“Allah” sözü bilavasitə türklərə aiddir

Bu gün, insanın yaradılışından xəbəri olmayan müxtəlif xalqlar - dinləri, fəlsəfələri və s. “özününküləşdirərək”, onlara aid olduqlarını iddia edirlər. Əslində isə bütün dinlərin, fəlsəfələrin və s. məntiqlərin köklərində yalnız bir xalq durur ki, bu da Şərqdən gəlib, Babil qülləsini tikən Asar (Assur/Azər) xalqıdır. Onlar göylərlə, ilkin materiya ilə vəhdətdə olduqları üçün mar-amorey, yəni midiyalı adlanırdılar.

Mənbələrdə Midiya (MD) kimi qeyd olunan rəmz əslində Adəm (DM) rəmzidir və qədim Misir yazılarında bu rəmz Atum Allahı kimi qeyd olunur. Sufi-batinilərdə və yəhudi mənbələrində Adəm – Haqq, yəni Allah kimi təqdim olunur. Tövrata görə, Adəmin əlləri - dünyanın o başından bu başına qədər olmuşdur ki, bu da Adəm və ya Atum Allahının kosmik ölçülü insan mənasında olması deməkdir.

Qədim Misir yazılarına görə, Atum – Gel şəhərində yaradılmışdır və buradakı Gel rəmzi mənbələrdə Xel, Hel və s. kimi də yazılır. Qədim dilçilikdə “G” və ona bənzər “X”, “H”, “K” və s. rəmzlər, gözəgörünməz ilkin materiyanı bildirdiyi üçün, bəzən yazılmırdı və bu halda Gel rəmzi El formasına düşürdü (Geliopol-İliopol və s.). Bu isə o deməkdir ki, Gel eli – yəhudilərin El Allahının elidir.

Assur-Şumer mənbələrində, başı göyərə çatan Atum Allahı - Luqal (L-QL) adlanır və bu da sufilərdə El-Gel (L-GL), yəni Gel Eli deməkdir. Batinilər Luqal rəmzini El-İlahi (L-LH) kimi də oxuyurlar. Tövratda Eloah kimi keçən İlah rəmzi, qədim mənbələrdə - hər şeyə həyat verən İlahi odu, yəni ilkin materiyanı bildirirdi. Bu rəmz sufi-batinilərdə El-Hu kimi açılır və bu da Hu (Hü) ilkin materiyası və onun yerdə yaratdığı fiziki dünyanı bildirir. Qədim Assur-Şumer mənbələrində İlah rəmzi Asar (Osiris/Azər) Allahına aid edilib, “Asar-Luhi”, yəni “Azər İlahi” kimi yazılırdı. Başqa sözlə, Luqal, yəni İlahi-El dedikdə, insan formasında olan kosmik Asar (Osiris/Azər) Allahı nəzərdə tutulur. Bu Allahın yerdəki mülkü (MülkəHu) isə - Azərbaycanın Xilat Atabəgləri olan Cəlairlərin yurdudur. Tövratda Xilat Atabəglərinin eli – Allahın “Mənim” adlandırdığı Qalaad (Gelad) eli kimi qeyd olunur və bura izmaililərin (ismaili) vətəni sayılır. Gelat ismaililəri isə mənbələrdə “Gelati-Şiə” kimi tanınan ifrat şiələrdir və bunlar haqda mən məqalələrimdə geniş məlumat vermişəm. Bunlar onu deməyə əsas verir ki, qədim Misir mənbələrində qeyd olunan, Atum Allahının yaradıldığı Gel eli - Azərbaycan Atabəglər ailəsinin malikanısi olan Xilatdır.

“Budda – göydə Allah yaratmış Azəri bəgidir” adlı məqaləmdə mən göstərmişəm ki, göydə nəhəng İnsan kimi yaradılmış Atum (Adəm) Allahının bədəni, həm də ruhlar dünyasıdır. İnsan öləndə, onun ruhu bu kosmik İnsan-Allahın bədəninə köçür və burada ölümsüzlük qazanır. Deməli, qədim mənbələrdə Allah dedikdə, göydə yaradılmış kosmik İnsan-Allah, yəni böyük Asar Allahı nəzərdə tutulur. Müsəlmanların “Allah” sözü də sufi-batinilərdə El-İlahi kimi açılır ki, bu da Luqal, yəni İlahi-El rəmzi ilə eynidir. Belə çıxır ki, müsəlmanların Allahu-Əkbəri (Böyük Allah), göydəki kosmik İnsan obrazında olan Asar (Osiris/Assur/Aşşur), yəni Azər Allahıdır.

Türk mənbələrində El dedikdə, göydəki ruhlar eli, ruhlar vilayəti nəzərdə tutulur və mənbələrə görə, göydəki bu Eli – türk xanı yaratmışdır. “Bilgə Xaqan”, “Gül-Təkin”, “Moyun Çor” və s. abidələrində açıq yazılır ki, türk xanı - Tanrıda olmuş, orada Tanrı tək Tanrı yaratmış və oranı El etmişdir. Mənbələrdəki El-etmiş, El-tutmuş rəmzləri də, türk xanının göydə İlahdan, yəni ilkin materiydan yaratdığı Eli – Göy Türk xaqanlığını bildirir.

Ən qədim mənbələrdə Luqal, yəni Allah rəmzi Kiş şəhərinə aid edilir və bu da sufi-batinilərdə Kus/Quz/Oğuz rəmzləri ilə eyni mənalıdır. Başqa sözlə, qədim mətnlərdəki “Kiş-Luqalı” rəmzi elə “Oğuz Allahı” deməkdir. Rəvayətlərdə Oğuzun bilavasitə göylərlə bağlılığı, onun İlkin materiyadan yaranması anlamındadır. Kitabi Dədə Qorqudda Oğuz eli - qanlı Oğuz eli adlanır və bu da onun teurqiya, yəni qurban ritualı ilə yaranması deməkdir. Göydə, qurban ruhlarından yaradılmış Oğuz Eli kitabda – “Oğuzun içində Təmam Vilayəti zahir olmuşdu” cümləsi ilə verilmişdir ki, buradakı Təmam (Atum) Vilayəti – İç Oğuz mənasındadır. “Assuriya – qədim Azərbaycan ölkəsidir” adlı məqaləmdə mən bu haqda geniş məlumat vermişəm.

Xristianların Allah mənasını verən “Qospod” (Aqios-Pta) sözü də - “Oğuz-Yafət” mənasında, türklərin əcdadı olan Yafətin elə Oğuz Allahı olmasını bildirir. Yafət/İapet, qədim Misir mənbələrində – söz, fikir vasitəsi ilə “Dünya” yaradan Pta/Ptah Allahıdır. Pta Allahı bu mənbələrdə, bütün Allahların Atası və Ağası sayılan Amonun obrazı kimi göstərilir. Qədim Misir Allahı olan Təktiz Amon isə - Kitabi Dədə Qorqudda, türk bəgi Bəkdüz Əmən kimi qeyd olunur. Bu o deməkdir ki, qədim Misir Allahlarının Atası və Ağası olan Amon, elə türklərin Oğuz xaqanıdır. Oğuzun göylərdəki İç Oğuz eli isə qədim Misirdə - Yuxarı Misir və ya Yuxarı Geliopol kimi qeyd olunur.  

 Ən qədim mənbələrdə El Allahının arvadı Aşer, ekiz oğlu isə Səlim və Şəhər adlanır. Tövratda El (El-Eliyon) – Səlim şəhərinin böyük Allahıdır və buradakı Səlim (SLM) rəmzi İslam (SLM) rəmzi ilə eynidir. Məşhur sufi Mühiddin ibn Ərəbi “Füsusül Hikəm” əsərində İslam mənasında olan “Din” rəmzini - “El” rəmzi ilə əvəz edir. Buradan isə belə nəticə çıxarmaq olar ki, türk xanının göydə yaratdığı El, yəni cənnət elə İslam dini, İslam ərazisi mənasında olan Darussalamdır (xoşbəxtlik evi, cənnət). Mühiddin ibn Ərəbiyə görə, ilk müsəlmanlar İbrahim və Yaqub peyğəmbərlər olmuşlar ki, bu da əsl İslamın yaşının 5000 ildən artıq olması deməkdir. Başqa sözlə, göydəki bu Səlim Eli – elə İslam Elidir. Yəhudilərin Allah adlandırdıqları bu El (El-Amurru), şiələrdə İmam Əli-Əmir kimi qeyd olunur və Allaha bərabər tutulur. Bu gün İmam Əlini Allah kimi qəbil edən Əli-Allahilər (Əli-İlahi) var ki, bu türk şiələrinin İslamı, bu gün qəbul olunmuş ərəb İslamından (zahiri İslam) tam ayrıdır. Onların əsas müqəddəsləri - ölümsüzlük qazanmış Xızır peyğəmbər və İmam Əlidir. Sufi-batinilərdə Xızır/Hızır rəmzi – “Hu-Azər”, yəni “Azər Allahı” deməkdir. Belə çıxır ki, əsl İslam – bu gün qəbul olunduğu kimi ərəblərin zahiri İslamı yox, sufi alevilərin batini İslamıdır və bu 5500 yaşlı İslam məhz Azəri türklərindən və onların İsna Aşəriyə (Azəriyə) adlanan şiəliyindən başlanır.

Yazdıqlarımdan çıxan əsas nəticə odur ki, “Allah” kəlməsi – türk xaqanının göydə yaratdığı kosmik İnsan-Allaha aiddir və mənası da “İlahi-El” deməkdir. Qədim Misir yazılarında bu kosmik İnsan-Allah – firon/pir Amonun bəşəriyyətə hakim kimi yaratdığı Asar/Osiris/Oziri Allahıdır (Asar-İlahi). Məhz Misir yazılarına görə, axirətə yaxın bu Allah, ona paxıllıq edən qardaşı Set tərəfindən öldürülür. Axirətdə isə, Asar oğlu Qor onu yenidən dirildir və s.

Bütün bunlar haqda daha geniş məlumatlar və təkzibolunmaz faktlar, müəllifi olduğum “Batini-Quran” kitabında və məqalələrimdə verilmişdir.

P.S. Məqalələrim, qədim mənbələrdən xəbəri olmayan insana fantaziya, təxəyyül kimi də görsənə bilər. Həqiqətdə isə bu yazılanlar – bütün qədim mənbələrin gizli, batini mənalarıdır və dünyanın heç bir alimi bu yazıların ümumi mənalarında, məntiqində səhv tapa bilməz. Bizim alimlərimizin özlərini “korluğa” vurub, müqəddəs tariximizlə bağlı yazılarıma münasibət bildirməməsi də, onların daxili keyfiyyətləri ilə bağlıdır. Lakin bir gün gələcək ki, bütün yazılar tam sübut olcaq.  

                  09.06.2019                                                  Firudin Gilar Bəg

Batinilərdə “İslam dini” – “Səlim Cənnəti” deməkdir

Dövri mətbuatdakı məqalələrimdə mən göstərmişəm ki, Allah “Dünya”nı yaradanda Tövrat kitabına baxırmış və bu kitab Aşuri, yəni Azəri yazısı ilə, müqəddəs tarqum - Türk dilində yazılmışdır. Mənbələrə görə bu dil, 70 dildə yazılmış mətnlərə təfsir, şərh, daha doğrusu təvil verən xüsusi dildir. Samitlərdən ibarət olan bu dil rəmzlər dilidir və onun mənası – mistik fikirlər, ideyalarla bağlı batini mənadır.

Tövratda “İslam” rəmzi Səlim şəhəri kimi keçir və bu şəhərin Allahı da El Allahıdır. Ən qədim mənbələrdə El dedikdə bizim el-oba mənasındakı kimi, müəyyən ərazi və bu ərazidə yaşayan insanlar nəzərdə tutulur. Məşhur batin alimi Mühiddin ibn Ərəbi “El” rəmzini “Din” rəmzi ilə əvəz edərək, ölümlə əlaqələndirir ki, bu da İslam dinin elə Şəlim Eli, Səlim Aləmi, şəhəri və s. mənasında olması deməkdir. Bu Elin yaradılması haqqında əsas məlumatlar Türk mənbələrində verilib və burada Türk xanının göydə İlahdan El yaratması (Eltutmuş, Eletmiş) açıq yazılır. Türklərin göydəki bu cənnətinin yaradılması Tövratda təsvir olunsa da, onun yaradılma texnologiyası bütün qədim ədəbiyyatlarda rəmzlərlə verilmişdir. Deməli, batinilərə görə “İslam dini” elə türklərin göydəki Səlim şəhəridir və bu dinə tabe olanların ruhları da, öləndən sonra bu cənnətdə ömürlərini davam etdirirlər. Bu ideya, həqiqi İslamın, yəni 5500 yaşlı İsna Aşəriyənin əsas ideyasıdır.

İslam/Səlim rəmzi ilə eyni mənalı Salam rəmzi də batinilərdə göydəki cənnəti bildirir. İnsanların salamlaşanda “Salam əleyküm” deyimi, batinilərdə “Səlim El Qam” kimi açılır ki, bu da elə “Qam eli Səlim” mənasındadır. Buradakı Küm/Qam rəmzi qədim Misirdə, Misirin digər adı kimi keçirsə də, Kitabi Dədə Qorqudda bu Elin – qamlama, yəni şamanlıqla yaradılması nəzərə çatdırılır (Qom qomlama Qoma yurdum). Başqa sözlə, Salam Əleyküm deyimi – “Qam Eli İslam”a eşq olsun mənasını verir. Lakin əgər nəzərə alsaq ki, Qam eli elə Misir mənasındakı Kem elidir, onda biz “Salam Əleyküm” rəmzinin batinilərdə - “Misir Eli olan Səlim”ə eşq olsun kimi də məna verməsini də iddia edə bilərik.

