah'ın göğü yerden ayırması özel olarak dikkate iletiliyor ve bu olay ölümsüzlükle ilişkilendiriliyor. Demek ki, gökler ve gökteki ruhlar dünyası olan Qeyb (Gayb) alemi işte Adem'in hesabına göklerde duruyor. Gazali'nin yazdığından da böyle anlaşılıyor ki, gökleri Muhammed peygamber barındırıyor ve Adem'in nesli de işte Onun karakteri ile oluşturulmuştur. Sufizmde ve eski dünyanın tek dilinde Muhammed sembolü - "her şeyi bilen Adem" anlamına geliyor. Dolayısıyla, Muhammed peygamber gökte Gayb âlemini yaratan Allah'ın obrazıdır.

Doğa kanunu sayılan sihirin (ing. magic) "benzer benzeri yaratır" (qomeopatik magiya) kanununa göre, gökte yaratılmış Gayb âlemine düşmek için, insan onun yaratılışını tekrar etmeli ve bununla da gökleri kapsayan ana maddeye (efir) "kanıtlamaya" çalışmalıdır ki, o öyle göklerde ölümsüzlük kazanmış Adem'dir. Bu kanıt ise namazdır. Namaz hareketleri, Adem obrazında olan firavun Amon'un, yeri gökten ayırması ve onu gökte tutmasının sembolleşdirilmesidir. Namaz vakti söylenen sözler - sadece sessiz harflerin özel anlam ifade ettiği sufizmde semboller sayılır ve bu sembollerde Adem'in Gayb âlemini yaratması, ayağa kalkıp onu gökte tutması ve b. olaylar gösteriliyor.

Demek ki, namaz - Müslümanın Adem olmasını ana maddeye kanıtlamaya çalışmasıdır. Bu "kanıt" ise onunla sonuçlanıyor ki, o da Adem gibi kutsallaşıyor. Yani insan, arzuları hayata geçen, her sözü ana madde tarafından "Allah'ın emri" olarak kabul edilen kutsala dönüşüyor. Sufilerin dili ile söylersek, namaz kılan Müslüman Allah'ın vücuduyla vahdet teşkil etmeye başlıyor.

Namaz kılmak için ayakta durarak Hamd-Sûre demek - firavun Amon'un Adem karakterinde magik rituala başlaması, kendini ana madde ile aynılaşdırması ve onun karakterine girmesi anlamındadır.

Secde durumu ve alnın mühüre vurulması eski Mısır resimlerinde çok rastlanıyor ve resimlerde bu poz yaygın olarak tasvir ediliyor. Mühür simgesi - yerle göğü ayıran Betil taşının simgesidir ki, diğer dinlerde de bu anlamda Beyt-El (İslam'da El-Beyt) sembolü, bu taşın üstündeki gökyüzünde yaratılmış Allah'ın Evini bildiriliyor. Namaz kılanın alnını bu mühüre vurması Nut göğünü temsil eden Allah'ın işte burada Gayb toprağından ayrılması anlamındadır.

Diz üstü oturarak Teşehhüd etmek, Gayb aleminin yaratılışı sırasında kahinin tüm tören sahnesini hayal etmesi ve beyninde yaratılış sürecini canlandırmasına işarettir. "Batıni-Kur'an" kitabında bu yaratılışı ben olgularla açıkladım.

Namaz kılanın Rukü durumunda eğilip ellerini diz üstüne koyması ve düz durarak Tekbir demesi, gökyüzündeki Gayb âlemini barındıran "sütun" un ahirette yeniden düzeltilmesinin sembolik hareketlerle taklididir.

Kunut durumunda elleri açarak Salavat demek - Allah'ın büyüklüğünü itiraf etme ve ondan bereket dilemek anlamındadır.

