Oğuz Xaqan – xristianların Allahıdır

Qədim dünyanın ən sirli obrazlarından biri də Oğuz Xaqan obrazıdır. Türklərin əcdadı sayılan Oğuz Xaqan dastanlarda göylərlə və göydən düşmüş İlahi nurla əlaqələndirilir. Oğuzun Taş Oğuzda möhtəşəm qurban mərasimi keçirib, ruhlarından göydə çadır (İç Oğuzu) yaratması – Tövratdakı, göydən İlahi od gətirib, ondan “Vəhy çadırı” quran Musa peyğəmbərlə eynilik təşkil etməsi deməkdir. Bütün bunlara  mən, “Batini-Quran” kitabımda və məqalələrimdə, mənbə və sübutlarla elmi izah vermişəm. Bu məqalədə isə Oğuzun, xristianlıqla əlaqəsinə və s. faktlatra aydınlıq gətirəcəm.

Hər şeydən əvvəl onu qeyd edim ki, Oğuz (ĞZ) rəmzi qədin Misir mənbələrdə “KZ” kimi yazılırdı və “həyat enerjisi”, yəni İlah, ilkin materiya mənasında qeyd olunurdu. Yunan mifologiyasında Oğuz rəmzi “Xaos” kimi qeyd olunur və ilkin materiyanın təbii, hələ “açılmamış” vəziyyətini bildirir. Oğuzun keçirdiyi rituallardan sonra isə Xaos açılır və göylərdə El, yəni “Dünya” – Göytürk xaqanlığı (İş Oğuz) yaranır. Türk mənbələrində göydə yaradılmış bu El həm də “Doqquz Oğuz” ölkəsi adlanır ki, qədim Misirdə bu rəmz – “Enneadanın Doqquz Allahı” kimi keçir və kosmik İnsan-Allah olan Atumu (Adəm) bildirir. Başqa sözlə, “Doqquz Oğuz” ölkəsi elə qədim Misirin Atum Allahıdır və onun “bədəni” də göyləri tutmuş kosmik varlıqdır. Şumer mənbələrində bu Allah - “Luqal” kimi keçir ki, bu da islamın “Allah” rəmzi ilə eyni mənalıdır. Belə çıxır ki, Oğuzun obrazı elə İslamın “Allah”, qədim mənbələrdə isə, yer kürəsini öz “bədəni” ilə əhatə etmiş böyük İnsan-Allah obrazında olan Atum Allahının obrazıdır.

Qədim Misir mənbələrində, firon (pir) Amonun Gel şəhərində (Geliopol) “Dünya” yaratması geniş təsvir olunur. Türk mənbələrində Gel şəhərində yaradılmış bu Doqquz Oğuz ölkəsi Xallux (Xel/Gel-İlax/İlah) bəglərinə aid edilir. Rəvayətə görə, Xallux – “Doqquz Oğuz” (tuquzquz) ölkəsinə keçəndən sonra Yabaku, onun tayfası isə Yabaqu-Xallux adlanmağa başlandı (В.В.Бартольд, Сочинения, VIII cild, M.,1973, səh. 42). “Yabaku” rəmzi qədim dilçilikdə və sufizmdə “Ya-Bəg” mənasında sufizmin “Bəqa” səviyyəsinə yüksələrək, İlahla vəhdətə nail olmuş bəglərə aid edilir. İç Oğuzun bu türk (qədim mənbələrdə teurq) bəgləri Gel elindən olduğu üçün, qədimdə Oğuz yox, əvəzinə Çigil, yəni İç-Gel adı işlənirdi (В.В.Бартольд, Сочинения, II cild, M.,1963, səh.578). Kitabi Dədə Qorqudda, Taş Oğuzda İç Oğuzun yaradılması – “Oğuzun içində Tamam vilayəti zahir olmuşdu” cümləsi kimi qeyd olunur ki, buradakı “Təmam” (TMM) rəmzi – qədim Misirin “Atum” (TM) rəmzi mənasındadır. Qədim Misir mənbələrində, İç Gel, yəni göydə yaradılmış Göytürk xaqanlığı – Yuxarı Gel kimi keçir. Taş Oğuz isə burada Aşağı Gel kimi qeyd olunurdu. Bu isə o deməkdir ki, Xalluxun “Doqquz Oğuz” ölkəsinə keçəndən sonra “Yabaku” adlanması , onun Bəqa səviyyəsinə yüksəlməsi və bu səviyyədə  Allaha çevrilməsi mənasındadır. Çünki, sufizmdə bəg/bəqa rəmzi İlaha, ilkin materyaya qovuşma, Allahda olma və s. mənasındadır.