“Əhdi-Ətiq”də Misir ölkəsi Assur ölkəsi kimi, Livanda yerləşən hündür sidr ağacı adlandırılır. Yezekiil peyğəmbərə görə, bu ağacın kökü böyük dərya sularındadır və sonsuzluq onu ucaldır. Buradakı Livan rəmzi mənbələrdə Lbnun kimi yazılır ki, alimlər bilməməzlikdən onu Livan kimi oxumuşlar. Əslində isə Lbnun rəmzi Alban kimi oxunmalıdır və Albaniyanın digər adının Alu olması da, onun məhz El mənasında olması deməkdir. Assur mənbələrində bir Elin içində digər Elin yaradılması açıq yazılır və bu haqda mən “Assuriya - qədim Azərbaycan ölkəsidir” adlı məqaləmdə geniş izah verlişəm.

Bütün bunlar o deməkdir ki, İslam dini dedikdə - qədim Assur, bu gün isə Azərbaycan adlanan Azəri elinin göylərində yaradılmış Göytürk xaqanlığı, yəni cənnət təsəvvür olunmalıdır. Əsl İslam dini də 5500 il əvvəlki Azərilərin İsna Aşəriyə (Azəriyyə) dinidir və bu din bu gün bizlərə ifrat şiələrin şiə ezoterizmi və ya sufi-batinilik kimi məlumdur. Bu din Azəri Türk bəglərinin gizli elmi olduğu üçün minillər adi insanlardan gizli saxlanılmışdır və adi insanlar bu bəg-ərənlərin cənnətinə düşə bilməmişlər. Buna səbəb isə adi insanların kamil insan nəsli olan Azəri pir-bəglərindən fərqli yaradılmasıdır. Bütün qədim mənbələrə görə, Allah iki növ insan yaradıb ki, bu da göylərdən yaradılmış göy insanı (Gök Türkləri) və yerdən yaradılmış adi insanlardır. Bu haqda daha geniş məlumatlar – “Allah Türkləri, onlar isə insanı yaratdılar” adlı məqaləmdə verilmişdir. Quranda göy insanları “İsrail oğulları”, yəni Azər (Asar/Osiris) Elinin oğullaır kimi keçir. Qurana görə, bu kitab özü onlara və onlaırn göydə yaratdığı  cənnətə həsr olunub. Bu haqda mən, “Qurandakı İsrail oğulları Azəri bəgləridir” adlı məqaləmdə yazmışam. Deməli, İslamın müqəddəs kitabı olan Quran kitabı da məhz Azər oğullarına göndərilib və göydəki cənnəti də bu müqəddəs ərənlər üçün yaradılıb.

Lakin zaman keçdikcə adi insanların da içindən Allaha sadiq möminlər çıxmağa başladı. Bu zaman, bu möminlərin də cənnətə düşməsi üçün, İsna Aşəriyə adlandırdığımız şiə ezoterizmi - adi insanların dərk edildiyi səviyəyə salındı. Beləlikdə, Allahın müxtəlif obrazları – Məhəmməd peyğımbər, İmam Əli, Salman Farsi və s. şəxsiyyətlərə parçalandı və nəhayət 1400 il əvvəl zahiri İslam, yəni ərəblərin İslamı ortaya çıxdı. Bu İslamda artıq bəglərin göydəki Eli (El-İlahi) –Allah adlanıdı. Bu haqda daha geniş məlumatlar – “Həqiqi İslam – Albaniya bəktaşilərindən başlanır” adlı məqaləmdə vardır.

Bu gün artıq “ərəblərin” zahiri İslamı öz mənasızlığını üzə çıxarır. Quranın batini mənası isə insanları daha dərindən düşünməyə vadar edir. Lakin bir gün gələcək ki, insanlar qədim sirlərə tam bələd olacaqlar və o zaman Azərbaycan, bütün dinlərin müqəddəs ocağına çevriləcək.

                                       Firudin Gilar Bəg

 

Sivilizasiya Azərilərdən başlanır

Sivilizasiya Azərilərdən başlanır

Qədim yunan filosofu Əflatun “Politik” əsərində yazır: “Bütün bunlar və bundan başqa minlərlə daha qeyri-adi şeylər yalnız bir hadisənin bəhrələridir. Lakin zaman keçdikcə bunların çoxu yaddaşlardan silinmişdir, qalanları isə dağınıq haldadır və onlar haqqında ayrıca danışırlar. Bütün bunların kökündə isə nə olduğu haqqında heç kim danışmır”. Əflatunun sözlərindən belə çıxır ki, bütün qədim yazıların kökündə, heç kimin bilmədiyi bir sirli hadisə durur. Biz də bu məqalədə məhz bu hadisə haqqında danışacağıq. Onu da nəzərə çatdırmaq istərdik ki, bəzən insanlar, hansısa bir ərazidə baş vermiş hadisənin onlara aid olmadığını düşünürlər. Burada qeyd olunan hadisə 5500 il əvvəl baş vermişdir və bu gün dünyaya səpələnmiş Azəri müqəddəsləri nəslinin bütün törəmələri məhz bu mistik hadisə ilə bağlıdırlar.

                                                                                              Firudin Gilar Bəg

Dövrü mətbuatdakı məqalələrimizdə biz göstərmişik ki, qədim mənbələr yanlış məntiqlə araşdırılıb və buna görə də bütün qədim həqiqətlər hələ də sirr olaraq qalır. Mənbələri anlamaq üçün yeganə yol, bu mətnləri yazmış müdriklərin öz məntiqini öyrənməkdir. Bu məntiq isə İlahi sirlərlə, yəni Allah və onun yaratdıqları ilə bağlıdır. Tövratda, İlahi sirlərlə bağlı bildirilir ki, Şərqdən gələn ilk insanlar Sennaar çöllərində Babil qülləsini tikdilər və Allah, onların ikinci belə bir qüllə tikməməsi üçün dillərini dəyişib, dünyaya səpələdi. Başqa sözlə, Əflatunun qeyd etdiyi sirli hadisə məhz Babil qülləsi və onun tikilişi ilə bağlıdır.

Mənbələrə görə, Allah dünyanı yaradanda Tövrat kitabına baxırdı və buna görə də biz, vahid dildə danışan ilk insanların bu kitabını da ilk kitab kimi qəbul edirik. Yalnız samitlərlə yazılmış Tövratın dili 70 dilə bölündükdən sonra, buradakı rəmzlər - digər dillərdə də samitlərlə ifadə olundu. Bu dillərin hamısında da yazılanlar, bilavasitə dillərə bölünməzdən əvvəl tikilmiş Babil qülləsinə həsr olundu. Başqa sözlə, Tövratda qeyd olunan yaradılışı dərk etmək və İlahi sirlərdən xəbərdar olmaq üçün, bütün dillərdə yazılmış yazıların batini mənalarını anlamağa çalışmaq lazımdır.

Digər tərəfdən, biz kitab və məqalələrimizdə yazdıq ki, İlahi məntiqə görə, mənbələrdə yalnız - Allah (İlah) və onunla vəhdətdə olan pirlər, müqəddəslər nəsli qeyd olunmağa layiq görülüblər. Adi insanları isə heyvani qüvvələr idarə etdiyi üçün, yazıların onlara heç bir aidiyyəti yoxdur. Bütün yazılar - Allaha, Onun seçilmişlərinə və bu müqəddəslərin yer üzündə gördüyü işlərə həsr olunmuşdur. Allahın gördüyü işlər dedikdə isə, əvvəldə gələn Ra-Amon Allahın ilkin materiyaya qalib gələrək, ondan yaratdığı dünya və s., və axırda gələcək Allahın bu yaradılışı tamamlaması nəzərdə tutulur.

Bu məqalədə biz, türklərlə bağlı yazıların batini mənalarını açmaqla, Babil qülləsinin əsl mahiyyətinə izah verməyə çalışacağıq.

Bildiyimiz kimi, Tövrat – Allahın dünyanı yaratmasından başlayır və bu kitaba görə, Allah dünyanı yeddi günə yaratmışdır. Yeddinci gün isə Allah dincəlmiş və o günü müqəddəs elan etmişdir. Bu kitaba görə, dünya yarananda orada heç bir kol-kos, bitki və s. yox idi. Çünki Allah ora yağış yağdırmamışdı. Yerdən qalxan buxar bütün torpaqları sulayırdı. Sonra Allah torpaqdan Adəmi yaratdı və onun burnuna həyat nəfəsi verdi. Beləliklə, Adəm canlı varlıq oldu. Tövratın bu hissəsindən belə çıxır ki, Adəmə qədər dünyada heç bir flora və fauna olmamışdır. Bu isə təkamül və s. bütün təbiət qanunlarına ziddir. Başqa sözlə, Tövratda söhbət bizim yaşadığımız fiziki dünyadan getmir. Burada söhbətin nədən getdiyini aydınlaşdırmaqdan ötrü - Adəm, yəni “DM” rəmzini digər mənbələrdə axtarmaq lazımdır.

Adəm (DM) rəmzi ən qədim Misir mənbələrində Atum (TM) kimi keçir və burada teurq-maqların qurban və magik rituallarla, göydə ruhlar dünyası yaratmalarından danışılır. Mətnlərə görə, firon Amon özünü Atum adlandıraraq, Gel şəhərində, minlərlə qurban, yəni teurqiya ritualları vasitəsilə kosmik İnsan-Allah yaradır. Dünyanın yaradılışının bu Geliopol (Gel şəhəri) variantına görə, dünya - bir-birini əvəzləyən yaranışlardan törəmişdir: “İlkin Nun (Naun) sularının ortasında təpəyə, adı – “hər şey” mənasını verən ali Atum (Atama) yüksəlmişdir. Atum öz-özündən Şu və Tefnut cütlüyünü yaradır və onlardan isə ikinci cütlük olan – Qeb və Nut, yəni Yer və Göy yaranır. Daha sonra Qeb və Nut: Osiris (Oziri), İsida, Set və Neftidanı yaradır. Beləliklə, ümumilikdə Atum adlanan “Enneadanın böyük doqquz Allahı” yaranır ki, buna “Ane şəhərində olan böyük doqquzluq” da deyirlər. Belə çıxır ki, Tövratda söhbət, maqların Gel şəhərində var etdiyi, doqquz yaradılışdan ibarət olan Adəm “dünya”sından gedir.

Tövrata görə, Adəm yarananda - dünyanın bir başından o biri başına qədər olmuşdu. Məşhur mühəddis, imam Buxariyə görə Adəmin boyu altmış dirsək (təxm. 30 metr) olmuşdur. Buxari Adəmi salamlaşma və cənnətlə əlaqələndirərək bildirir ki, cənnətə girən öz vücudu ilə Adəmi xatırladacaq. Başqa sözlə, “Salam əleyküm” rəmzi Adəmə və onun cənnətinə aiddir. Bilirik ki, Salam/İslam rəmzləri batinilərdə “İssi-Aləm” mənasında - göydəki “Aləmin ruhu” fikrini bildirir. “Əleyküm” rəmzi isə bu sufilərdə El-Qam, yəni qam-şamanlıqla yaradılmış El deməkdir. Buradakı Küm, yəni Qam rəmzi Kitabi Dədə Qorqudda Oğuz eli, qədim Misir mənbələrdə isə qədim Misirin digər adı kimi keçir. Fəzlullah Astarabadinin “Cavidannamə” əsərinə görə, Kəbə, Darüs-Səlam və Beytül-Muqəddəs - Adəmin bədənindədir. Mühiddin ibn Ərəbi görə isə “dünya” - Allahın kölgəsinin yerləşdiyi yerdir və mümkün varlığın təzahürüdür. Deməli, İslama görə Adəmin bədəni, göydə qam-şamanlıqla yaradılmış cənnətlə bağlıdır. “Adəm” rəmzinin yəhudi dilində “torpaq” mənasını verməsi isə o deməkdir ki, bu kosmik İnsan-Allahın bədəni həqiqətən də göydəki “torpaq” mənasında ruhlar dünyasıdır. Başqa sözlə, Adəmin bədəni elə qədim Misir yazılarındakı – Nut göylərində yaradılmış Qeb torpağıdır və biz bu Qeb torpağını – Qeyb aləmi kimi tanıyırıq.

Yazdıqlarımızdan belə çıxır ki, Babil qülləsinin tikilişi və Adəmin yaradılışı bir-biri ilə bağlıdırlar. Bu bağlılığa aydınlıq gətirmək üçün Assur-Şumer mənbələrinə müraciət edək. Bu məbələrdə Adəm/Atum rəmzi məşhur Etemenanki məbədinə aid edilir. Etemenanki (TM-NNK) rəmzi, rəmzlər dilində Atum (Adəm) və Nunki rəmzlərindən ibarətdir ki, buradakı Nunki (NNK) rəmzi bütün qədim ədəbiyyatlarda həm də Annunaki, Kinun, Kənan, Kün, Xanan, Hunn və s. kimi də keçir.

Şumer mifologiyasına görə, Marduk Allahı Tiamata, yəni ilkin materiyaya qalib gəldikdən sonra, onun bir hissəsini göy okeanı kimi, Allahlar vilayətindən ayırır. Bu okean, ondan su axmasın deyə, siyirtmə ilə bağlanmışdır. Dərya sularında Marduk, Etemenanki adlı Göy və Yerin təməl evini cəhənnəmin sinəsində elə tikir ki, onun başı göylərə çatır. Bu o deməkdir ki, başı göylərə çatan Etemenanki məbədi elə başı göylərə çatan Babil qülləsidir və bu məbədin göy hissəsi də Allahlar vilayətidir. Mənbələrdə Babil və Etemenanki məbədinin digər adı isə Eridu şəhər-məbədidir.