Demek ki, namaz kılan Müslüman hareketleri ile  Gayb âlemini yaratan firavun Amon'un hareketlerini taklit ediyor. Eski Mısır resimlerinde bu eylemler çeşitli pozlarda gösteriliyor ki, günlük hayatta onların taklidi pratik olarak çok sıkıntılar yaratır. Bu nedenle kutsal atalarımız, kıldığımız namazın bu hareketlerinin en optimal durumunu bize tavsiye görmüşlerdir. Namazın sağlık açısından da hayırlı olduğunu dikkate alırsak, anlarız ki, namaz - atalarımızın bizim için yarattığı vazgeçilmez maddi olmayan kültürel mirasıdır.

Namaz kılmadan önce abdest alınması da Adem'in ana maddeden, yani dirilik suyundan oluşturulması ile ilgilidir. Sufizmde ve eski felsefede su - insanlığa hayat vermiş ana maddenın, yani efirin simgesidir. Kuran'a (21:30) göre Allah bütün canlıları sudan yaratmıştır. İbn Arabi de Allah'ın tahtını barındıran bu suyu ana madde olarak tasvir eder. Demek ki, abdest alınması, Adem'in dirilik suyundan oluşturulmasının sembollerle ifadesidir.

Abdesti tarikatlar çeşitli seçeneklerde alırlar ki, ben sadece bunun eski Mısır seçeneğine izah vereceğim. Burada şuna işaret etmek isterim ki, araştırmacıların geldiği son sonuçlara göre eski Mısır ilahları Mezopotamya erleridir. Bu kahramanlar ise kaynaklarda "zamanı geride bırakıb, tam mutluluğa ermiş" Deylem türkleri adlandırılıyor. Onları kaynaklarda bâtıniler, nizariler ve b. da adlandırılıyor ve gizli bilimsel eski Mısır felsefesi ile aynıdır. İslam ezoterizminin ünlü araştırmacısı Anri Korbene göre, Şii ezoterizmi İran'da, müslümanlığın buraya gelişinden de önce olmuştur. Ünlü sufi Şihabeddin Yahya Sühraverdiye göre ise bu batınileri Allah kendisi himaye ediyor. Bütün bunlar demek oluyor ki, bugün kıldığımız namaz ve aldığımız abdest - "zamanı geride bırakıb, tam mutluluğa ermiş" batıni türklerin maddi olmayan kültürel mirasıdır.

Salavatla, yani Allah'ın büyüklüğünün takdimi ile eşlik edilen abdestde ilk önce yüz iki kez yıkanır. Çünkü, Allah önce kendisinin Ra yüzünü yaratmıştır ki, eski resimlerde güneş Tanrısı'nın siması insan sıfatında gösteriliyor. Daha sonra sağ kol ve sol kol iki kere yıkanır.

İbn Arabî'ye ve diğer kaynaklara göre de Allah'ın iki eli var ve her ikisi sağ eldir. Bunu anlamak için bilmek gerekir ki, firavun Amon önce göklerde Ka denilen el yaratır ve onu kendi sağ elinin gölgesi adlandırır. Ka eli, Amon'un sağ elinin yerdeki hareketlerini taklid ederek, gökteki ana maddeden varlıklara hayat vermeye başlıyor. Demek, Allah'ın iki sağ eli var deyince, firavun Amon'un sağ eli ve gökteki "gölge"si olan Ka eli anlaşılmalıdır.

İki kez yıkanma, Adem'in yaratılışının ahirette tekrar olunacağı ile ilgilidir. Yani ahirette gökleri kapsayan birinci Adem'in yerine ikinci Adem geçecek ki, bu da dirilik suyundan oluşacak.

Bundan sonra sağ el ile başa bir kez mesh çekiliyor. Mesh, insan kafasının genellikle saç dökülen bölümüne çekilmelidir. Çünkü, Ra-Amon (Rahman) Allah, insanın baş beynine yeni kat ekleyerek, onu düşünen insana dönüştürmüştür. Meshin bir kez çekilmesi ise bu olayın sadece bir kez, yani yaratılış zamanı olması ile ilgilidir. Daha sonra, sağ ayaktan başlayarak her ayağın üstüne sağ el ile iki kez mesh cekiliyor.