Çin mənbələrində Xallux tayfa adı Qolelu, Kololu kimi məlumdur (L. Qumilyov, «Qədim türklər», B., 1993, səh.100). Qolelu/Kololo rəmzləri sufizmdə xəlil/xulul rəmzi ilə eyni mənalıdır ki, “xulul” rəmzi islamda “ittihad” – “birləşmə”, “axma”, “tökmə” və s. mənasını verir. İttihad iki mənada: insani və İlahi mahiyyətlərin birləşməsi (ittihad əl-ləhut bi-n-nasut) və sufinin, vəhy zamanı ruhunun və ürəyinin Allahla birləşməsi (fəna, bəqa) mənasında işlənir. Mahiyyətcə eyni olan bu rəmzlərin fərqi ondadır ki, sufi - bəglik, yəni bəqa səviyyəsinə müvəqqəti daxil olub çıxırsa, insani və İlahi mahiyyətlərin birləşməsi (ittihad əl-ləhut bi-n-nasut) zamanı sufi birdəfəlik Allahla vəhdət təşkil edir, yəni o bəgə çevrilir ki, bu zaman o ilkin materiya ilə əbədi birləşir. Deməli, Xallux/Xulul/Qolelu rəmzləri - insani və İlahi mahiyyətlərin birləşməsi, ilkin materiyanın insan bədəninə axması, tökülməsi, yəni insanın Allaha çevrilməsi deməkdir. Başqa sözlə, Yabaqu-Xallux tayfası - Bəg-Xəlil mənasında İlahla, ilkin materiya ilə vəhdət təşkil edən Allahın törəmələridir.

Digər tərəfdən, “yabqu” (Ya Bəg) - karluk şahlarının titulu sayılır. Karluk rəmzi sufi-batinilərdə “Qor-İlax” mənasında qədim Misirin Qor fironları (pirləri) nəslinin İlahla vəhdəti mənasındadır. Bu xalq İran yazılarında Xallux, Kalluk kimi də yazılır. Karluqların baş bəgi eyni zamanda “başbuq” adlanır və mənbələrdə bildirilir ki, xaqan Tarduşlara “yabqu” titulu ilə “başbuq” təyin etdi. Digər yerdə isə nəzərə çatdırılır ki, Baz-xaqanın xalqı Doqquz-Oğuz xalqıdır. Bunlar isə o deməkdir ki, İlahla vəhdətə nail olub, Allaha çevrilmiş Yabaqu-Xalluxlar – Doqquz-Oğuz ölkəsi olan Göytürk xaqanlığının, burada ölümsüzlük qazanmış xalqıdır.

Mənbələrə görə, Şərqi karluklar gellərdir və alimlərin çoxu gelləri və Qolelu tayfasını karluk hesab edirdilər (L. Qumilyov, “Qədim türklər”, B., 1993, səh.473). Şəhrəstaniyə görə, İsfahanda qaliləri, yəni gelləri - xürrəmilər və ya kuzilər (oğuzlar) adlandırırdılar (Z. Məmmədov, “Azərbaycan fəlsəfəsi tarixi”, B., 1994, səh.31). Bu o deməkdir ki, qədim oğuzlar – xürrəmilər və gellər olmuşlar. Sufi məntiqində və mənbələrdə karluk rəmzi, türklərin ölüm şahlığının xaqanı olan “Erlik” rəmzi ilə eynidir və altayların inamına görə Erlik (Kilar/Gilar/Cəlair), insanlara şamanlığı və qamlamanı öyrətmişdir. Başqa sözlə Erlik – ilk dəfə ekstatik durumda bəqa səviyyəsinə yüksəlmiş firon Amonun obrazıdır.

Xulul/Xəlil/Qolelu rəmzləri eyni zamanda İsa peyğəmbərin adının qarşısında Qalil, Qalileyli kimi durur. Belə çıxır ki, İsa peyğəmbər də bilavasitə bu nəslə, yəni Xəlil xanəsinə aiddir. Sufilərin yaşadığı yerin “xanəgah” adlanması da bilavasitə xanə/kana/kün rəmzi ilə bağlıdır və Xəlil xanəsi Əhdi-Cədiddə Kana Qalileyski kimi yazılır və İsa peyğəmbərin suyu şəraba çevirdiyi yer kimi göstərilir.