Allahlar vilayəti Şumer-Assur mənbələrində Tilmun/Dilmun, Tilos kimi də məlumdur və bu haqda məlumatları məşhur alim Devid Rol verir. O bildirir ki, qədim abidələrə görə, Dilmun - ölmüşlərin ruhlarının o dünyada xoşbəxtliyi daddığı yerdir. Burada dəfn olunmaq, insanın həyatı boyu Allahlara sadiqliyinin ən böyük mükafatıdır. Dilmun – Allahlar monastırı, Zaqros dağ təpələrinin arxasında, İran ərazisində - “Günəşin çıxdığı yerdə” yerləşir. Bu, “Ölməzlər ölkəsi” olmuşdur, oranın sakinləri nə xəstəlik, nə ölüm bilməzdilər. Başqa sözlə, Etemenanki və Babil qüllələrinin göylərində - Allahların Dilmun/Tilmun cənnəti yaradılmışdır və bura yalnız Allaha sadiq insanların ruhları düşə bilir.

İran ərazisində, “Günəşin çıxdığı yer” dedikdə - Şərq, yəni Albaniya nəzərdə tutulur. Alban mənbələrində, göydə yaradılmış bu cənnət – “səhra” kimi rəmzləndirilir. Tarixçi Arakel Təbrizliyə görə, Albaniyanın Sünik (Gel) şəhərində müqəddəs Atalar, ruhların əbədi yaşaması üçün “səhra” tikmişlər. Paronterlər (pir) öldükdə, adlarını və qiyafələrini dəyişərək, buraya - insan səsi eşidilməyən məkana köçürlər. Bu cənnəti Arakel - “mələklərin yaşadığı məskən və müqəddəs səhra” adlandırır.

Alban mənbələrindəki Sünik rəmzi ilə Babilin tikildiyi Sennaar rəmzinin kökü Sin (SN) rəmzidir. Misir dilində Sennaar sözü - SNQR kimi qeyd olunur ki, bu da “SNQ-R” rəmzidir. “SNQ” rəmzi isə batinilikdə Sünik (SNK) rəmzi ilə eynidir və bu rəmz bəzi mənbələrdə Sin, Süni, Sinay və s. kimi də yazılır. Başqa sözlə, Babilin tikildiyi Sennaar və yəhudilərin Sinay/Sion dağı elə Albaniyanın Süni/Sünik dağıdır və buradakı ilkin materiya səhrasında, yəni Nut göylərində Qeb cənnəti yaradılmışdır. Mənbələrindəki Sünik eli isə - Sisaka/Sisakan rəmzləri ilə bağlı olan Gel, Gelarküni elidir.

Bütün bunlar o deməkdir ki, Babil qülləsi, qədim Azərbaycanda - Albaniyada tikilmişdir. Digər tərəfdən, Adəmin yaranışı – Babil (Etemenanki, Eridu) məbədinin tikilişi ilə sıx bağlıdır və onunla eyni vaxtda var olmuşdur. Belə çıxır ki, yerdəki Babil tikilib qurtaranda, onun bənzəri mənasında olan Atum cənnəti də göydə var olmuşdur. Yeşaya peyğəmbərə görə, hər şeyi yaradan Allah - göyləri yaymış, torpağı sərmiş və öz qüdrəti ilə Edem (Adəm) cənnətini var etmişdir. Gürcü mənbələrində, Babil/Eridu məbədilə, onun göylərində yaradılan Adəm cənnətinin var olması - Sion (Süni/Sünik) məbədinin tikilişi kimi rəmzləndirilmişdir. Sumbat Davitisdze yazır ki, katalikos Samoelin (SML) zamanında Tbilisi sakinləri kilsə tikməyə başladılar ki, onun yarısını “bütün xalq” (orijinalda erlər/ərlər), digər yarısını isə hansısa bir qadın tikirdi”. Sufi-batinilərdə qadın rəmzi - ruhun və ilkin materiyanın rəmzidir. Başqa sözlə, Sion məbədini “hansısa bir qadının” tək tikməsi dedikdə, Amon Allahının ruhunun, göydə ilkin materiyadan cənnət yaratması nəzərdə tutulur.

Ən qədim mənbələrdə Edem, Tilmun/Dilmun cənnətinin bir adı da Tilos kimi keçir ki, sufi-batinilərdə Tilos və Tilmun rəmzlərinin kökündən Tala (TL) rəmzi dayanır. Bu rəmz isə Ata-Eli (TL) deməkdir. Batinilikdə Ata (“T”/”D”) rəmzi – Yaradıcı mənasında həm ilkin materiyaya və həm də insaniyyətlə bağlı hər şeyi yaradan Amon Allahına (Teo/Dea) aid edilir. El rəmzi isə müəyyən ərasi və bu ərazidə yaşayanlar mənasındadır. Deməli, mənbələrdə Tala, Elat və s. kimi birləşmiş “T” və “L” rəmzləri - Allaha və onun Elinə aid edilir. Bu mənada Tilos rəmzi Tala-İssi (Allahın ruhu), Tilmun rəmzi isə Tala-Amon, yəni “Amon Allahının Eli” fikrini ifadə edir. Belə çıxır ki, Tilmun cənnəti Amon Allahıın “bədənində” yaradılmışdır və Adəm də elə Amon Allahın göyləri tutmuş “bədənidir”.

El rəmzi qədim yəhudilərdə Allah mənasını verir və Tövratda Səlim şəhərinin Allahı kimi keçir. Səlim (SLM) rəmzi ilə eyni mənalı İslamda (SLM) El rəmzi - imam Əli kimi də məlumdur və ifrat şiələr də imam Əlini – Allah kimi qəbul edirlər. Məşhur sufi Mühiddin ibn Ərəbi “Din” rəmzini “El” adlandırır ki, bu da İslam (Səlim) dinin elə göydəki El, Vilayət mənasında olması deməkdir.

 Səlim rəmzi mənbələrdə Yerisəlim, Ur-Şalim kimi də yazılır ki, bu da qədim Qüds şəhəridir. Tarixçi M. Xorenatsiyə görə, Yerusəlim şəhəri tikilib qurtardıqdan sonra Gel adlandırıldı. Belə çıxır ki, əsl Yerusəlim (Səlim/İslam) şəhəri – Qüds, yəni Kadus eli olan Azərbaycanın Gel elində - Gelarkünidə (Sünik) yaradılmışdır və Allahın da göydəki El-i məhz burda var olmuşdur. Kadus/Kades rəmzi mənbələrdə həm Midiya ərazisi və həm də Xanaan torpağında dəhşətli səhradır ki, İsrail oğullarının qırx illik səyahəti bu Sin/Sinay dağının da daxil olduğu Faran səhrasında keçmişdir. Bura isə elə Süni/Sünik ərazisidir və Alban  mənbələrinə görə məhz burada müqəddəs Atalar cənnət “səhrası” yaratmışlar. Başqa sözlə, Adəm cənnəti məhz burada, ilkin materiya mənasında olan “səhra”dan yaradılmışdır.

Qədim Azərbaycan ərazisində Adəm (DM) rəmzi Mada (MD), yəni Midiya dövləti kimi məlumdur. Midiyanın (MD/DM) paytaxtı Ekbatan (KB-TN) sayılır və batinilərdə bu rəmz Qeb-Nut (QB-NT) mənasında - Nut göylərindəki Qeb torpağı deməkdir. Midiyanın altı tayfadan ibarət olması isə, onun altı (gün) zaman sürəsinə yaranmasına işarədir. Midiyanın arilər ölkəsi sayılması, burada ömürlərini davam etdirən ruhların, Ra günəş Allahının yolu ilə gedənlər (ərlər) anlamında olması deməkdir.

Gelarküni adındakı “Kün” rəmzi həm Allahın “Ol!” əmrini və həm də Etemenanki adındakı Nunki (Kinun/Kənan/Xanaan/Hunn) rəmzlərini bildirir. Tövratda Knun kimi keçən bu rəmz Alban mənbələrində Xunan kimi qeyd olunur. Xunanlılar isə mənbələrdə hunnlar kimi məlumdur. Hunnların türklər olması, onu deməyə əsas verir ki, Allahı (İlah yox!) və onun göydəki Atum/Edem cənnətini məhz türklər yaratmışdır. 

Türklərin Moyun Çor, Bilgə Xaqan, Gül-Təkin və s. abidələrində iddia edilir ki, Türk xaqanı Tolis – Tanrı tək Tanrı yaratmış və Tanrıda olmuş, oranı El etmiş müdrik xaqandır. Tolis rəmzinin Tilos rəmzi ilə eyniliyi onu deməyə əsas verir ki, qədim mənbələrdəki Tilos/Tilmun cənnəti məhz Azərbaycanın Talış dağlarındakı Gel Elində yaradılmışdır və bu cənnəti Gelarküninin Türk xanı var etmişdir.

Gelar rəmzi qədim Misir mənbələrində - “Gel şəhərinin Ra günəşi” fikrini ifadə edirdi. Türk mənbələrində Gelar (GLR) rəmzi – Erlik (RLK) kimi keçir və altayların inamına görə Erlik insanlara şamanlığı və qamlamanı öyrətmişdir. Uyğurların xaqanı sayılan Erlik - Türk dünyasında insan-öküz obrazında, ölülər dünyasının hökmdarı kimi çıxış edir. Erlik - ölüm şahlığında ali hakim, Demiurq, Demiurqun yaratdığı iblis və ya Demiurq tərəfində yaradılmış ilk canlı varlıq hesab edilir. Buddist rəvayətlərinə görə, Erlik - yüksək müqəddəslik səviyyəsinə çatmış və fövqaladə qüdrət qazanmış kahin olmuşdur. Başqa sözlə Erlik – qədim Misirin Amon Allahının, yəni Bəkdüz Əmənin obrazıdır. Qədim Uyğur abidəsində Erlik -  Tamu-Erlik adlandırılır ki, bu da Adəm-Erlik mənasındadır və Adəm/Atum rəmzinin Gel ərinə aid olması deməkdir.

Digər tərəfdən Gelar, yəni Gel-Ra rəmzi mənbələrdə Gelat (Xelat/Qalaad və s.) kimi də yazılır ki, bu da Gel-Ata, yəni Gel Allahı fikrini ifadə edir. Yazılanlara görə, II Nəsir əd-din Məhəmməd Sökmən Xelatı və digər çoxlu şəhərləri aldıqdan və “On iki şəhər”ə yiyələndikdən sonra özünü Şahi-Ərmən adlandırdı. “Ərmən” rəmzi sufi-batinilikdə Ra-Amon, İslamın isə Rəhman adlandırdığı Allahıdr. Sökmən şahın, Xelata və “On iki şəhər”ə yiyiələndikdən sonra özünü Şah-Ərmən adlandırması, batini mənada - firon Amonun ruhunun (Sökmən-Saxu Amon) göydə 12 hissədən ibarət ruhlar dünyasını (Qeyb aləmi) yaratması mənasındadır və bu yaradılış haqda Əflatun “Timey” əsərində geniş izah verir. Başqa sözlə, göydəki cənnəti Xelat/Gelat atabəgləri yaratmışlar. Quranda cənnətin - Xüld (XLD) cənnəti adlanmasıda da, onu Xelat  (XLT) atabəglərinin yaratması ilə bağlı olması deməkdir. Quranda bu cənnət İrəm bağına bənzədilir ki, bu də Gülüstani-İrəmin Azərbaycanın Gel elində var olması anlamındadır.

Digər tərəfdən, Gül-Təkin (GL-TKN) rəmzi sufilərdə həm də Gelat-Kün (GLT-KN) kimi oxunur ki, bu da elə Gelarkün (GLR-KN) rəmzinin digər yazılış formasıdır. Təkin (TKN) rəmzi isə batinilərdə Ötüken (TKN) rəmzi ilə eynidir. Ötüken şəhəri – türklərdə dünyanın mərkəzi və müqəddəs yeri sayılır. Bura - türklərin yer üzündə var olduğu və oradan dünyaya səpələndiyi şəhərdir. Bu isə o deməkdir ki, Gül-Təkin dedikdə - Gel-Ötüken nəzərdə tutulmalıdır və türklər məhz bu Gel şəhərində zühur etmiş və oradan dünyaya səpələnmişlər. Başqa sözlə, Ötüken elə Babil qalasının tikildiyi Gel Elidir.

Gel eli qədim Misirdə Aşağı və Yuxarı Gel-ə bölünürdü və burada Yuxarı Gel dedikdə, göydəki ruhlar dünyası, yəni cənnət, Aşağı Gel dedikdə isə Allahın yerdəki mülkü nəzərdə tutulurdu. Kitabi Dədə Qorqudda Aşağı Gel – Taş Oğuz, Yuxarı Gel isə İç Oğuz kimi qeyd olunur və bu haqda biz “Assuriya – qədim Azərbaycan ölkəsidir” adlı məqalədə geniş izah vermişik. Türk mənbələrində, cənnət mənasında olan İç Oğuz – İç Gel mənasında Çigil kimi məlumdur. Bartolda görə, türk qeneoloji rəvayətlərdə əvvəllər Oğuz adı yox, Çigil, yəni İç Gel adı mövcud olmuşdu. Mətnlərdə - “Talas ətrafında yaşayan çigillər” dedikdə də, Talış dağlarında yaşayan İç Oğuz bəyləri nəzərdə tutulmalıdır.