Ayak sembolü, eski kaynaklarda firavun "Amon'un ruhu" anlamında olan Şu Tanrısı'nın ayağa kalktığı dağla ilişkilidir. Mısır yazılarına göre, bu gizemli dağın altında Biqqe (İslam'da Bekke) mağarası vardır ve burada Oziri, yani Osiris Tanrısı'nın sağ ayağı "kaydedilir". Kaynaklarda buranın diğer adı Maryut şehirdir ki, bu da marlar (emirler) şehri, yani Midiya eli anlamındadır. Eski Ahit'e (İezek.43: 7 ve b.) göre de Allah'ın Evi, O'nun ayakta durduğu Moria dağında bulunuyor ve burada O İsrail halkı arasında sürekli yaşıyor. Bu yer, kitap ve makalelerimde yazdığım gibi gerçek İzrailde (Ozir-El), yani Oziri Tanrısı'nın El-inde (Azer-El) bulunuyor.

Belirtmek isterim ki, Oziri Tanrısı'nın bu şehri kaynaklarda Nu gibi de kaydediliyor ve metinlerde Nu kentindeki Oziri - Nazar/Nizar, yani Nu-Ozir olarak yazılır. Hıristiyan kaynaklarına göre Şu Tanrısı'nın bu kentinde “Yeşu nazoreyleri”, yani İsa peygamberin nazorey nesli yaşıyor. İslam'a göre ise burası “Şii nizarileri”nin, yani ensarilerin Elemut (El-Midiya) kalesidir.

Eski mühürlerin birinde Allah'ın ayağa kalkdığı yer, bedeninden dirilik suyu akan Sümerin (Şu-mar/Şii-emir) Enki Tanrısı'nın ayağını dağın üstüne koyması gibi tasvir ediliyor. Sufiler dahisi ibn Arabî de ayağını yere koymuş bu Adem'i Allah gibi sunuyor. Demek ki, ayağın üstü, Allah'ın ayağının bulunduğu dağ anlamındadır ki, burada dirilik suyu mevcuttur. Ayağın mesh çekilen üst bölümü de ilk Allah evinin bulunduğu dağın simgesidir.

Böyle anlaşılıyor ki, abdest, yalnızca bugün kabul edildiği gibi sağlık anlamında değil, Allah'ın Âdem'i yaratması sürecinin çok akılla sembolleşdirilmesidir. Eğer dikkate alırsak, namaz ve abdest, sufi anlamı da çok derin olan kelimeler ile eşlik edilir. Demek ki, Allah - namaz ve abdest aracılığıyla kendi mümin kullarının ölümden sonra da cennette yaşamalarını sağlamıştır. Çünkü, "Dünya" nın yaranışı üç vasıta ile: beyinde tasavvur etmeden, sözle ifadeden ve amelde hareketlerin taklidinden türemiştir. Gökleri kapsayan ana maddede sadece bu üçlükle canlı varlık yaratmak mümkündür.

Yazdıklarımızdan çıkan sonuç odur ki, namaz ve abdest - firavun Amon'un Adem'i ve onun için gökte cennet yaratması sürecinin taklididir. Bu taklide uyan Müslüman Adem gibi cennete girecektir ve orada onun ruhu ebedi mutlu yaşayacaktır. Bu mutluluğu insanlara firavun Amon ve "zamanı qabaqlamış ve tam mutluluğa ermiş" Deylem Türkleri vermişlerdir.

Bütün bunlar namaz ve abdestin batıni, yani gizli anlamıdır ve bunları sadece sufi aqilleri bilmişlerdir. İslam'ın gizli olan bâtın ilmi hakkında daha geniş bilgi ve kesin olgular "Batıni-Kur'an" kitabında verilmiştir.

Namaz ve abdestin batıni anlamı

makalesi Google-de türkçe'ye tercüme edilmiştir

  Firudin Gilar Beg

www.gilarbeg.com