Yazdıqlarımızdan belə çıxır ki, Oğuz eli xristianlıqla bağlıdır və mənbələr də təsdiq edir ki, Albaniyada xristianlar yaşamışlar. Zəkəriyyə Qəzvini (XIII əsr.) oğuzları xristian saymışdır. Yazılanlara görə, onların şimal qoşuları olan kimakların ölkəsində qaya olmuşdur ki, onda adam ayağının, dizinin və uşaq ayağının izləri var idi. Oğuzlar onu İsa peyğəmbərə aid edib, bu izlərə səcdə edirdilər (В.В.Бартольд, Сочинения, II cild, I hissə, M., 1963, səh.565). Mənbələrə görə, İssık-Göl ətrafında yaşayan köçəri çigillərin (İç gellər) arasında da xristianlar olmuşdur (orada, səh.36). Müsəlman yazıçılarının məlumatından aydın olur ki, ümumiyyətlə, Türküstanın çox şəhərlərində, xristian kilsələri var idi. Tarixçi Qranovskiyə görə, türk sultanı xristian ordusunun hesabına öz qüdrətini saxlamışdı. Qərbdə yayılmış rəvayətə görə isə, Monqol ölkəsinin daxilində xristian dövləti olmuşdur və onun da başında keşiş İvan durmuşdur. Monqol ölkəsinin daxilində xristian dövlətinin olması, yadımıza, “Oğuzun içində Təmam vilayətinin zahir olması”nı salır. Belə çıxır ki, Monqol (Amon-Gel) ölkəsi burada Taş Oğuz, onun içində zahir olmuş Təmam vilayəti isə xristian ölkəsidir (İç Oğuz). Bu isə o deməkdir ki, qədim mənbələrdə xristian ölkəsi dedikdə - oğuzların göydə, ilkin materiyada yaratdıqları ruhlar dünyası, cənnət başa düşülməlidir.

Xristian rəmzi Xor/Xoris rəmzindən yaranmışdır ki, qədim Misirdə Xor/Qor Allahı - Asar/Osiris Allahının oğlu sayılır və axlrətlə əlaqələndirilir. Qor rəmzi yunanlarda Allah mənasını verən “Kurios” kimi yazılır. Əhdi-Ətiqdə “Kurios” rəmzi həm Allaha və həm də insanlara aid edilir. Oğuzların mənbələrdə eyni zamanda “xürrəm” adlanması da onu göstərir ki, xürrəm dedikdə də Xor-İrəm, yəni Xor/Qor Allahının İrəm bağı mənasında olan cənnət (İç Oğuz) əhli başa düşülməlidir. Kitabi Dədə Qorqudda bu asilər “su altında Mənəm Allah deyə qışqırırsa”, rus mənbələrində bu ölümsüz ruhlar – yarıinsan, yarıbalıq kimi göstərilir və “rus, rusiç” adlandırılır. Şumer-Akkad mifologiyasında yeraltı dünya okeanının Allahı Enkinin yol yoldaşı olan bu yarıinsan, yarıbalıq varlıqlar - Kululu adlanır. Kululu rəmzinin Xulul rəmzi ilə eyniliyi, onu deməyə əsas verir ki, bu “su altında yaşayan Allahlar” İlahla vəhdətdədirlər. Bu Allahların “rus” adlanması isə, onların eyni mənalı Asar/Osiris Allahları olması deməkdir.

Türklərdə Oğuz rəmzi - xaqanı, onun elini, tayfasını və s. bildirirsə də, Əhdi-Cədiddə bu rəmz “aqios”, “aqiazo” və s. kimi yazılaraq “müqəddəs” mənasını verir. Krutiskoy və Kolomenski Yuvenali mitropolitinin nitqində bildirilir ki, bu kitabda “aqios” (230 dəfə) və “aqiazo” (27 dəfə) rəmzləri – “osios” və “ieros” (rus/asar)  terminləri ilə eyni mənada keçir. Əhdi-Ətiqdə isə “müqəddəs” mənasında işlənən Oğuz/aqiazo/aqios rəmzləri əvəzinə “kodeş”, “kadiş” rəmzləri yazılır ki, bu da islamın “kuddus” (müqəddəs) rəmzidir. Əhdi-Ətiq sitatlarında Oğuz/aqiazo rəmzləri ilə eyni mənalı “osios” (İisus/İsa/asi) rəmzi – “Kodeş İsrael” (Kedosh Yisrael), yəni “Müqəddəs İsrail” sözünün ekvivalentidir ki, onu Əhdi-Cədid müəllifləri Xristə və ya Allaha aid edirlər. Burada əsas məsələlərdən biri də odur ki, “müqəddəs” sözü Əhdi-Cədididə əsasən Allaha və tez-tezdə Allah ruhuna aid edilir. Eyni zamanda bu sözlər xristianlara aid edilir və əsasən də buna həvari Pavelin naməsində rast gəlmək olar. Mənbələrdə xristian müqəddəsləri – “aqi”, “aqiya” adlandırılır ki, bu ifadə Əhdi-Ətiq köklüdür və “Allaha qulluq və onu şöhrətləndirmə üçün ayırılmışlar” mənasındadır və s. (Доклад Митрополита Крутицкого и Коломенского Ювеналия, sayt: http://www.orthodox.spbu.ru/kanoniza.htm). Aqi/Aqiya rəmzləri isə Oğuz türklərinin “ağa” sözüdür və bu rəmz qədim Misirdə “Axa” kimi qeyd olunurdu və axirətdə gələn Mehdiyə aid edilirdi.