Mənbələrə görə, çigillər karlukların bir qolu hesab olunur ki, karluk rəmzi də batinilikdə Qor-İlahi, yəni Qor-Allahı mənasında “Qor fironlarının yolu ilə gedən” deməkdir. Məşhur alim Devid Rola görə, Misiri fəth etmiş Qor yolu ilə gedən Xuş (Kuş) və Misraim (Masri) tayfaları - Mesopotamiyanın Eridu şəhərindən olan böyük qəhrəmanlardır. Başqa sözlə, karluklar elə Eridu, yəni Babil, Etemenankini tikmiş ən qədim xalqdır. Bu “Qor yolu ilə gedənlər” mənbələrdə “Ya-Qor” mənasında Uyğur da adlanırlar. Uyğur xaqanlığını idarə edən nəsil mənbələrdə Yağlakar, yəni “Ya-Gel-Qor” kimi məlumdur və bu nəsilə “İoloqe”, “Yoloqe” rəmzləri əlavə edilirdi ki, bu da “Ya-İlahi” deməkdir. “İlahi” rəmzi batinilikdə El-Hu deməkdir və bu rəmz mənbələrdə Hu-El, Xel, Gel, Uluq, Elik və s. kimi də yazılır. Eyni mənalı İliğ rəmzi Bumın (Ba-Amon) xaqana aid edilirdi. Başqa sözlə, Allahın “dünya” yaratdığı Gel Eli elə, İlahdan, ilkin materiyadan (İlahi od, dirilik suyu və s.) yaradılmış El-dir.

Məlumdur ki, karlukların şahlar nəsli – Kul-İrkin adlanırdı. Kul-İrkin (KLRKN) rəmzi ilə eyni mənalı Cəlairqan/Jalayrqan (CLRQN/JLRQN) rəmzləri də Gelarküni (GLRKN) rəmzinin digər yazılış formasıdır. Mətnələrə görə, karluq şahlarının titulu “baq”, “yabqu”, yəni “bəg”, “ya-bəg” olmuşdur və bu da onların müqəddəslər nəsli olması ilə bağlıdır. Biz, sufizmin Bəqa (bəg) səviyyəsinə çatmış mürşidlərin Allaha qovuşaraq, İlahla vəhdətə nail olmasını yazmışıq. İran mənbələrində karluq xalqının adı, çin mənbələrindəki kimi “Xallux” kimi yazılırdı. Xallux rəmzi - Xel (Gel) və İlax (İlah) rəmzindən yaranmışdır ki, bu da Gel elindən olan İlah (Allah) deməkdir. Xel və İlax rəmzləri mənbələrdə Gel və Leq kimi də yazılır və yunan mənbələri bu skif tayfalarını, albanlarla amazonkalar arasında yerləşdirirlər. Mətnlərə görə, gellər - şərqi karluklardır və alimlərin çoxu gelləri və “qolulu” tayfalarını karluk hesab edirlər. Çinlilər də Xalluxu - qolulu, kolulu adlandırırlar ki, bu rəmz də Xulul/Xəlil/Qalil/Cəlil rəmzidir. Xulul rəmzi İslamda ittihad - “birləşmə”, “axma”, “tökmə” və s. rəmzləndirilir. İttihad - insani və İlahi mahiyyətlərin birləşməsi mənasındadır ki, bu da sufizmin “bəqa” (bəglik məqamı) səviyyəsində mümkün olur. Bu zaman insan - İlahi mahiyyət olan ilkin materiya ilə vəhdətə nail olur və sufi birdəfəlik İlahla, yəni ilkin materiya ilə birləşir. Deməli, Xallux/Xulul/Qolelu/Qaliley və s. rəmzləri - insani və İlahi mahiyyətlərin birləşməsi, ilkin materiyanın insan bədəninə axıb-tökülməsi, yəni insanın Allaha çevrilməsi deməkdir. Başqa sözlə, Yabqu və Xallux tayfası - Bəg və Xulul mənasında İlahla, ilkin materiya ilə vəhdət təşkil edən Allahın törəmələridir. Biz bu İlahi nəsli mənbələrdən Misir, Assur və s. Allahlar nəsli kimi tanıyırıq.

Rəvayətə görə, Xallux – “Doqquz-oğuz” (Tuquzquz) ölkəsinə keçəndən sonra Yabaqu (Yabqu/Ya-Bəg), onun tayfası isə Yabaqu-xallux adlanmağa başlandı. Doqquz-oğuz rəmzi, qədim Misir yazılarında “Enneadanın doqquz Allahı” mənasında, kosmik-insan olan Atum Allahını təşkil edən doqquzluğa işarədir. Bu isə o deməkdir ki, xallux-karluqlar – doqquz yaranış mərhələsini keçib, Atuma (Yabqu/Boq/Baqa) - Allaha çevrilmiş İlahi nəslidir.

Bartold yazır ki, karluklar arasında karluk-labanlar, yəni albanlar da vardı və İssık-Göl ətrafındakı bütün yerlər karluk və cigillərə məxsus idi. Burada İssık-Göl (SSK-GL) dedikdə, Alban mənbələrindəki Sisaka-Gel (SSK-GL) rəmzləri nəzərdə tutulur ki, bura da elə Sünik-Gelarkünidir. Bahəddin Ögələ görə, sakların (sisaka) vətəni İssık-Göl və Tanrı dağları idi. Digər yerlərdə Tanrı dağları, Barkalın yanındakı  Cilen (Gilan-Gel) dağıdır. Lakin “Barkalın müqəddəs dağı” həm də qədim Misir Allahı olan Napatlı Amonun “Qızıl Opet” adlanan məbədinin yerləşdiyi dağdır. Əgər nəzərə alsaq ki, Strabona görə Nifatu/Napat və Zaqr dağları Albaniya dağıdır, anlayarıq ki, Amon Allahının “Qızıl Opet” adlanan sirli məbədi elə Babil/Etemenanki/Eridu məbədidir və bu məbəd məhz Sisaka–Gel elində tikilmişdir. Buradakı göl rəmzi isə, digər mənbələrdə okean, dəniz və s. kimi də rəmzləndirilir və göydə - ilkin materiya, dirilik suyu anlamında cənnətin yarandığı mühitin mahiyyətini bildirir.

İbn Xordadbehin yazıdığına görə, Tuquzquz şahının, yəni Yabqunun – yüksəklikdə qurulmuş və yüz nəfər tutan qızıl çadırı olmuşdur və buradakı türk torpaqları ilə yaxınlıqda zındıqlar və oda tapınan maqlar da olmuşlar. Maqlar - Midiya xalqı olan mar-amoreylərdir və bu ərazidəki çadır da Tövratdakı Vəhy Çadırıdır (Skiniya/Sisakan) ki, bu da Musa peyğəmbərin ilkin materiyadan (dirilik suyu) yaratdığı göy çadırı anlamındadır. Vəhy çadırı var olandan sonra, Musa peyğəmbər yəhudiləri bu Xanaan torpağına köçürür və bura da elə Knun/Kün/Nunki, yəni Etemenanki məbədinin göylərində yaradılmış cənnətdir.  

Xanaan rəmzi sufizmdə hunn rəmzi ilə eyni mənalıdır. Mətnlərdə hunlar Tala və İçu hunlarına bölünür ki, bu da Talış dağlarındakı Taş və İç Oğuz hunları deməkdir. Bahəddin Ögələ görə, əsrin əvvəlində Allah dağında yeni hunn dövləti yarandı. Yapon alimi Matsuda Hsiaoya görə, bu ölkənin hüdudları Çu vadisindən Talasa qədər uzanırdı. Başqa sözlə, Allah dağı elə - Talış dağı, Tala (TL) hunları isə buradakı Altay (LT) hunlarıdır. Bu isə o deməkdir ki, mənbələrdəki Altay rəmzi altında Azərbaycanın Talış dağları və onun ərazisi nəzərdə tutulur. Yazılanlara görə, Talas şəhəri onunla tanınmışdır ki, karlukların Yabqusu burada yaşamış və burada da “Altayın hökmranı” elan olunmuşdur. Belə çıxır ki, Altay dağlarında yaradılmış GöyTürk xaqanlığı elə - Talış/Tolis dağlarının göylərində yaradılmış Tilos/Tilmun cənnətidir. Özünü “Altayın hökmranı” adlandıran karlukların yabqusu (bəgi) isə - Özünü Şah Ərmən (Ra-Amon) elan etmiş Atabəg Sökməndir (Bəkdüz Əmən).   

Qeyd etmək lazımdır ki, Xaqan/Hakan rəmzi Haq rəmzindən yaranmışdır və Hak/Heka rəmzi qədim Misirdə - Atum Allahının oğlu, İlahi qüdrət, maqiya və s. mənalarını verirdi. Başqa sözlə, GöyTürk xaqanlığı – Talış dağlarının göylərində, magiya ilə yaradılmış İlahi İç Oğuz Elidir. Talış/Tilos (TLŞ/TLS) rəmzlərinin, Atlantların yaşadığı Atlas (TLS) dağının adı ilə eyni rəmzlə qeyd olunması onu deməyə əsas verir ki, qədim mənbələrdəki Atlantida ölkəsi elə Göytürk xaqanlığı - göydəki Qeb/Qeyb cənnətidir.

Türk mənbələrində Türk Eli – yerin və göyün yaranmasından sonra Türk xanının yaratdığı dövlət mənasında göstərilir. Gül-Təkinin şərəfinə yazılmış böyük abidə bu sözlərlə başlanır: “Yuxarıda mavi Göy, aşağıda qonur torpaq yaradılan zaman, onların arasında insan (mətn. Kişi) oğlu yaradıldı. İnsan oğlunun üzərində əcdadım Bumın-xaqan İstemi-xaqan oturdular. Oturarkən türk millətinin Elini, Törəsini var etmiş, yaratmışlar”. Buradan görünür ki, yer-göy yaradılandan sonra, onların arasında İnsan oğlu mənasında Adəm yaradılır və Adəmin “üzərinə” Bumın xaqan (sonra İstemi xaqan) “oturur”. Bumın rəmzi sufi-batinilərdə Ba-Amon mənasında izah olunur ki, burada Ba – qədim Misirdə insan ruhunun ilkin materiyaya qovuşması və sufinin tərikə yolu ilə bəqa səviyyəsinə çatmasını bildirir. İslamda Bəsmələ, yəni “Bismillah Rəhmani Rəhim” mənasında – “Ba Allahı – Ra-Amonun və Ra-Qamın ruhudur” deməkdir ki, burada Rəhman (Bumın) əvvəldə gələn, Rəhim (İstemi-İssiAtum) isə axırda gələn Allahı bildirir. Deməli, İnsan oğlu adlandırılan Adəmin üzərində Bumının “oturması”, Amonun Ba ruhunun – Adəmin ruhuna çevrilməsi deməkdir. Qədim Misir yazılarında Bumın xaqanın Adəmlə birləşməsi - Amon ruhunun Ra günəş diski ilə birləşib, “İlahi bədənin, onu yaradanla qovuşması” kimi yazılır. Quranda bu birləşmə - “Rəhmanın (Ra-Amon) Ərşə hakim olması” kimi rəmzləndirilir ki, buradakı Ərş rəmzi – Aşur/Assur/Osiris mənasındadır.

Mənbələrdə Asar/Osiris rəmzi türklərə aid edilərək “Türk Sir budun” kimi yazılır və buradakı “budun” rəmzi Midiya tayfasından olan Budinə işarədir. Batinilərdə “budun” rəmzi “Beyti-Nun” kimi açılır ki, bu da həm ilkin Nun “sularındakı” və həm də Ane şəhərindəki Beyt (Allah Evi) deməkdir. Deməli, Türk Sir budunu dedikdə, “türklərin göydəki Beytinin Asar/Osiris əhli”, yəni İç Oğuz bəyləri nəzərdə tutulmalıdır. “Sir” rəmzi digər yerdə “Tukuz-Quz” adlanır ki, bu da Asar/Osiris (Azəri) şahlığının elə “Enneadanın böyük doqquz Allahı”, yəni Atum (Adəm) cənnəti mənasında “Asar/Osirisin ruhlar dünyası” deməkdir.

Türk abidələrində türklər - sağ, sol və dibdə duran bəglərə bölünür. Sağda - şad-apıt bəgləri, solda - tarxan və əmr gözləyənlər, dibdə isə xas bəglər dururlar. Sufi-batinilərdə sağ tərəf – göyləri, orada yaradılmış ruhlar dünyasını bildirir. Şad rəmzi Tövratda El Allahına aid edilərək El-Şadday (Sadday) kimi yazılır və “qüdrətli Allah” mənasını verir. Dilimizdəki “seyid” sözü də bu rəmzin bir variantıdır. Apıt rəmzi isə türklərin əcdadı sayılan Yafətin adıdır və qədim Misir mənbələrində bu rəmz Pta/Ptah (Fateh) kimi yazılır. Deməli, şad-apıt bəgləri dedikdə - göylərdə, yəni İç Oğuzda yaşayan və İlahla vəhdətə nail olmuş qüdrətli Yafət nəsli nəzərdə tutulur ki, bunlar da məhz Babil qülləsini tikmiş ilk varlıqlardır. Mənbələrdə - “Mənim şərqdə Türk adlı Ordum var” deyəndə Allah, göydəki Qeyb aləmində (İç Oğuzda) ölümsüzlük qazanmış bu ilk İlahi varlıqları nəzərdə tutur. Solda duran əmr sahibləri, Allahın mülkündəki Türk bəgləri, dibdə oturan xas bəglər dedikdə isə, Muğanın Qis/Kiş məbədi ərazisinin bəgləri nəzərdə tutulur. Qədim Misirdə Maqan kimi keçən Muğan rəmzi, Türk abidələrində Xesi torpağının hunn şahzadəsi olan Muğan kimi qeyd olunur ki, mənbələrə görə Bumın və İstemi xaqanın Aşina boyu məhz bu Muğan şahzadəsinə tabe olmuşdur. Batinilərdə Xesi/Xas rəmzi Oğuz rəmzi ilə eyni mənalıdır və Xaosu, yəni ilkin materiyanı bildirir. Gül-Təkin abidəsində “İnsan oğlu” sözü - “Kişi oğlu” rəmzləri ilə verilir ki, bu da “Xas (Kiş) Gel”, yəni Gel elindəki Xaosu, ilkin materiyanı bildirir. Başqa sözlə, İnsan oğlu – Gel elinin göylərində maqlar (Muğan) tərəfindən, maqiya ilə yaradılmışdır və s.

Bütün bunlar o deməkdir ki, qədim yazılar rəmzlərlə yazılmışdır və bunların hamısında söhbət – Allahın Talış dağlarında yaratdığı Adəm və onun bənzəri kimi yaradılmış müqəddəslər nəslindən gedir. Allah və Onun yaratdıqları ilə bağlı olan bu sirli hadisə, bütün qədim ədəbiyyatlarda müxtəlif dillərdə, müxtəlif formada rəmzləndirilmişdir ki, insanlar da sirləri bilmədiyi üçün, bunlar haqda ayrıca danışırlar. Biz, bir neçə mətnə batini izah verməklə, qədim kitablarda söhbətin nədən getdiyinə ümumi işıq saldiq və hələ Əflatunun, Filonun, Upanişadaların, Quranın və s. mətnləri haqda geniş məlumat verə bilmədik. Bütün qədim ədəbiyyatların batini mənalarının açılışı isə bizə, Rəhman Allahın yaratdığı və yaradılışı tamamlayacağı işlər haqqında tam məlumat verəcəkdi. Təəssüf ki, insanlar bu haqda heç vaxt geniş məlumata malik olmayacaqlar və bu sirr həmişə gizli qalacaq.

Bütün bunlar haqda daha geniş məlumatlar, təkzibolunmaz faktlar və mənbələr, müəllifi olduğum “Batini-Quran” kitabında və çoxsaylı məqalələrimizdə verilmişdir.

                                                                             Firudin Gilar Bəg

                                                                             Sadıq Gilarbəyli

Gürcüstan – Azəri Elidir!

Bu yaxınlarda Gürcüstanla sərhəddə baş vermiş qarşıdurma, bizim torpağımıza göz tikənlərin daha birini üzə çıxardı. Məlum oldu ki, əzəli torpaqlarımıza, gürcü adlanan toplumun da iddiası varmış. Əsli, kökü haqqında heç bir məlumatı olmayan bu toplum, ölkəmizin, onların çətin dövründə  etdiyi köməyə baxmayaraq, ehtiyatla da olsa torpaq iddialarını dilə gətirməyə başlamışlar. Təəssüflər olsun ki, tariximizə cavabdeh olanlar, onlara layiqli cavab verə bilmədilər və bu məsələni övladlarımıza buraxdılar. Tarixçilərin susması, onların, gürcü mənbələrində yazılanları birbaşa qəbul etməsi ilə bağlıdır. Bu mənbələrdə yazılanların əsl mənasını dərk etməyən alimlər, birbaşa mənanı əsas götürərək, orada yazılanların, indi özünü gürcü adlandıran xalqa aid olmasını hesab edirlər. Əslində isə gürcü, erməni, rus, fars və s. mənbələri və ümumiyyətlə bütün qədim yazılar rəmzlərlə yazılmışdır və bilavasitə Allaha və onun seçilmişlərinə aiddir. Qədim müdriklərin məntiqində, adi insanları heyvani qüvvələr idarə etdiyindən, onlar mənbələrdə qeyd olunmağa layiq görülmürlər. Bu məqalədə biz, gürcü adlanan toplumun “tarixinə” aid bəzi faktlara sufi-batini məntiqi ilə nəzər salacağıq.

Kitab və məqalələrimizdə biz yazdıq ki, bu dünyada bir kosmik hadisə baş vermişdir və bütün yazılar da məhz bu hadisədən yazır. Məhz bu hadisə baş verdikdən sonra Allah, ilk insanların dilini 70 dilə parçalayıb, onları dünyaya səpələmişdi. Bu hadisə isə, Azərbaycanın qədim Gel elində, Allahın - Adəmi və onun üçün ikinci dünya olan cənnəti yaratması hadisəsidir. Azərbaycan pir-bəglərinin ölümdən sonra, öz ruhlarının ikinci  həyatlarını qazanması üçün, göydə yaratdıqları bu ruhlar dünyası mənbələrdə - İç Oğuz, Göy Türk xaqanlığı, Asar/Osiris/Azər şahlığı, Xüld cənnəti və s. adlandırılır.

Batini-Quran kitabında biz, bütün qədim ədəbiyyatın məhz Azərbaycanda yaradılmış Adəmə və onun cənnətinə aid olmasını çox saylı faktlarla və elmi sübutlarla göstərmişik. Qədim Misir və s. mətnlərində Gel şəhəri (Geliopol) adlanan bu ərazi, erməni mənbələrində Gelarküni kimi keçir və bütün Alban, Ermənistan, Gürcüstan, Azərbaycan tarixi məhz bu ərazi ilə bağlıdır. Erməni mənbələrində Gelarküni adlanan bu Gel eli, həm də Sünik (Süni/Sinay/Sion) dağının ərasizidir ki, sisaka/saklar nəsli buranın göylərində Sisakan (Tövrat. Skiniya) adlanan cənnət “çadırı” yaratmışlar. Tarixçi M. Xorenatsi, Allahın yerdəki bu Mülkünün hökmdarını - Baqarat nəsli adlandırır ki, şahların başına tac qoymaq səlahiyyəti məhz onlara verilmişdir. Erməni mənbələrində Gelarküni adlanan Gel eli, gürcü mənbələrində Klarceti kimi, buranın Baqarat nəsli isə Baqrat kimi keçir. Gürcü mənbələrində baqrationluq - Allahın insana İlahi vergisi sayılır. Başqa sözlə, baqration elə - sufizmin bəqa səviyyəsində İlahla vəhdətə nail olmuş bəg deməkdir. Bu tacqoyan baqrationlar nəslinin hamısı Davud (Daud) peyğəmbərin yəhudi nəsli sayılır ki, bildiyimiz kimi əsl yəhudilər - Xəzər/Azər türk bəgləridirlər.

Baqarat rəmzi – Bəg-Arat mənasındadır və bu da Aratta/Eridu bəgi deməkdir. Qədim mənbələrdə Babil məbədinin digər adı olan Eridu (RD) - gürcü mənbələrində Ereti (RT) kimi qeyd olunur və araşdırıcılara görə, Ereti, Sainqilo, Albaniya, Alvaniyanın qədim coğrafi adları sinonimlərdir. Lakin Sainqilo - qədim Manna (Mat Manna - Midiya) ərazisindəki Sanqi-ulli vilayətidir ki, bu rəmzə “Bit Sanqibutu” formasında da rast gəlinir. Batinilərdə Sainqilo rəmzinin Sünik-Eli mənasını verməsi onu göstərir ki, Ereti, yəni Eridu – Albaniyanın müxtəlif adlarından biridir və o bilavasitə Gelarkünidə yerləşir. Eridu məbədi, Gürcüstanda, Tao-da yerləşən İşxan qala və monastırı kimi məlumdur ki, bu da elə Sisaka bəglərinin Sisakan (Skiniya - Vəhy Çadırı) İlahi elidir.

Mənbələrə görə, Samsxe-Klarcetidə atabəglik olmuşdur. Gürcü mənbələrinə görə, atabəg - şah (Allah mənasında) mülkünün ikinci adamı deməkdir və “saatabaqo” kimi qeyd olunur ki, bu da batinilərdə seyid-bəg, yəni Türk şad-bəgləri mənasındadır. Qədim Misir yazılarında ölkə başçısı Xeka/Xak/Hak (Xaqan mənasında), yəni Haq – Allah, onun qulları isə baka adlanır ki, bu da bəg deməkdir. Gürcü mənbələrində Haq/Xaq rəmzi – Qax, Kax, Kaxeti və s. kimi məlumdur. Mənbələrdə Gürcüstanın ilk şahı III Baqrat “abxazların, kartvellərin, erlərin və kaxların şahı” titulunu daşıyırdı ki, buradakı “kaxların” şahı dedikdə Haqların, yəni Misir Allahları olan Asar, yəni Osiris nəsli nəzərdə tutulur. Gürcülərdə Bokauli (Bəg-Eli) sözü - müəyyən ərazidə əmr icra edən deməkdir ki, bu da bizlərdə “Elin bəgi” anlamını doğruldur. Onların bir-birinə müraciət kimi işlətdikləri “batono” sözü isə türklərin “budun” (budin/batin) rəmzidir. Belə çıxır ki, saatabaqo, yəni atabəg dedikdə - Türk şad-bəglərin budunu nəzərdə tutulmalıdır.

Sufilərdə “Ata” rəmzi – Allah mənasını verən Teo/Dea rəmzidir ki, gürcü mənbələrində bu rəmz Tao kimi qalmışdır və mətnlərdə Klarcetiyə adi edilərək, Tao-Klarceti kimi yazılır. Klarceti rəmzi, Gilar-kuti mənasında Gel ərlərinin, Mesopotamiyanın – şahlığı göydən endirilmiş kutilər (xuda) nəsli olmasını bildirir. Qədim zamanlarda Tao-Klarceti -  Gürcüstanın maarif, incəsənət mərkəzi olmuşdur və oranı “Gürcülərin Sinayı” adlandırmışlar. Burada Sinay dedikdə Süni, yəni Sünik nəzərdə tutulmalıdır ki, bu da elə Alban mənbələrindəki Gelarküni elidir. Başqa sözlə, Gelarküni elə Klarcetidir. Samsxe-Klarcetidəki Cakeli evinin sahibi atabəglər olmuşlar ki, Cakeli rəmzi türk mənbələrindəki “Çigil”, yəni “İç Gel” rəmzidir.

Gel rəmzi İmeretidə kafedral caminin, monastrın yerləşdiyi “Gelati” adında qalmışdır. İmereti (MRT) rəmzi ən qədim mənbələrdə Mar-Tu (MR-T) kimi məlumdur və bu da şumerlərin mar-amoreylərə (akkad.amurru) verdiyi addır. Mar ölkəsi isə bildiyimiz kimi Midiyadır. Qədim Misir yazılarında da eyni mənalı Maryut (MRT) rəmzi – Amit rəmzinə, yəni Midiyaya aid edilir və bu rəmz qədim Misirin digər adı olan Ta-Meri (T-MR) rəmzi ilə eynidir. Gürcüstanın Kartli ərazisində Qupta (QPT) adlı qalası olmuşdur ki, bu da elə Yeqipet (QPT), yəni Misir ölkəsi deməkdir. Bu isə onu deməyə əsas verir ki, İmereti - elə qədim Misirdə yuxarı Gel adlanan İç Oğuz ərazisidir.

Lakin Gelati rəmzi gürcü mətnlərində həm də Xelat kimi yazılır və mənbələrə görə, gürcü çarlarının qəbrləri Xelatda yerləşir. Biz bilirik ki, Xelat/Xilat – Azərbaycan atabəglər ailəsinin malikanəsidir və məhz burada Məhəmməd Sökmən şah özünü Şahi-Ərmən elan etmişdir. Xilat/Xelatın Azərbaycan və Gürcüstan atabəglər ailələrinin malikanələri olmaları, ərmənşahlar nəsli sayılması və həm də gürcü çarlarının qəbirlərinin burada yerləşməsi, bu ərazinin elə Allahın “Dünya” yaratdığı Gel eli olması deməkdir. Qədim Misir yazılarında atabəg, yəni bəglərin atası dedikdə – bütün Allahların Atası sayılan Ra-Amon (Rəhman) Allah nəzərdə tutulurdu. Başqa sözlə, Xelat – Rəhman Allahın atabəglər ailəsnin malikanəsidir.

İmeretinin paytaxtı Kutaisi olmuşdur ki, batinilərdə Kutaisi rəmzi (KTS)  Kadus/Kades/Kadeş (KDS/KDŞ) rəmzləri ilə eynidir. Deməli, İmeretinin Kutaisi şəhəri dedikdə - qədim Misirin Kadeş şahlığı nəzərdə tutulmalıdır və bura həm də yəhudilərin Kades-Varni cənnəti və Midiyanın Kadus elidir.

Ümumiyyətlə, mənbələrdə Gürcüstan – Sakartvelo, yəni kartvellər ölkəsi adlanır ki, bu da Kartli vilayəti deməkdir. Mətnlərdə Kartli - Yuxarı və Aşağı hissələrə bölünür. Erməni mənbələrində Gürcüstan – “Yuxarı ölkə” mənasında Vrastan/Virk kimi qeyd olunur və bu da onu deməyə əsas verir ki, əsl Gürcüstan məhz Yuxarı Kartli ölkəsidir.