Yazdıqlarımızdan çıxan nəticə odur ki, “Oğuz” - İlahla, yəni ilkin materiya ilə bağlıdır və buna görə də müqəddəs sayılır. Bu müqəddəslik də bilavasitə İsrailə aid edilərək “Müqəddəs İsrail” kimi mənalandırılır. Lakin buradakı İsrail ölkəsinin, bu günkü İsrail ölkəsinə heç bir aidiyyəti yoxdur. Sufi-batinilərdə İsrail/İzrail rəmzləri Asar/Azər Eli mənasında bu günkü Azər Elinə - Azərbaycana aiddir və bu müqəddəslər də Azəri/Xəzər türk seyid-bəgləridir. İsrail rəmzinin qarşısındakı Kadeş rəmzi həm də Qüds rəmzidir və mənbələrə görə, Yerusəlim şəhəri tikilib qurtardıqdan sonra Gel adlanmağa başladı (М.Хоренаци, Книга I, 60). Başqa sözlə, Oğuz eli dedikdə Azərbaycan ərazisində - qədim Kadus elindəki Gel şəhəri başa düşülməlidir ki, bu rəmz altında mənbələr Gelarküni ərazisini nəzərdə tuturlar. Gelarküni-Sünik eli qədim mənbələrdə Albaniya adlanır və mənbələrə görə, məhz burada müqəddəs Atalar – Atalar monastırı və ölümsüzlük üçün “səhra” tikmişlər. Bu isə o deməkdir ki, məhz Gelarkünidə müqəddəs Atalar - İç Oğuzu, Göytürk xaqanlığını, xristian dünyasını, yəni cənnəti yaratmışlar. Bütün Albaniya və Ermənistan tarixi də məhz Gelarkünidə tikilmiş bu İç Oğuz dünyasına həsr olunmuşdur.

Mənbələrdə Albaniyanın, Lpiniyanın, və Çolanın katalikosu - Alban katalikosu adlandırılır. Buradakı Kata-likos rəmzi də kuti/xuda və el-kos, yəni Oğuz eli rəmzlərindən ibarətdir və ümumilikdə bu rəmz “Oğuz elinin Xudası, yəni Allahı” fikrini ifadə edir. Qeyd etmək yerinə düşər ki, rusların “Allah” mənasını verən “Qospod” sözü də “Aqios Pta”, yəni “Oğuz Yafət”,  “Müqəddəs Yafət” deməkdir və bu rəmz “Pta Sak” mənasında olan “padişah” rəmzi ilə eynidir. Deməli, mənbələrdə padişah deyəndə - Qospod, yəni Allah nəzərdə tutulmalıdır. Erməni yazılarında Qospod rəmzi Patqos kimi də yazılır və bu rəmz Xazr, yəni ölümsüzlük qazanmış Xızır rəmzi ilə eyniləşdirilir (Xazr Patqos). Qospod rəmzi ilə eyni olan Patqos rəmzi digər  yerdə Padqosakan kimi də qeyd olunur ki, buradakı “akan” rəmzi ən qədim mənbələrdə kan/kün/hun/kənan və ya enki/anx/nuh/nunki və s. kimi də yazılır və eyni məna verir.

Bütün bunlar o deməkdir ki, türklərin əcdadı olan Oğuz Xaqan – bu dünyanın tək Allahıdır. Bu Tək Allahımız, Cəddimiz və Xaqanımız müxtəlif rəmzlərlə adlansa da, Onun adı Napatlı (Niftalı) Əmandır (Amon). Kitabi Dədə Qorqudda pirimiz Əman – “Bəkdüz Əman” kimi qeyd olunur ki, buradakı “Bəkdüz” rəmzi sufi-batinilikdə “tərikənin Bəqa səviyyəsinə yüksələrək, ölümsüz Ba (Bəsmələ) ruhuna çevrilmiş müqəddəs” deməkdir. Bu Müqəddəs Allahın vətəni Azərbaycan, Ərşə ucaldığı yer isə Tolis (Talış) Allah dağlarındakı Gel elidir. Bu haqda daha geniş məlumatlar və təkzibolunmaz faktlar, müəllifi olduğum “Batini-Quran” kitabında və məqalələrimdə verilmişdir.

                                                                                     Firudin Gilar Bəg