Kartli rəmzi sufi-batinilərdə Kart-Eli deməkdir. Kart (KRT) rəmzi ən qədim mənbələrdə Kartu/Kardu/Kuret/Kirat/Qord/Uqarit və s. kimi yazılır və şəhərə, el-obaya, cinlərə, tayfalara və s. aid edilir. Alimlərə görə, Van gölü ətrafında yerləşən Korduen və ya Qorduen adlanan dağlıq vilayət - Suriya mənbələrində Bet-Kardu kimi göstərilir. Bu isə o deməkdir ki, Kart eli bilavasitə Beytlə, yəni Allahın göydəki eli ilə bağlıdır. Sebeos, bənzər Qrat (QRT) rəmzini müqəddəs Qrat oduna aid edir və Atrpatakan ölkəsində yerləşdirir. Qədim şahlar, Atəş adlandırılan bu Qrat İlahi odu həmişə “özləri ilə gəzdirərmişlər”. Bu isə onu bildiri ki, Kart eli dedikdə - İlahi oddan yaradılmış göydəki ruhlar Evi, ruhlar dünyası nəzərdə tutulmalıdır. Quranda bu Beyt – İbrahim peyğəmbər üçün İlahi oddan yaradılmış Evdir ki, sonradan - Allaha və axirət gününə inananlara müxtəlif meyvələrdən ruzi verən cənnət ölkəsinə çevrilmişdir. Deməli, Kartli dedikdə - Oğuz bəglərinin teurqiya vasitəsi ilə İlahi oddan, yəni ilkin materiyadan göydə yaratdıqları İç Oğuz eli - ruhlar dünyası olan cənnət nəzərdə tutulur.

Gürcüstan rəmzi ərəb-fars mənbələrində Gürcan və ya Gürzan kimi səslənir. Latın dilində isə bu rəmz Qeorqiya (Georgiya) kimi qeyd olunur və bu da müqəddəs Qeorqinin Gürcüstanı himayə etməsi ilə əlaqələndirilir. Mətnlərə görə, orta əsrlərdə Gürcüstanda müqəddəs Qeorqinin 365 məbədi olmuşdur. Sufi-batinilərdə 365 rəmzi bir ili bildirir ki, bu da qədim Misir və İsmailiyyə fəlsəfəsində göydəki Duat (Daud/Dədə) dünyasının (cənnətin) yaradılış müddəti anlamındadır.

 Mənbələrdə Georgi - əjdahanı öldürən atlı rəmzində göstərilir ki, bu emblem Moskva şəhərinə və Avropa şahzadələr nəslinin möhürlərinə xarakterikdir. Son dövr araşdırmalardan çıxan nəticəyə görə isə, müqəddəs Qeorqi və Perseyin, Çingiz xanın, Qorqud Atanın, Xızırın, müqəddəs Yaroslavın, Yuri Dolqorukinin və s. obrazları eynidir. Kopt yazılarında müqəddəs Georginin əjdaha ilə mübarizəsi - Qədim Misir yazılarındakı Qorla Set mübarizəsinin xristian variantı kimi təqdim olunur. Bu isə o deməkdir ki, Qeorqi rəmzi qədim Misirdəki Qor Allahının rəmzidir. Qor rəmzi Gürcüstanda Quriy knyazlığı kimi məlumdur ki, bu ərazi də İmereti şahlığına daxil olmuşdur. Qədim Misir yazılarında Qor/Xor Allahı -  “Bakı Xoru”, “Bakının ağası Xor”, “Bakı ölkəsinin hakimi olan Xor”, “Xor Buxen” və s. kimi qeyd olunurdu və bu da Qor/Xor rəmzinin bilavasitə “bəg” rəmzi ilə, yəni sufizmin Bəqa səviyyəsində yaradılmış dünya ilə əlaqəsindən xəbər verir. Qor rəmzi qədim Misir və digər mənbələrdə Qoris/Xoris kimi də yazılır və “Bekxoris” formasında yenə də “bəg” rəmzinə aid edilir. Gürcüstan və ətraf ərazilərdə Qoris rəmzi ilə eyni mənalı Qoroz/Eqrisi rəmzlərinin olması, onu deməyə əsas verir ki, qədim mənbələrdə gürcü deyəndə Qor yoli ilə gedən müqəddəslər nəzərdə tutulurdu.

Lakin Qeorqi/Qeorgi rəmzləri, ərəblər dövründə Qürcü/Gürcü rəmzinə çevrildi. Bu rəmz sufilərdə Qareci rəmzi ilə eynidir. Başqa sözlə, Qareci elə gürcü deməkdir. Digər tərəfdən Qareci (Q-RC) rəmzi batinilərdə - “Ağa-Qor”mənasını verən Qacar (Q-CR) rəmzi ilə də eyni mənalıdır ki, bu da əsl Qareci/Qürcülərin məhz Qacar şahlarının nəsli olması deməkdir. Qacarların – Cəlair, yəni Gelarküni/Klarceti nəsli olması isə onu deməyə əsas verir ki, əsl gürcülər məhz Azəri türklərinin Qacar şahlarının törəmələridir.

Dövrümüzün məşhur alimi Devid Rol, Qor yoluyla gedənlərdən yazarkən qeyd edir ki, qədim Misir mətnlərində xüsusi olaraq Pati nəslindən danışılır və bu zümrənin bütün nümayəndələri İri-Patu adlanırdı. Hələ ilk piramida mətnlərində Pat – Qor Allahının yerdəki təcəssümü olan fironla assosiasiya olunurdu. Özünün, Qor fironlarının nəslindən olmasını sübut edən hər bir insan ən yüksək vəzifələr tuturdu. İri-Pati rəmzi qədim Misirdə Ra və Pta Allahlarını bildirirdi. Amon Allahına aid edilən alqışların birində Amon, Ra və Pta (Ptah) Allahları – bütün Allahların mahiyyəti mənasında qeyd olunur. Deməli, Qor yoluyla gedənlər elə İri-Pati nəslidir ki, onlar bütün qədim Misir Allahlarının mahiyyətidirlər. İri-Pati rəmzi (R-PT) bizlərə Ər-İapet (R-PT), yəni Ər-Yafət kimi məlumdur. M. Xorenatsi, M. Kalankatuatsi və s. tarixçilər Ər-Yafət rəmzini Yafət-Ərən kimi qeyd edirlər və bildirirlər ki, Yafət-Ərən əsilli Sisaka nəslindən bir nəfərə Alban (Alu) dağları və sahələri vərəsəliklə verilmişdir. Əgər nəzərə alsaq ki, Albaniya həm də Eretinin, Sainqilonun, yəni Gürcüstanın digər adıdır, onda - əsl gürcülərin, yəni Qor yoli ilə gedənlərin də məhz Gelarküni/Klarceti atabəgləri olması fikri ilə razılaşarıq. Gürcüstan da bu Xilat atabəglərinə vərəsəliklə əbədi verilmişdir. Başqa sözlə, bu gün Gürcüstan adlanan ölkənin avtoxon əhalisi məhz Azəri türk bəgləridir.

Biz, Batini-Quran kitabında Ermənistan, Gürcüstan, Rusiya, İran və s. bütün dünya tarixinə aid mənbələri araşdırıb, orada yazılanların məhz bir ərazi ilə bağlı olduğunu elmi sübut etmişik. Yazdıqlarımızdan çıxan nəticəyə görə, Azəri türklərinin (Aşuri tarqum) rəmzlər dilində yazılmış Tövrat kitabı - Babil qülləsi tikiləndən sonra 70 dilə bölünmüşdür. Sonradan 70 dildə verilmiş bütün mətnlər də Babildə baş vermiş kosmik hadisədən danışır. Başqa sözlə, Tövrat və bütün mənbələr rəmzlərlə yazılmışdır və bu rəmzləri açan, bütün yazıların bir hadisəyə həsr olunmasını sübut edən bir kitab var ki, bu da Batini-Quran kitabıdır. Elmi dildə desək, Tövrat – kodlaşdırılmış, Batini-Quran isə kodları açan kitabdir. Bu kitab 2008-ci ildə yazılmışdır və bu gün dünyada, qədim sirləri aça bilən yeganə kitabdır. Biz bu kitabda – bütün qədim dünya ədəbiyyatının məhz Azərbaycanda baş vermiş kosmik hadisədən yazmasını, bütün yazıların məhz Azəri türk bəglərinə aid olmasını çoxlu fakt və elmi sübutlarla isbat etmişik.

Təəssüflər olsun ki, alimlərimiz Batini-Quran kitabını dərk etdikləri halda, indiyə kimi susurlar. Bununla da, dünya xalqlarının bizim torpaqlarımıza, mədəni sərvətlərimizə sahib çıxmalarına rəvac verirlər. Bu, alimlərimizin – öz elinə, xalqına, ölkəsinə qarşı böyük haqsızlığıdır. Lakin əsl dəhşət isə odur ki, Azəri eli həm də Ra-Amon Allahın elidir. Kitabi Dədə Qorqudda, Allah obrazında olan Qazan xan bildirir ki, “əsir gedən eldə mənim də anam gedir”. Bu isə o deməkdir ki, Azərbaycan – Göydə “dünya” yaratmış Ra-Amon Allahın Ana vətənidir. Buna görə də, Əhdi-Ətiqdə Allah Xilata (Qalaad) – Mənim Xilatım, Öz seçilmişlərimə isə “Siz  Mənimsiz” demişdir. Başqa sözlə, alimlərimizin, ziyalılarımızın həqiqətləri bilərəkdən gizlətməsi, Allaha qarşı böyük günahıdır.  Müqəddəs Quran kitabımız da bildirir ki, “Haqqa nahaq don geydirməyin, Haqqı bilərəkdən gizlətməyin”.

Son dövrdə erməni faşistlərinin, Allahın “Mənim” adlandırdığı Ailəsinə, ana-bacılarımıza verdiyi işgəncələr onu deməyə əsas verir ki, Ra-Amon Allahın namusu ləkələnmişdir. Allah da bütün müqəddəs kitablarda axirət məhkəməsində, bunun əvəzində dünyanın üçdə biri qədər insanı məhv edəcəyini açıq bildirmişdir. Başqa sözlə, Qısqanc Ərin Öz namusunu təmizləməsi qisası çox ağır olacaqdır.

                                                 Firudin Gilar Bəg

Şərab içmiş Şah Xətai - Sirrullahdır

                                                     

Bu gün elm, texnikanın inkişafı və informasiyaların çoxluğu, insanlara - qəbul olunmuş məntiqə yenidən, son məlumatlar da nəzərə almaqla baxılması zərurətini yaratmışdır. Əhalinin və eyni zamanda elm ocaqlarının da çoxalması, qədim yazıların, mənbələrin və faktların da müasir məntiqlə araşdırılmasına şərait yaratmışdır. Məntiqlə, araşdırmalar çoxaldıqca sirlər, qaranlıq məqamlar üzə çıxmalı və hər şey aydınlaşmalı idi. Lakin bunun tam əksi baş verdi. İnsanların, müqəddəs kitablar kimi yanaşdığı Tövrat, İncil, Quran və s. kitablardakı məntiqsizlik və izahı olmayan absurd faktlar, qədim yazıların məntiqinə şübhə yaratdı. Bu gün artıq din xadimləri özləri, min illər  müqəddəs saydığımız kitabları tənqid etməyə başlamışlar. Riyazi təfəkkürə malik hər bir insan da, qəbul olunmuş bu məntiqin tənqidinə haqq qazandırmalı olur. Çünki həqiqətən də yazıların birbaşa mənası cəfəngiyyatdan başqa bir şey deyildir. Bəs onda həqiqət hardadır və onu necə dərk etmək olar? Qədim yazılarda nədən danışılır? Niyə əcdadlarımız “mənasız” kitabları müqəddəs adlandırmışlar? Bütün bu suallara cavab tapmaq üçün, mütləq ilk mənbələrə müraciət edib, onları yazanların məntiqini, fəlsəfəsini dərk etməyə çalışmaq lazımdır.

Yəhudi müdriklərinə görə, Allah dünyanı yaradanda Tövrat kitabına baxırmış və biz də  ən qədim mənbə kimi Tövrat kitabına müraciət edəcəyik. Çünki, Tövrat - dünyanın yaradılmasından da əvvəl mövcud olmuşdur. Biz kitab və məqalələrimizdə göstərmişik ki, bütün qədim yazılarda “dünya” dedikdə, yaşadığımız fiziki dünya yox, qədim Misir mətnlərində Ra-Amon adlandırılan Allahın göydə yaratdığı ruhlar dünyasından gedir. Tövratda, bu “dünya”nın yaradılışı həm də Babil qülləsinin tikilişi kimi təqdim olunur ki, məhz bu tikilişdən sonra Allah, onu tikənlərin dillərini dəyişib, onları dünyaya səpələmişdi. Deməli, insanların dillərinə görə xalqlara, etnik qruplara və s. bölünməsi səhvdir. Bu dünyada bir xalq olmuşdur ki, onlar da sirli Babil qülləsini tikdikdən sonra, dünyaya səpələnərək müxtəlif dillərdə danışmağa başlamışlar. Belə olan halda qarşıya sual çıxır ki, bəs nəyə görə, xalqların çoxu bir-birindən üstün olduqlarını iddia edirlər. Bu sualın cavabını da yenə Tövratda axtaraq.

 Tövrata görə, Allah iki növ insan yaratmışdır ki, bunlar da Allahın obrazı ilə əvvəl yaradılmış Göy insanı və təşkil olunmuş Yer insanıdır. Obraza uyğun yaradılan Göy insanı ölümsüz, yer insanı isə ölümlüdür. Bunlar haqda - “Allah – türkləri, onlar isə insanı yaratdılar” adlı məqalədə geniş məlumat verilmişdir. Belə çıxır ki, əslində iki növ insan yaradılmışdır və dillərə görə insanların xalqlara, qruplara bölünməsi böyük yanlışlıqdır. Yəhudi fəlsəfəsində bu iki növ insan arasında çox böyük fərq qoyulur. Özlərini, Allahın seçilmişləri, yəni Göy insanı hesab edən yəhudilərə görə, adi insanlar dərindən düşünmə qabiliyyətindən məhrumdurlar və ona görə də müqəddəs yazıları heç vaxt dərk edə bilməzlər. Erməni mənbələri də bildirir ki, bütün müqəddəs yazılar yalnız “seçilmişlər” adlanan yəhudilərə, yəni Xəzər Türk bəglərinə aiddir. Adi insanlar isə nifrətə layiq olduqları üçün yazılarda qeyd olunmağa layiq deyillər. Başqa sözlə, adi insanların qədim yazılara heç bir aidiyyəti yoxdur və buna görə də onlar bu yazıları dərk edə bilməzlər. Bu ənənə Hind fəlsəfəsində daha kəskin ifadə edilir və bildirilir ki, qədim yazıları yalnız saklar nəsli olan şahlar dərk edə bilərlər. Mənbələri araşdıran alimlər bu məntiqli yazılara çox rast gəlirlər. Assur-Babil ədəbiyyatını yazan kahinlər, mətndə tez-tez bu ifadəni təkrarlayırdılar: “Yalnız xəbərdarı sən bununla tanış edə bilərsən, xəbərdar olmayanlar bunları bilməməlidir!”. Başqa sözlə, İlahi sirlər – kamillər nəsli olan Göy insanı nəsli üçündür, yer insanı bunları bilməməlidir.

Quranda qədim məntiq daha açıq ifadə olunur. Burada da insanlar iki yerə ayrılır ki, bu da Allahın hamıdan üstün yaratdığı İsrail oğulları və adi insanlardır. Qurana görə, Allah İsrail oğullarını - elmlərinə görə aləmlərdən, dərəcələrə görə bir-birindən üstün tutmuş, yerdə onları varislər etmiş, onlara kitab, müdriklik, peyğəmbərlik və pak nemətlərdən ruzi vermişdir. Bu o deməkdir ki, bütün kitablar - Göy insanı adlandırılan və  Allahın obrazı ilə yaradılan əsl İsrail (Asar/Azər-El) oğullarına aiddir. Adi insanların qədim mənbələrə heç bir aidiyyəti yoxdur və onlar, bu mənbələrdə yazılanları mürşidsiz heç vaxt dərk edə bilməzlər. Bu məqalədə biz, “şərab” rəmzinin sufi-batini mənada nə demək olduğunu hamı üçün aydınlaşdırmağa çalışacağıq. Bildirmək istəyirik ki, şərab rəmzi batinilərdə çox dərin mənalar verir və ehtimal ki, şox insanlar ilkin materiyanın qanunlarını bilmədikləri üçün bu rəmzi anlamacaqlar. Hər halda biz öz tərəfimizdən “şərab” rəmzinin elmi izahını verəcəyik.

                                                          

Məşhur sufi alimi Bəyazid Bistami şərabı sufizmlə əlaqələndirərək yazır: “Sufizmin toxumu Adəmin zamanında əkilmiş, Nuhun zamanında cücərti vermiş, İbrahimin zamanında çiçək açmış, bəhrəsi Musanın zamanında əmələ gəlmiş, İsanın (Xrist) zamanında yetişmiş, Məhəmmədin zamanında isə təmiz şərab əmələ gəlmişdir”. Bilirik ki, şərab qaldıqca keyfiyyəti yüksəlir. Başqa sözlə, Adəmin zamanında toxum halında olan sufizm, Məhəmmədin zamanında keyfiyyətli “içkiyə” çevrilmişdir və bu “işki”nin hesabına peyğəmbər – sufizmin ən kamil səviyyəsi olan Bəqa – İlahla vəhdət səviyyəsinə çatmışdır. Digər tərəfdən, buradakı 6 mərhələ, sufizmin tərikə yolunu bildirir ki, bu da “dünya”nı altı günə yaratmış və yeddinci gün dincələn Allaha aiddir. Başqa sözlə, sufizm - Allahın yaradılış elmidir və bu elm Adəmdən başlanır. Biz də bu elmi tam dərk etmək üçün, Adəm haqqındakı məlumatları araşdırmalı və orada toxum halında olam sufizmin, yəni üzümün rolunu dərk etməyə çalışmalıyıq.

 Adəm rəmzi ən qədim Misir mənbələrində Atum/Atam kimi keçir. Bu mənbələrdə şərabın tərkibi olan üzüm və üzüm suyu haqqında xüsusi danışılır. Bexdetdən olan Qor və qanadlı disk haqqındakı rəvayətdə, Ra (Ra-Amon) - Bexdetli Qora deyir: “Sən üzümü suya atdın, ondan axan və onda sənin ürəyin əmələ gəldi” və ona görə də Bexdetli Qorun suları (kanal) bu günə qədər [üzüm suyu] adlanır. Və Bexdetli Qor dedi: “Ey Ra get, sənin torpağında uzanmış öz düşmənlərinə bax”: bundan sonra əlahəzrət Ra yola düşdü, onunla Aştertet (Aştoret) ilahəsi də var idi, və o yerə yıxılmış düşmənləri gördü və onlar hamısı bağlanmışdı. Və Ra Bexdetli Qora dedi: “Bu yerdə həyat şirindir”, və ona görə də Bexdetli Qorun sarayı “Şirin həyat” adlanır”. Və Ra Tota dedi: “Mənim düşmənlərimə [burada divan tutulmuşdur]”: ona görə də bu yer indiyə qədər Teb adlanır (Е. А. Уоллис Бадж, «Египетская книга мёртвых», М-СПб., Ексмо, 2005, səh.92). Buradakı üzüm suyu rəmzi, ilkin materiyanı özünə tabe etmiş Amon Allahının keçirdiyi ritualla bağlıdır. Belə ki, firon/pir Amon, qırmızı üzüm dənəsini öz ürəyi (formasına görə) adlandırmış və onu suya atmışdır. Suya düşmüş üzüm, suyu qırmızı rəngə boyamışdır. Qırmızı su isə artıq qanla eyni mənalıdır və rituallarda qan rəmzini əvəz edir. Bu ritualın keçirildiyi zaman mantralar oxunur və Amonun ürəyi və sözü ilə, onun kəsdiyi qurbanların ruhu göy üzünü bürüyür. Qırmzı göy isə artıq, Amon Allahının ürəyindəki fikri və sözü vasitəsi ilə kosmik İnsan-Allah olan Atuma (Adəmə) çevrilir. Deməli, burada düşmənə qalib gəlmək – göyləri üzüm suyu, yəni qurban qanı vasitəsi ilə özünə tabe etmək deməkdir.

                                                        

Bu ritualda – firon Amon, özünü ilkin Nun suları ilə eyniləşdirən Ptah (Fateh anlamında) adlandırır və onun adından çıxış edir. Məşhur misirşünas alim C. Uilson bu haqda yazır: “Ptah, böyükdür; O – doqquz Allahın ürəyi və dilidir… hansı ki, Allahları mayalandırmışdır… (nə isə) Atum (Adəm) obrazında ürəkdə təcəssüm etmiş və dildə təcəssüm etmişdir”. Beləcə Atum düşünülmüş və yaradılmışdır. Heç nədən yaradıcı Allah, Atum ideyası əmələ gəlmişdir. İdeya Tanrı dünyasının “ürəyində meydana gəlmişdir”: bu ürək və ağıl Ptah özüdür”; sonra ideya Tanrı dünyasının “dilində yaranmışdır”; bu dil və nitq Ptah özü olmuşdur. Atum - obrazında ürəkdə yaranmış və dildə yaranmışdır” (Г. Франкфорт, Г. А. Франкфорт, Дж. Уилсон, Т. Якобсен, «В преддверии философии», М., 1984, səh.67,68). Deməli, üzümü öz ürəyi adlandıran Amon, ürəyində düşünülmüş “dünya”nı yaratmaq üçün, qurbanlar kəsmiş və qurbanların ruhlarını öz “ürəyindəki dünyaya doldurmuşdur”. Qan rəmzi Tövrata görə, ruh mənasındadır və burada açıq yazılır ki, “qan ruhdur” və “bədənin ruhu – qandadır”. Suya atılmış ürək rəmzli qırmızı üzüm, suyu necə qırmızı rəngə boyayırsa, Amon Allahının qurbanlarının ruhu da (qan rəmzində) ilkin materiyanı eləcə qurbanın ruhuna boyamışdır (üfüqün qızartısı) və bütöv bu qarışıq sanki Amonun ürəyi rəmzində (Pta) bədəninə çevrilir. Belə çıxır ki, mətndəki “sən üzümü suya atdın, ondan axan və onda sənin ürəyin əmələ gəldi” ifadəsi, ilkin sularda (efirdə) əmələ gələn Amon Allahının ürəyinin rəmzidir ki, bundan sonra ilkin materiya Amonun ürəyi rəmzində ona tabe olur. Mətndəki Bexdetli Qorun sarayının Teb adlandırılması, Göydəki bu ruhlar dünyasının eyni zamanda Osirisin dənizə atıldığı Teb qutusu və Beyt rəmzindədir. Bu Teb Beytinin (Qorun sarayı) “Şirin həyat” adlanması da, bu ritual zamanı göydə var olmuş cənnətdə yaşayışın şirin olması anlamındadır. Tövratda bu yaradılış haqda yazılır: “Qoy işıq olsun!” Və işıq oldu. Allah işığı qaranlıqdan ayırdı və bundan sonra sular birləşdi və torpaq əmələ gəldi və s. Başqa sözlə, pir Amon göydə cənnət torpağı yaratmaq üçün üzüm rəmzindən istifadə etmişdir.

                                           

Eyni mənalı digər qədim Misir yazısında, yenilməz, möhür gözləyən evin gözətçisi Nu (Nu-Osiris) deyir: “Mən Nun Allahından yaranmış İlahi Ra ruhuyam: O İlahi ruh ki, Allah özüdür… Mən Nun Allahıyam, şərin gücü məni məhv edə bilməz. Mən ilkin materiyanın ilk doğulmuşuyam, yəni İlahi Ruhuyam, hansı ki ölməz Allahların ruhlarına bərabərdir və mənim öz bədənim əbədilikdir. Mənim simam – ölməzlikdir, illərin hökmdarıdır və əbədilik hökmranıdır. [Mən] Göyün ən yüksək sərhəddində yaşayan zülməti yaradanam, [hansını ki] mən sevirəm və mən onun sərhədlərinə çatıram. Mən ayağa durub gedirəm, mən öz üzümümün sahibinə çevrilirəm, mən [yerlə Göyü] ayıran Göy okeanını üzüb keçirəm, mən ayaqlarıma yaxınlaşan, hər iki əlin hökmdarı tərəfinə göndərilən qurdları məhv edirəm. Mənim ruhum – ölümsüzlüyün ruhlar Ruhudur və mənim öz bədənim əbədilikdir. Mən İlahi ucaldılmış varlığam, Tabu torpağının  hökmdarıyam. “Mən şəhərdəki oğlan uşağı və sahədəki yeniyetməyəm” - və mənim adım budur: “kim ki, parçalanmağa məruz qalmamışdır” - budur mənim adım. Mən Nun Allahını yaratmış o dünyada yaşayan Ruham: mənim yumurtanı sındırdıb çıxdığım yer kənar adamlardan gizlidir və mənim yumurtamın çatı yoxdur…” (Е. А. Уоллис Бадж, «Египетская книга мёртвых», М-СПб., Ексмо, 2005, səh.489-490). Bu mətndə artıq başqa Allahdan danışılır ki, bu da axirətdə gəlməli olan Qor Allahıdır. Bütün qədim yazlarda iki Allahdan – Əvvəldə gələn Günəş Allahı Ra-Amondan və Axırda bu Günəş Allahının yerinə gələcək Ay Allahı olan Qordan, yəni Mehdidən danışılır. Gizlində olan Qor Allahının – öz üzümünün sahibinə çevrilməsi, göydə əvvəldə yaradılmış bütün hər şeyin ona verilməsi anlamındadır.

Bu mətnlər onu göstərir ki, firon Amon, göyləri özünə tabe edərkən rəmz kimi üzümdən, üzüm suyundan istifadə etmişdir və üzüm suyu - rəmzlər elmində qanı əvəz edə bilən simvoldur. Bütün bu yaradılışdan sonra, göylər “qana bulaşır” və artıq, qanın digər rəmzi olan üzüm suyu mənasında Amona tabe olur. Qədim Misir mətnləri ilə desək, Amon göyləri – qanlı Nut göyünə çevirir və orada Qeb adlanan ruhlar torpağını, ruhlar beytini yaradır. Qanla yaradılmış bu ruhlar dünyası Kitabi Dədə Qorqudda Qanlı Oğuz eli adlanır.

Qədim Misir mənbəsindəki sitatda yazılırdı ki, - “Ptah, böyükdür; O – doqquz Allahın ürəyi və dilidir”. Burada doqquz Allah dedikdə Doqquz Oğuz ölkəsi nəzərdə tutulur ki, bu da Oğuz elinin - Amonun ürəyində tutduğu və sözü ilə yaranması deməkdir. Kitabi Dədə Qorqudda bəglər – “Qanlı Oğuz bəgləri”, sular – “qanlı-qanlı sular”, Oğuz elinin ordusu isə “Qan alaca ordu” adlandırılır. Bu isə o deməkdir ki, Amon Allahının yaratdığı Qeb beyti elə qanla yaradılmış İç Oğuz elidir.

Bütün bunlar isə o deməkdir ki, yaradılışda üzüm rəmzindən istifadə edilmişdir ki, bu da firon Amonun ürəyinin rəmzidir. Sufizmdə ürək çox dərin mənalar verir ki, bunun əsası - sufinin getdiyi tərikə yolu ilə bağlıdır. Bəyazid Bistaminin yuxarıdakı misalında, sufizmin axirətə qədər olan altı mərhələsi göstərilir ki, bu da – Allahın altı günə yaratdığı və yeddinci gün dincəldiyi mərhələdir. Bu isə o deməkdir ki, Məhəmmədin dövrü həm də axırda gələcək Allahın kamilləşmə mərhələsidir. Başqa sözlə, Adəmin yaradılışıdan axirətə qədər olan mərhələ sufizmin tərikə (TRK) yolu, yəni tarixdir (TRX). Tarix sözü də məhz bu mənada axirətdə gələcək Allahın kamilləşmə mərhələsidir. İngilislər tarix sözünü His-Story kimi yazırlar ki, bu da “O kişinin tarixi” anlamında Allaha aiddir. Belə çıxır ki, axirətdə gələcək Mehdi, tərikənin yeddi mərhələsini keçərək tam kamilləşəcək və bunula da yaradılış təkrarlanacaq və yeni Adəm yaranacaq. Bu kamilləşmə həm də pir Amonun, sufizmin tərikə yolunun yeddi mərhələsini keçib, ilkin materiya ilə vəhdəti və onun Allaha çevrilməsi yoludur.

Məhşur sufi mistiki Bəhaullanın “Yeddi vadi” kitabında, firon/pir Amonun göylərə, ilkin materiyaya səyahətı yeddi mərhələdir ki, bəziləri bunu yeddi vadi, bəziləri isə yeddi şəhər adlandırır. Birinci – dözümlülük vadisi olan “Axtarış vadisi”dir. İkinci – İlaha məhəbbət alovuna  bürünmə vadisi olan “Məhəbbət vadisi”dir. Allahın “Yar” olduğu mürid bu pilləkəni keçəndən sonra “Dərketmə vadisi”nə daxil olur ki, burada onun “daxili gözü” (ruhunun bəsirət gözü) açılır və o bu “gözlə” yaradılışın sirlərini dərk etməyə başlayır. Sufizmdə “gözünü yum ki, görəsən” deyimi, onların məhz ruhun gözü ilə görməsi mənasındadır. Buranı keçən səyyah “Qovuşma vadisi”nə daxil olur və o Allahın gözü ilə görür, qulağı ilə eşidir. O “dostunun” (Allahın) məbədgahına daxil olub istəkli sirdaş kimi çadırı öz sevgilisi (Allahla) ilə bölür. Beşinci vadi “Məmnunluq vadisi”dir ki, burada səyyah daxili və zahiri gözü ilə hər şeyin daxilini, xaricini dərk edir. Buranı keçən səyyah “Təəccüb vadisi” olan böyüklük okeanına daxil olur və hər an onun təəcübü artır. Nəhayət, səyyah – “Əsl miskinlik və tam yox olma vadisi”nə qədəm qoyur. Bu “mənzildə”, yəni pillədə şəxsiyət tam yoxa çıxır və Allah dərgahına qədəm qoyur. Bu tam yox olma “mənzilində”, səyahətçiyə təsir edən bütün şeylər yox olur və əbədiyyət üfüqündə qaranlıqdan İlahi Sifət qalxır. Ən yüksək mərhələyə çatıb, qüdrətli pilləkənə yaxınlaşanda və Sevgilini görəndə hər şey yaddan çıxır. Bu şəhərdə artıq insanı İlahi şəfəq öz ağuşuna alır. Bu vadi “Mahmud məqamı” (Məhəmməd) adlanır. Kim ki, Göylə vəhdət səviyyəsinə qalxıb Kamil Həqiqət dənizinə yüksəlir, bu şəhərə pərəstiş edir – bu isə Allahda həyat pilləsidir – sirlərə agah olana ən son dayanacaq və sevənlərin son vətənidir. Lakin sirli okeanın faniləri üçün bu pillə ürəkdəki dayağın birinci qapılarıdır, yəni insanın, ürək şəhərinə ilk girişidir: ürək isə dörd vəziyyətdən yaranmışdır və s. Digər tərəfdən – “Əsil miskinlik və tam yox olma vadisi” özlüyündə iki fazadan – fəna (itirilmə) və bəqa (bəg), yəni əbədi mövcudluqdan ibarətdir ki, bəqa fazasında mürid artıq Allahla vəhdətə nail olur.

                                                        

Bütün bunlar o deməkdir ki, firon Amon məhz sufizmin tərikə yolu ilə İlahla vəhdətə nail olmuş və Ra-Amon Allahına çevrilmişdir. Lakin bu eyni zamanda onu bildirir ki, Məhəmmədin zamanında da Axırda gələcək Allah – sufizmin tərikə yolunu keçib, Allahla vəhdətə nail olacaq. Başqa sözlə, Məhəmməd burada elə Axırda gələcək Mehdi rolunda göstərilir. Batini şiələri isə axırda gələcək Allah rolunda imam Əlini görürlər.

Ən qədim mənbələrə görə, yaradılış zamanı iki Günəş Allahı yaradılmışdır ki, bunun biri Ra-Amon Allahı, digəri isə axirətdə gələcək Ay Allahıdır. Qədim Misir yazılarında Ay Allahı – Gecə Günəşi adlandırılır. Mətnlərə görə bu Allah, yaradılışından sonra ruhlar dünyasında axirətə qədər qalmış və axirətdə zühur etməlidir. İslam bu Allahı – Qeybə çəkilmiş imam kimi göstərir ki, bu da məna etibarilə eynidir. Bu haqda – “Qurana görə axirətdə Allah gələcək” adlı məqalədə geniş məlumat verilib (bax.  http://gilarbek.blogspot.com/2014/01/qurana-gor-axirtd-allah-glck.html).

Digər tərəfdən, “Əsl miskinlik və tam yox olma vadisi”ndə şəxsiyət tam yoxa çıxır və insan özündə olmur, hər yerdə Yarını – Allahını görür. Sufilər insanın bu vəziyyətini, şərab içmiş insana bənzədirlər və rəmz kimi qəbul etmişlər. Bu isə o deməkdir ki, sufilərdə “şərab içmək” - sufinin ekstatik durumunu, onun qamlıq vəziyyətində ilkin materiyaya qovuşmasını bildirir ki, bu da ən ali müdriklik hesab olunur. Məhz bu mənada Bəyazid Bistami, Məhəmmədin zamanında, sufizmin Bəqa səviyyəsinə yüksəlmiş və İlahi sirləri bilən Mehdini həm də yüksək keyfiyyətli şərab rəmzində qeyd edir.

Yazdıqlarımızdan belə çıxır ki, Adəmin dövründəki sufizm toxumu elə pir Amonun ürəyidir və məhz o öz “ürəyində” – “ürəklər şəhəri yaradıb”, magiya, teurqiya yolu ilə bu “şəhəri” göylərə “daşımışdır”. Cənnətin bu yaradılışı zamanı, göylərdə təbii “axan” ilkin materiya, yəni dirilik suyu – insan forması alıb Adəmə çevrilmişdir. Belə çıxır ki, şərab təkcə kamilliyin deyil, həm də dirilik suyunun rəmzidir. Qədim mənbələrdə “Qraal camı” dedikdə də məhz dirilik suyu doldurulmuş cam nəzərdə tutulur. Qədim Misir təsvirlərində, ruhlar dünyası mənasında olan həyat ağacından, ilkin materiyanın rəmzi olan qadının insanlara dirilik suyu verməsi təsvir olunur.  Göydəki ruhlar dünyasının digər rəmzi olan dünya ağacı da ilkin materiyadan yarandığı üçün, mətn və rəsmlərdə dirilik suyu ilə əlaqələndirilir. Qədim Misir rəsmlərində, dünya ağacı həmdə qadın İlahəsi kimi göstərilir ki, o ölülərə yeməli şeylər verir. Digər rəsmlərdə, firon əncirinin arasında olan İlahə, üzüm tənəklərinin yarpaqları arasındakı Osirislə eyniləşdirilir və yunan mifologiyasında bu obraz Dionisə uyğun gəlir. Dionis isə üzümçülük Allahıdır və onun digər adları isə Baxus (Bəqa-İssi) və Vakhdır ki, bu da sufinin ekstatik durumu, yəni Bəqa səviyyəsini bildirir. Dionisin şərabı qurbangahdan axırdı və insanlar onu içərək, Allahın güçündən istifadə edirdilər. Şərabın qurbangahdan axması, onun rəmzi mənada olması deməkdir. Tövrata görə, qurbangahda mütəmadi tökülən qurbanların qanı hesabına burada möcüzəvi surətdə müqəddəs İlahi od yanmağa başlamışdı və belə çıxır ki, şərab rəmzi də bu müqəddəs odun, yəni ilkin materiyanın rəmzlərindəndir. Quran görə, cənnətdə mömin adamlar üçün  şərab çayı axır ki, bu da dirilik suyu anlamındadır.

                                            

Əhdi-Cədiddə şərab dolu qədəh – İsanın “qanı” adlanır və yeni bağlanmış Əhdi bildirirdi. Bu kitabda İsa – üzümlük, Onun Atası isə üzümlüyün sahibi adlandırılır.  Əhdi-Ətiqdə üzümlük əsasən İsrailə aid edilir. Mattanın İncilində isə İsa deyir ki, bundan sonra, Atamın şahlığının yeni şərabından icməyənə qədər, bu şərabdan içməyəcəyəm. Bu isə o deməkdir ki, şərab burada həqiqətən də ilkin materiya, yəni dirilik suyu anlamındadır. İsa isə, axirətdə insanlarla bağlayacaq yeni müqavilənin və yeni “dünya”nın sahibidir. Bildiyimiz kimi, Qalileyanın Kana şəhərində İsa peyğəmbər suyu şəraba çevirmişdir. Suyun şəraba çevrilməsi rəmzi Bəyazid Bistaminin qeyd etdiyi sufizm toxumunun şəraba dönməsi anlamındadır ki, bu da İsanın da Məhəmməd peyğəmbər obrazında axirətdə gələn Mehdi rolunda olması deməkdir.

Yazdıqlarımızdan belə çlxlr ki, qədim mənbələrdə, yalnız yəhudilərin bildikləri İlahi sirr, Türk bəglərinin əcdadı olan pir Əmənin, sufizmin tərikə yolu vasitəsi ilə – Ra-Amon, yəni Rəhman Allaha çevrilməsidir. Şah İsmail Xətai -

“Həqiqət bir gizli sirdir, aça bilirsən gəl bəri.

Küfr içində iman vardır, seçə bilirsən gəl bəri”  dedikdə, məhz bu İlahi sirri nəzərdə tutur. Şah Babamız -

“Yer yox ikən, göy yox ikən, ta əzəldən var idim,

Gövhərin yekdanəsindən irəli pərgar idim.

Gövhəri ağ eylədim, tutdu cahanı sərbəsər,

Yeri-göyü, ərşi-kürsi yaradan səttar idim”, dedikdə isə özünün “dünya” yaradılmamışdan var olmasını qeyd edir ki, bu da onun İlah obrazında göstərilməsi anlamındadır. Belə çıxır ki, Şah İsmail Xətai – axırətdə gələcək Allahın obrazıdır. Çünki sufilər Allah deyəndə - Əvvəldə gələn Rəhmanı və Axırda gələcək Rəhimi, yəni Mehdini nəzərdə tuturlar. Batinilərdə Rəhim rəmzi – Ra-Qam, Qam-Ər/Qəmər mənasındadır ki, bu da axirətdə Ra günəş Allahının yerinə keçəcək Ay Allahı deməkdir.

                                                  

Zeynalabidin Əli Əbdi Bəyin “Təkamilətül-Əxbər” adlı əsərinə görə də, axirətdə haqq-ədaləti bərpa etməli olan Mehdi Sahib əz-zəman - Şah İsmail Xətaidir və o eyni zamanda “peyğəmbərlərin möhürüdür” (xətmi-ənbiya). Əbdi Bəy yazır: “Rumlu, şamlu və zülqədər tayfalarından olan sufilər və ğazilərin dəstələri Rum və Şam ölkələrindən, Misir və Diyarbəkr diyarlarından axışıb (İsmailin düşərgəsinə) gəldilər. Buradan hər yana, Əlahəzrətin ayağa qalxmasını gözləyənləri yola çağıran əmrlər göndərilmişdi: bu hərəkat Sahib-zamanın zühur etməsinin başlanğıcı oldu”. Bu isə o deməkdir ki, Şah İsmail Xətainin obrazı – axirətdə gələcək Mehdinin obrazıdır. Mehdi Sahib-Zaman isə hələ zühur etməmişdir. Xətainin şərab içməsi də, Onun müdrikliyinin ən ali səviyyədə olması və Allahla vəhdətə nail olması anlamındadır. Şah İsmailin on dörd yaşda hakimiyyətə gəlməsi və on dörd eli birləşdirməsi isə – axirətdə, on dörd hissəyə parçalanmış Asar/Osiris/Azər Allahının bədəninin birləşməsi və dirilməsi rəmzindədir. İlkin materiyada parçalanmış bu Atum (Adəm) Allahının bədəninin birləşməsi və Onun dirilməsi İezekiil peyğəmbərin kitabında qeyd olunur və s.

Bütün bunlar haqda daha geniş məlumatlar, təkzibolunmaz faktlar və mənbələr, Batini-Quran kitabında və məqalələrimizdə verilmişdir.

                                                                    Firudin Gilar Bəg

                                                                    Tahir Əmiraslanov